konni

జీవితం ఒక ఆశా కిరణం ..

  కటిక చీకటిలో కూడా వెలుగు రేఖగా మారగలదు..!!

సుఖదుఖ్ఖాలు గాలిమేడల్లాంటివి..

  అంతలోనే అవి నిలుస్తాయి ..కొంతలోనే కూలిపొతాయి..!!

నీకంటూ ఏమి లేదనీ ఏనాడూ అనుకోకు

  ఈ ప్రపంచంలో ఏదీ  కూడ ..ఎవరి సొంతమూ కాదు..

అంతా కూడా మనదే కలిసే అనుభవించు..!!














నీ చిరుమందహాసం  నా జీవన ధరహాసం..

 నీ స్నేహ స్పర్శ  నా తనువు కర్మం..

నీ వెలుగు ధార నా బతుకు నావ..

 నీ అంతిమ చరణం నా అస్తమయ కిరణం..

నీవు లేని చోట నా జీవితమే లేదు..








విడిపోయే బంధమైతే మరి ముడివేసిందెవరు ??

   మనప్రేమ నిజమైతే మరి విడదీసిందెవరు ??

కడ దాకా కలిసుంటే నిలదీసేదెవరు ??

     ఈ పాషాణ హ్రిదయాన్ని కరిగించిందెవరు ??

కోటి ఆశల కలల సౌధాన్ని కూల్చేసిందెవరు ??

   దారుణంగా దారులు వేరు చేసిందెవరు ??

కలకంఠి కన్నీరు ఒలికించిందెవరు ??

    ఈ ఒంటరితనంలో ఓదార్చేదెవరు ??

మూసిఉన్న మనసు ద్వారాలను తెరిపించిందెవరు ??

    ఈ కళ్ళకు ఆశలపరదాలు కట్టిందెవరు ??

  కవితలల్లితే కలవరం దూరమౌతుందా??

దూరాన వీక్షించే తీరం నీ దరికొస్తుందా??










గతించిన జీవితంలో నా గతం నువ్వు..

    ఊరించే భవిష్యత్తు లో గుణపాఠం నువ్వు..

తెలిసీ తెలియని ఆలోచనల ఏమరుపాటువు నువ్వు..

    ఆత్మవిశ్వాసం తో నే వేసిన తప్పటడుగు నువ్వు…

వ్యర్ధం కానియ్యను నా జీవిత పుస్తకం లో నీ పేజిను ..

సరిదిద్దుకుంటాను నన్ను నేను ..








ఓ ప్రేమా ఇలా మోడు గా మారుస్తావనుకోలేదు..

   చిగురిస్తున్న ఆశల్ని చూసి వసంతం అనుకున్నాను..

 ఉధ్రుతమైన సుడిగాలివై మనసు విరుస్తావనుకోలెదు..

మరో నవోదయాన్ని హ్రిదయ ఫలకం మీద లిఖిస్తావనుకున్నాను..

  పిరికితనంతో  గుండెచీలుస్తావనుకోలేదు …

 అడుగులో అడుగువై గమ్యం చేరుస్తావనుకున్నాను..

  విష సర్పానివై నిండు జీవితాన్ని   కాటేస్తావనుకోలేదు  …














కుదురు లేని మనస్సుకో ఆధారమై..

 తడబడె ఆడుగులకు ఒక  సాయమై..

గమ్యాన్ని చూపే దిక్సూచివై..

 గాయాన్ని మాపే స్నేహానివై…

పరిపూర్ణతనిచ్చే ప్రణయానివై..

  ప్రేమను పంచే ఒక తోడువై..

చిరకాలము వీడని ఒక బంధమై…

 ఏడడుగులు నడచి…మూడుముళ్ళు వేసి…మరి ఉంటావా నా వాడివై.. ??  

  మాట తప్పని నా చెలికాడివై…