వెన్నెల కాసే అడవి అందాలను ఆస్వాదించాలని ఆశ...
పాటకు అందాన్నిచ్చె పల్లవి కావలని ఆశ....
సెలయెటికి సొగసులనిచ్చె ఓ అలలా బ్రతకాలని ఆశ....
మార్గం లేని జీవితాలకు మార్గదర్సకం కావాలనే ఆశ...
జాలువారుతున్న కన్నీటికి ఓదార్పు అవ్వాలని ఆశ...
అరవిరిసిన కుసుమ సుధను భ్రమరంనై ఆస్వాదించలన్న ఆశ...
జాలువారుతున్న స్వాతి చినుకును పుడమి తల్లినై దొసిలి పట్టాలని ఆశ....
ఉదయిస్తున్న సూర్యునికి తూర్పుని కావలని ఆశ....
విర్రవిగిన వెన్నెలకు శసినై హత్తుకొవాలని ఆశ.....
గానుగెద్దులా తిరుగుతున్నా కాలన్ని నా గుప్పెట్లొ బంధించాలని ఆశ....
తాపంతొ మత్తెకిస్తున్న ప్రకృతి కాంతను మంచు బిందువునై ముద్దాడాలని ఆశ....
హొయలతొ గుబులు పుట్టిస్తున్నా పులరాశులన్నింటికి పరిమళమై కమ్మెయాలని ఆశ....
నాలొ ఎన్ని ఆశలు ఉన్నా నన్ను కని పెంచిన తల్లిదండ్రులు....
నన్ను ఆశీర్వదీంచే నా గురువుల ఆనందాన్ని చూసి తరించాలని ఆశ...
కాలం గడుస్తూంది...
నేత్రం ఎదురుచూస్తూంది...
ప్రాణం నీరీక్షిస్తూంది...
హృదయం ఆరాటపడుతుంది...
మనసు కాంక్షిస్తుంది...
మది చలించిపోతుంది...
కోయిల కూస్తూంది...
వసంతం వస్తుంది...
మల్లె వికసిస్తుంది... మావి చిగురిస్తుంది...
హుమ్మ్... అయినా నా ప్రయాణం ఇంకా ఎన్నాళ్ళో తెలియకుంది
కురిసే ప్రతి బిందువు స్వాతి ముత్యము కాలేదు
విరిసే ప్రతి పువ్వు పరిమళ్ళన్నివేద జల్లలేదు
ప్రవహించే ప్రతి వాగు సెలయేరు కాలేదు
కనిపించే ప్రతి మనిషి స్నేహితుడు కాలేరు
అందుకే భయపడుతుంది న మనసు
ఎవరితో చేయాలి స్నేహం అని
నీ ప్రక్కన కూర్చుని ఈ ప్రపంచాన్ని వీక్షిస్తే....
ఈ విశ్వమంతా అనుబంధాల అల్లికలా అనిపిస్తుంది...
చీకట్లు ముసిరిన నా మనసులో చిరు దీపం వెలిగినట్లనిపిస్తుంది...
కన్నీరు నిండిన కష్టాలన్నీ దూది పింజలై తేలిపోతాయి....
కలిసి చేసిన ప్రతి పని ఆ పాత మధురమై తీపి ఙ్ఞాపకమైతుంది....
జీవిత బాటసారులమై పయనించే దారులు వేరైనా....
నీ స్నేహం నాకు నేను సాధించుకున్న అత్యంత విలువైన బహుమానం....
మాటలకందని మహోన్నత మధుర భావాల మహా సాగరం....
ఎల్లలు లేని బంధాల సువిశాల ఆకాశం.....
విశ్వాంతరాళంలో మెరుస్తున్న నక్షత్రాల సమాహారం....
నీ స్నేహం!!
వెదుకుతున్నా...
ఇంకా మోయలేని బాధ్యతగా ....
నువ్వొదిలిన వర్తమానంలో
పగిలిన నా హృదయాన్ని ,
అతికించుకోలేని నా అసహాయతనీ ,
వ్యక్తపరచలేని నా ఆవేదననీ ,
చెలమలౌతున్న నా కళ్ళనీ దాచుకొని...
తిరిగిరాని గతంలోని ప్రతి మధురస్మృతినీ
పదిలంగా మోస్తూ ,
గతించిన జ్ఞాపకాల చితిమంటల్లో
వెదుకుతున్నా ఇంకా ....
మన ప్రేమని....
దారం కొవ్వొత్తిని అడిగిందంట
నేను మండిపోతున్నపుడు
నీకు నువ్వే ఎందుకు కరిగిపోతున్నావు అని,
అప్పుడు కొవ్వొత్తి అందట
నా హృదయంలొ వున్నవారు
బాధ పడుతుంటే
నేను కటినంగా వుండలేను, అందుకే
కన్నీరుగా కరిగిపోతున్నాను అని...
అదికదా స్నేహం అంటే.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి