naaku nachinavi

నా  హృదయ  నందనవనంలోని  వసంతమా,
నా వలపు  తోటలోని  సాహిత్యమా,

నా  పెదవి  పాడే    మౌన గితమా,
నన్ను   వెంటాడే   ఓ  నా   కళల  బంధమా,

నన్ను  రచిచపజేసేయ్  ఓ  నా   అక్షర  అలంకారమా  ,
నన్ను  గమనించే   ఓ  ప్రకృతి   నేస్తమా

నిలదీసే నా మనసుకు తెలుసు
నను వదలని నీ తలపుల విలువ......
నిదుర లేని నా కంటికి తెలుసు
నిను చూడలేని ప్రతి క్షణముల విలువ......
అడగలేని నా అడుగుకు తెలుసు
కడకు రాని నీ కదలిక విలువ......
మాట రాని నా మౌనానికి తెలుసు
నను చేరని నీ మాటల విలువ......

జననమెందుకు .....
ఉన్న మనిసి కి మనసే లేదు....
రాని మార్పుకు మూర్తమెందుకు ?
మనసు లోపల మమతే లేదు....
మేమున్నామంటూ మాటలెందుకు ?
సాయం చేసే మనసే లేదు....
పెట్టెల నిండ డబ్బులెందుకు ?
చేసే పనిలో స్పష్టత లేదు....
రాత్రి కలల్లో మేడలెందుకు ?
నిజాయితీకి కాలం లేదు....
అది ఉన్న వాడికి జననమెందుకు ?
ఆలోచనలో అందం లేదు....
దేహం పైన రంగులెందుకు ?
డబ్బు నీడలో తీరిన దాహం,
దారంతా నీ తోడుంటుందా....?
తోడుంటే నీ బతుకు ప్రయాణం,
తీరం చేరుట వీలవుతుందా....?
తీరం అంటే మరణం కాదు....
మరణం అయినా అమరం చూడు......

ఎన్నో ఆలోచనలు…..గతకాలపు జ్ఞాపకాలు….
అక్షర రూపం ఇద్దామంటే పదాల అమరిక
పరుగిడిపోయింది అందనత దూరంగా ….
పాటలా పొందుపరుద్దామంటే …
పల్లవే కుదరనంది…..మరింకెలా రాసేది పాట?
గమకాల్లో అందామంటే గొంతు మూగబోయింది….
నీవు లేవన్న నిజాన్ని తట్టుకోలేక……!!!

కల ఒక జ్ఞాపకం
గుర్తుకొచ్చి రాక తికమక పెడుతుంది
జ్ఞాపకం ఒక కల
నిజమో భ్రమో తెలియని అయోమయంలోకి నెడుతుంది
కలలాంటి జ్ఞాపకం
జ్ఞాపకం లాంటి కల
నువ్వే....

నువ్వెవరో...
అనుక్షణం వెంటాడుతుంటే నా నీడవనుకున్నాకున్నా
కానీ నీదయిన రూపం నీకుంది..నీకు దయలేదు..
నీ హ్రుదయం బండరాయి..
నీ ఒక అందమైన రాక్షశివి
ప్రతిక్షణం నీ ఆలోచనలే చుట్టుముడుతుంటే
కించిత్ ఆలోచనలేని నీవు
నువ్వే నా మనసనుకున్నా
కానీ నీకేన్నో జీవితాలున్నాయి
నా నీడవు కాక నేను కాక ..నీకెన్నో

వేకువఝామున నిద్దుర లేపే పిల్ల తెమ్మెర నువ్వే
నా ముంగిలి తాకే తొలి సూర్యకిరణం నువ్వే
నా కిటికిలోంచి తొంగిచూసే మల్లె పరిమళం నువ్వే
రాత్రంతా నన్నల్లరి పెట్టే వెన్నెల నువ్వే
కానీ నేనే
నీకేమీ కాను....అంటున్నది నువ్వే 

ఒంటరితనం తో జంటకడుతూ ఎన్నాళ్ళిలా

ఊహలకు ఊసులు చెప్పుకుంటూ ఎన్నాళ్ళిలా

పోగుపడిన ఎన్నోభావాలను నీతో పంచుకోవాలని

కరిగిపోయిన క్షణాలను నీ సమక్షంలో తిరిగిపొందాలని

చెరిగిపోయిన చిరునవ్వుని నీ చెలిమితో మరలా చిత్రించాలని..

ఎన్ని ఆశలో తెలుసా...... ఎన్ని ఆశలో తెలుసా.....

గుండె గొంతు విప్పింది


జ్ఞాపకాల మాలిక,


గుండె గొంతు విచ్చింది


గాయాలే నాకిక

కనులు కనులు కలుసుకుంటే


కాలం జ్ఞాపకాల వారధి గా,


కనుల కలలు నిలువకుంటే


కలం గాయాలతో వరదే గా

నీ కన్నుల్లో నేనుంటే


ఆనందం అనంతం,


నీ కన్నుల్లో నీరుంటే


ఆవేదన అనంతం

నా మదిలో నిరంతరం


నువ్వు వెన్నెల్లో ఆడపిల్ల,


నీ మదిలో నే, ఈ అంతరం


నాలో వేదననూ చూడవేల

కౌముది కోసం అనాదిగా


ఆగదు సాగర ఆరాటం!


నీ మది కోసం అనాధగా


సాగును జీవన పోరాటం!!














కాలమా..నీవెంత కఠినమో..

కడ దాకా ఎవ్వరినీ కలిసి ఉండనీయవు..

క్షణ క్షణము ఏమౌనో తెలియరానీయవు..

కొత్త కొత్త బంధాలెన్నో కలుపుతోంది నీవు..

అనుబంధాలన్నిటినీ చెరుపుతోంది నీవు..

కష్టమైన వాళ్ళతొనె కుదురుగా ఉండంటావు..

కోరుకున్నవారందర్ని దూరం చేస్తుంటావు..

చిక్కుముడి వేసి జీవీతాన్ని ఆస్వాదించమంటావు..
















పోట్లాట కూడా…నీతో అయితేనే హాయి …

   కోపం తో కొట్లాడుకున్నా    …నీ సమక్షం లో నే సంత్రుప్తి 

నీ ఉఛ్వాసనిశ్వాసాలే తెలియని ఓదార్పు…

       ప్రతి అడుగులో నీ తోడుంటే  చావునైన  జయించగలనన్న ధీమా…

నీ చల్లని స్పర్శే నా మానసిక శాంతి  …

     నీవు నా లో లేని రోజున నేను లేను…..

అందుకే ఆ రోజు నా జీవితం లో రాకుండా… గమనాన్నే మార్చేస్తాను…

      నిన్ను ఒక అనుభూతిగానే నా గుండెల్లో మలచుకుంటాను….












యుగాలుగా మారాయి నీ కోసం ఎదురుచూస్తుంటే..

కొద్ది క్షణాలే అయిన …

      కాలం గడ్డ కట్టిందా అన్నట్టుంది ఆలోచిస్తుంటే…

     నిముషాలు కరుగుతున్నా కూడా…

అక్కడితో ఆగిన మన ప్రయాణం ఎక్కడ పూర్తి అవుతుందో …

   కలుపుతుందా రాబోయే కాలం వేరైన ఈ దారుల్ని ??

లేక విడదీస్తుందా నిర్దాక్షిణ్యంగ రెండు హ్రిదయాల్ని ??