నిదురిస్తున్న రేయి ఎదురుచూసేది ఉదయం కోసం
నిదుర లేచిన నా నయనం ఎదురుచుసేది నిన్ను చూసే క్షణం కోసం
అదరాలు కదిలేది మాటల సడి కోసం
నా పెదవులు సడి లేక మౌనమైంది నీ తీయని ముద్దు కోసం
గుండె చేసే అలజడి ప్రాణం కోసం
నా ప్రాణమైన నువ్వు నా గుండె గుడిలో నిదరోవడం కోసం
కరములు చలించేది అన్ని అవసరాల కోసం
నా చేతుల అవసరం నిన్ను దగ్గరికి తీసుకొనే వెచ్చని కౌగిలి కోసం
పాదాల పయనం జీవిత గమ్యం కోసం
నా అడుగుల గమనం నిను చేరుకొనే ఆస కోసం ....
నా జీవిత గమ్యానికి ఊపిరి నీవు
నా పలుకుల భావానికీ అర్ధం నీవు
నా ఆనందాల క్షణాలకి ఆకాంక్షవు నీవు
నా ఆవేశానికి అణుకువ నీవు
నా నడకల పయనానికి గమనం నీవు
అలాంటి నిన్ను.....
ఏ దారని వెతకాలి , ఏ దిక్కున పయనించాలి
నా కన్నుల వెనుక స్వప్నం నీవ్వు
నా మాటల వెనుక మౌనం నీవ్వు
నా శ్వాసల వెనుక స్పందన నీవ్వు
నా విజయం వెనుక శ్రమ వి నీవ్వు
నా భాధల వెనుక కన్నీరు నీవ్వు
నా గమ్యం వెనుక పయనం నీవ్వు
నా రేపటి వెనుక నిన్నటివి నీవ్వు
ఇలా
నేనుగా కనిపించే ప్రతి విషయం లో కనిపించని తోడువి నీవ్వు
పచ్చని నీ పయనంలో..
ఏది శాశ్వతం ఏది జ్ఞాపకం?
నచ్చినవన్ని నెడుతూ ముందుకు దూకే నీ జీవిత గమనంలో..
ఎన్నెని పరిచయాలు ఎన్నెని పంజరాలు...!
అన్నింటిని తెంపి అన్నింటిని మరిచి
ముందుకు సాగే నీ ప్రయాణంలో..
నీది అంటూ ఏమి మిగలక
ఓ స్నేహ హస్తం కోసం సతమతమవుతున్న ఓ చిలకా.....
నా దరి చేరకు నన్ను పిలవకు
నాది నీ బ్రతుకే అని మరువకు...
నా మదిలో ఆశల హరివిల్లు నిలిపిన చినుకు తడివి నీవే
నా కలల కోటను కూల్చిన కడలి కెరటం నీవే
నా మనసు నేర్చిన ప్రేమ ఓనమాలు నీవే
నా పెదవులు రచించిన మౌన కావ్యం నీవే
నా కంటి పాపకు జోల పాడిన జాబిలమ్మ వి నీవే
నా కంటి రెప్పల పై అల్లుకున్న కాళరాత్రి వి నీవే
నీ ఉహల దారులలో నన్ను నడిపింది నీవే
నీ యడబాటు తో నన్ను శూన్యం లో నిలిపింది నీవే
ఒంటరిగా సాగుతున్న నా జీవితాన్ని ఆక్రమించింది నీవే
నిన్ను నా అణుఅణువునా నింపుకున్న నన్ను ఒంటరిని చేసింది నీవే
నిన్ను పొందటాన్నికి నేను మరణించిన అది వరమే
మరు జన్మకైనా నా ప్రేయడివి నీవే
నా హృదయం లోని ఆవేదనను నీకు చెప్పాలని
సాగరం లో ఎగసిపడే అలలా నీ దరికి వస్తాను...
కానీ ఈ చిన్న మనసుకేం తెలుసు
హృదయమే లేని చోట ప్రేమను వెతకటం
అత్యాశ అని ....?
నిరాశతో తిరిగి అలలా వెనక్కి వెళ్ళిపోతాను
మళ్ళీ పుడుతుంది వింత కోరిక.....
నా మనసులో మాట చెప్పాలని
మళ్ళీ కెరటం లా నీ దరికి వస్తాను
కానీ అప్పటికి కూడా తెలియదు నా మనస్సుకి
నీ గుండెలో ప్రేమ ఎండమావిలో నీరు అని ....
అంతే...
మళ్ళీ తిరిగి
వెనక్కి వెళ్ళిపోతాను....
వేగంగా...
నిరాశతో....
ఎగసి పడే భాధనంత
కంటనీరుగా కారకుండా
గుపెడంత గుండెలోన
దాచి వుంచ భద్ర పరిచ
దాగలేనని అది అలల కడలిల
ఉరకలేస్తూ పరుగుతీస్తూ
మది భంధనాలను తేన్చుకుంటూ
వాన చినుకుల...,కనుల నుండి కారుతుంది జలపతమలే
కంటి చూపు మసకబారింది
గుండె బరువుతో క్రుంగిపోయింది
కారి కారి కనీరు ఆవిరై
కనులు ఎండి ఎర్రబారినవి
పోదు గడవదు రేయ్ తలియదు
కలల స్వప్నం చదిరిపోయింది
కంట నీరుగా తరలిపోయింది
జ్ఞాపకాలను వీడిపోయింది
గాలి వానలో నను వదిలిపోయింది
................ఒంటరై తాను సాగిపోయింది.......!
ఒట్టులని గట్టుకి చెల్లు
కన్న కలలు కాటికి చెల్లు
జ్ఞాపకాలు మనసుకి మీగులు
నా కంటి పాప.....నీ మరణం పాపం ఎవరికి చెల్లు???
అదుముకున అపుకున అగనన్నవి కనీళ్ళు !!
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి