inkonni

ఆ నవ్వు వింటే చాలు
ఎక్కడో కొమ్మచాటు ఉన్న కోయిల,
గొంతెత్తి సరిగమలు ఆలపించేది...

ఆ నవ్వు చూస్తే చాలు
ఎవరి రాకకోసమో అనట్టుగా ఉన్న నెమలి,
పురి విప్పి పరవశంతో నాట్యం చేసెది...

ఆ నవ్వు కనబడితే చాలు
మోడుబారి దిగులుగా ఉన్న హృదయం,
ఆనందంతో, ఆహ్లాదంతో ఉప్పొంగిపోయేది ...





ఓయ్..!!

నాకు ఆకాశం.. అందులో చుక్కలు..
ఇంకా ఆ మబ్బుల్లో చినుకులు మొత్తం కావాలి..
నాకు అవ్వన్నీ నువ్వు తెచ్చిస్తావా?? ఇవ్వగలవా??
అయిన అసలు నాకేం కావాలో నీకు తెలుసా??
తెలీకుండా ఏది కావాలి అంటే అది ఇస్తాను అని ఎలా చెప్తున్నావు??
ఇంతకీ నాకు ఏమి కావాలి అంటే...

నా కన్నీళ్ళు దోసిల్లలో పట్టే చేతులు నాకొద్దు,
అవి తుడిచే వేళ్ళు చాలు...
కలకాలం బతికించే అమృతం నాకొద్దు,
ఆ క్షణమే జీవితం అనిపించే - ఒక్క క్షణం చాలు...
ఓటమే ఎరుగని గెలుపులు నాకొద్దు,
ప్రపంచం మొత్తం ఎదురొచ్చినా - నాతో నడిచే ఒక్క అడుగు చాలు...

కొంచం ప్రేమ... కొంచం అనురాగం...
కొంచం ధైర్యం... కొంచం చిరునవ్వు...
ఇవ్వన్నీ ఉన్న నువ్వు కావాలి... నీ తోడు కావాలి...

ఇప్పుడు చెప్పు నాకు కావల్సింది నువ్వు ఇవ్వగలవా???






ఏంటి.. ఏమన్నావు??
నేను ఎవరినో నీకు తెలీదా??
నన్నెప్పుడు నువ్వు చూడలేదా??
నువ్వే నా ప్రాణమని అన్నావు కదా ఆ రోజు -
మరి ఈ రోజు ఏంటి నా ప్రాణాలు తీయకు.. తప్పుకో అంటున్నావ్..
నీతో మాట్లాడకపోతే అసల రోజే గడవదు అన్నావు -
ఇప్పుడు మాట్లాడితే ఏమీ చెయ్యలేను.. ఆగిపో అంటున్నావ్..
నువ్వంటే ఇష్టం, ప్రాణం అన్నావు కదా అప్పుడు -
నువ్వుంటే కష్టం, ప్రణయం అంటున్నావ్ ఎందుకు..
నీవుంటే "నాకెవ్వరూ" వద్దు అన్న స్వరంతో
ఇంతకీ "నీవెవరివో" అని ఎలా అనగలుగుతున్నావ్??
దగ్గరికి తీసుకుని "బంగారం" అని హత్తుకున్న చేతులతో
దూరంగా వెళ్ళిపో "చండాలం" అని ఎలా విసిరేయగలుగుతున్నావ్??
ఒకే మనిషిలో ఇంతటి మార్పు నేనెప్పుడూ చూడలేదే..
నా మనసుకి కూడా ఇంత బాధ ఉంటుంది అని నాకెప్పుడు తెలియలేదే..
నీ పరిచయంతో తెలియనివి ఎన్నో తెలుసుకున్నాను..
నా చెంత ఉన్న ఆనందాలు అన్నింటినీ కన్నీరుగా మార్చుకున్నాను..
రోజూ నీ ఙ్ఞాపకాల నరకంలో చస్తున్నాను..
అలా చస్తూ కూడా నవ్వుతూ బతికేస్తున్నాను..
ఇప్పుడు చెప్పు -
నేన్నెవరో నీకు తెలీదా.. నన్నెప్పుడూ నువ్వు చూడలేదా..
ఓ ప్రియాతమా.. నీకు జోహారు
నీ ఈ ప్రేమకు.. నా కృతఙ్ఞతలు





గత కాల గమనంలోని
నీ తీపి గురుతులు
మరువలేనుమరిచిపోను
ఆ తీయని స్వప్నం
దూరతీరాలు దాటి
కలుసుకోవాలని ఆశ
తెలుసు ఇది దురాశేనని
ఏం చెయ్యను నీ ఆ జ్ఞాపకాలు
నీడలా నా వెంటే
నడిచి వస్తున్నాయ్
నీలువనీయకున్నాయ్
 నీవైనా దరిచేరవా...నాకోసం...




మనసంతా బాధగా ఉంది
గుండె అంతా బరువుగా ఉంది
ఎటు చూసినా చీకటే
ఏమి చేసిన ఓటమే
లేదా ఇంక నాకు గెలుపు

ఈ జీవితానికి రాదా ఒక మలుపు


అరే!!
ఏమి కన్నీళ్లివి?
ఎంత ఏడ్చినా తరగవేమి?
ఏమి కన్నీళ్లివి?
ఎంత ఓదార్చినా ఆగవేమి?
చిన్ని గాయానికే
జలజలా వర్షిస్తాయి!
చిన్న ఎడబాటుకే
వరదలై ఉరికొస్తాయి!

అరే!! అరే!!
ఏంటి ఇదంతా...
ఎంత రోదించినా తరగవా??
ఎన్నేళ్ళు విలపించినా ఆగవా???





ఆకాశంలో ఒక మెరుపు మెరిసింది....
ఎంతో ఆతృతగా చూసే నాకు
ఒక అందమైన దృశ్యం కనిపించింది....
నీలి మేఘాల్లాంటి కురులు..
చూడగానే చెలిమి చేయాలనిపించే కళ్ళు..
మండుటెండల్లో మంచులాంటి చిరునవ్వు..
మకరందాన్ని మరపించే మధురస్వరం..
చంద్రబింబంలా అనిపించే ముఖారవిందం..
మానవత్వానికి మారుపేరు ఆ మనసు..
సంగీతాన్ని మైమరపించే ఆ అందెల సవ్వడి..
మొత్తంగా అజంతాశిల్పమా అనిపించే ఆ రూపం..
అందానికే మారుపేరనిపించే ఆ చిత్రం..
కాదనగలనా కేవలం అది మా అమ్మ ప్రతిబింబం.
ఉలిక్కిపడి కళ్ళు తెరిచి చూసాను -
అంతా శూన్యం...
నా కనులలో అంత అందమైన కలా ?!




ఓ చల్లని సంధ్య సమయాన వికసించిన ఆ రూపం
పువ్వుల అందమైన ఆ రూపం
పసిపాప బోసినవ్వు ల కల్మషం లేని
స్వచ్చమైన మనసు
సముద్రపు అలల వచ్చి పోయే ఆ కోపం
పున్నమి వెన్నెలలో కోతి కాంతులు వీరజిమ్మే
ఆ చిరు దరహాసం
సరసులోని కలువపై నీటి బుడగల తాకితే
మయమైపోతవేమోనని అపోహ
అందుకే
ఇప్పుడు.... ఎప్పుడు....ఎల్లప్పుడూ.......
నిన్ను చూస్తూ ఉండాలనే చిన్ని ఆశతో
నీ .............





ప్రతి దృశ్యం లోనూ..
అదృశ్యం గానూ..
నయనానందకరంగా నీవు..

ప్రతి శబ్దం వెనుకా..
సదృశ్యం గానూ..
తప్తశిలలా నేను...

కంటికెరుపులా..
వంటి మెరుపులా..
కైపెక్కిన కన్నుల నిండుగా నీవు..

తొలిసంజె ఎరుపులా..
వెన్నెల మెరుపులా..
మెరుపెక్కిన మిన్నుల నిండుగా నేను..

పెదవి మధ్యన..
మౌనం చాటున..
సిగ్గు తెరల వెనుక నీవు..

అల్లరి నవ్వుల మాటున..
అవ్యక్తపు విరహం పైన..
ఆలోచనల తీరాల ముందుర నేను..





కల చెదిరినా కన్నీరు రాదేం??
మిన్ను విరిగినా మది చెదరదేం??
ఆశల సౌధం క్రుంగినా ఎద విరగదేం??
మదిలో బాధాసుడిగుండాల హోరు..
ఊహల రెక్కలకు సంకెళ్ళు వేశారు..
ఆశల హరివిల్లును కూల్చేసారు..
భవిష్యత్తును కాలరాసారు..
కలల మ్రొగ్గలను చిదిమేసారు..
మీకేం తెలుసు??
ప్రాతఃకాలపు హిమబిందువు లాంటి మా ఆశల వర్ణాలు..
మీకేం తెలుసు??
మనో ప్రాంగణాన మేము పెంచుకొన్న వూహల మ్రొక్కలు..
మీకేం తెలుసు??
కుల మతాతీతపు అవ్యక్త భావనల తియ్యదనాలు.




ఊహల ప్రయాణం ఊపిరి వున్నంత వరకే..
ఊసుల నిరీక్షణం ఊహలున్నంత వరకే..

