నువ్వొస్తున్నావని నాకు తెలిసిందిలే…

నువ్వొస్తున్నావని నాకు తెలిసిందిలే…

నా కన్నులరమోడ్పులు పెదవులు దరహాస వికసితాలు…

ఎటు చూసినా నువ్వే కనిపిస్తావేం,

నన్ను పిచ్చిదాన్ని చేసే కుట్రా?

నువ్వంటే నాకు చెప్పలేని చిరాకు, అంతులేని కోపం,

ఎందుకు నిన్నింతగా ప్రేమించేలా చేస్తావు నన్ను మరి?

వెన్నెల ఉందో లేదో చంద్రుడు ప్రత్యేకంగా చెప్పాలా

నమ్ము ప్రియా, నీ ప్రేమ కంటే నిషా విశ్వంలోనే లేదు

అదేమిటో మరి, నీతో ఉంటె చంద్రుణ్ణి మునివేళ్ళతో ముట్టుకున్నట్లే ఉంటుంది

వెన్నెల గంధాన్ని బుగ్గలకు రాస్తున్నట్లే ఉంటుంది

చూసావా మరి, నా నిద్ర కూడా నిన్నే జపిస్తూ ఉంటుంది

నీ ఎదురుచూపులో నన్నొదిలి పారిపోతుంది

ప్రతిక్షణం నా తలపులలోనే ఉంటావు, నిరంతరం నాలో ప్రవహిస్తుంటావు

లిప్తపాటయినా నాతో ఉండవు, కన్నుల దాహమయినా తీరనీయవు

ఇంతగా ప్రేమించే నీ హృదయం సుమసద్రుశమనుకున్నాను

నన్నిలా విసిరేస్తుంటే యిప్పుడేమనుకోను?

నీది తీపి జ్ఞాపకాల పరిమళం

నా ప్రేమ దహించే శాపం

ప్రేమంటే నీకో హృదయాల సమాహారం

నాకయితే అదే జీవనాధారం

సీతాకోకచిలుక రెక్కల్ని నాకతికించి ఎగరేసింది నువ్వే

నిర్దాక్షిణ్యంగా నేలకు తోసేసింది నువ్వే

అందుకే, నీ సాన్నిహిత్యం కంటే కూడా ఎదురుచూపే మధురం

విషాద సమ్మిళిత సమ్మోహన యోగం