ఎన్ని చూపులు??
ఎన్ని మాటలు??
కాలం కరిగిపోతుంది, స్వప్నం ఇక చాలు అని కంటిపాప చెబుతుందా?
మది మీటుతున్న భావసరిగమల్ని ఆపమని ఎద చెబుతుందా?

ఎన్ని కలలు??
ఎన్ని అలలు??
సరాగాల అంచులకు.. సుస్వరాల మాలికల్ని చేర్చకు అని రాగమాలిక చెబుతుందా??
హారాల రాగ ప్రభంధాలకు.. మనోహరాల ఆల్లికలని పేర్చకు అని హాలిక చెబుతుందా??

ఎన్ని సరదాలు??
ఎన్ని జ్ఞాపకాలు??
రెప్పల మాటున తన రూపుని దాచకు అని నయనానికి కంటిపాప అడ్డొస్తుందా??
ఊహల చాటున తనని బంధించకు అని మదిలోని రూపు మాసిపోమ్మంటుందా??

ఎన్ని ఊహలు??
ఎన్ని నిట్టూర్పులు??
పెదవి మాటున దాగిన మౌనాన్ని చేధించమని నిశ్శబ్దం అడుగుతుందా??
నాసిక మరవని శ్వాసని తనపైని ఆశ మరచిపోమ్మని కోరుతుందా??

ఎన్ని విరహాలు??
ఎన్ని వియోగాలు??




కంటున్నావా..???
నావి కాని కలలు కంటున్న నా నయనాల మాటున ఆగిన స్వప్నాలని...

వింటున్నావా..??
నాది కాని మౌనాన్నిఆశ్రయిస్తున్న నా అధరాల చాటున దాగిన మౌనాన్ని..

కనిపిస్తున్నదా..??
నాది కాని నివేదనను నివేదించలేక శిలై పోయిన నా ఎద తాలూకు మరణవేదన..

వినిపిస్తున్నదా..??
నావి కాని వేదనలను అందించలేక అలై పోయిన నా మది తాలూకు అరణ్యరోదన..

ఏదో తెలియని వేదన..
మది తాలుకు జ్ఞాపకాలని పట్టి కుదుపుతూ వుంటే..

ఏదో తెలియని యాతన..
ఎద తాలుకు గవాక్షాలని తీసి కరిగిన క్షణాలని చూపుతూ వుంటే..

నీకెలా వీడ్కోలు పలకను నేస్తం..???





మరచిపోయావా?
నువ్వు నేను కలిసి పంచుకొన్న ఊహలు..
మనస్సూ మనస్సూ కలిపి విరచించుకొన్న ఊసులు..

వాడిపోయాయా?
నాకై నువు రువ్విన ఓరచూపుల కంటికొనల ధృక్కులు..
నాకై నువు రాల్చిన మంత్ర ముగ్ధపు మనోహర వాక్కులు..

చెరిగిపోయాయా?
నువ్వు నేను మెలిసి నడిచిన దారిలో విరిసిన పాదముద్రలు..
నువ్వు నేను రాసి మది అంతరంగపు పుటల్లో దాచుకున్న కవితలు..

కరిగిపోయాయా?
నీకై నేను పంపిన వలపు మేఘసందేశాల ఆనందవీచికలు..
నీకై నేను వొంపిన తలపు తనూ వైభవపు విరీచికలు..

తరిగిపోయాయా?
చేయి చేయి కలిపి వెన్నెల రాత్రుల్లో మనం ఆలపించిన మంజీరనాదాలు..
ధ్యాస శ్వాస కలగలిపి పున్నమి కాంతుల్లో మనం తిలకించిన సాగరకెరటాలు..

మరచిపోయావా?
మన్ను మిన్ను కలిసినట్లున్నా అవి ఎప్పటికీ కలవవన్న నిజం..
కన్ను కన్ను పక్కనే ఉన్నా అవి ఎప్పటికీ చూసుకోలేవన్న నిజం




ఆగని కాలం వెంబడి పరుగులు తీస్తూ..
ఎగిసే అలల పైబడి అందనంత ఎత్తుకు ఎగుస్తూ..
కరిగే కలల కోసం వెంబర్లాడుతూ..
నే తీసే పరుగులు నీకు గుర్తున్నవా??

ఊహా సౌధాల వెంబడి ఉరుకులు పెడుతూ..
గడచిన గతాల కోసం ఎదను త్రవ్వుతూ..
నీ సన్నిధిలో ఆగిన క్షణాలను అందుకొంటూ..
నే వేసే అడుగులు నీకు గుర్తున్నవా??

నీ నీడను అనుగమిస్తూ..
నీ జాడను అనుసరిస్తూ..
నీ శ్వాసను తీసుకుంటూ..
నీ ధ్యాసను మోసుకుంటూ..
నే రాల్చే కన్నీటి మడుగులు నీకు గుర్తున్నవా?