ప్రణయ ప్రయాణంలో నీ గొంతు గాలై చుట్టుముడుతోంది

ప్రణయ ప్రయాణంలో
నీ గొంతు గాలై చుట్టుముడుతోంది
నీ చూపు నిజమంటూ
గుండెను కాటేస్తోంది
పిడికెడు హృదయాన్ని మెలిపెట్టి చంపేస్తోంది
అమృతం నిండిన నీ మాటలు
సవ్వడులై నాలో సంచారం ఉన్నవి ...
మనసు నిర్వీర్యమైన చోట
ఆలోచనలు ఇంకి పోయిన చోట
నువ్వు అలవోకగా మనసారా
గలగలమని నవ్వుతూ ఉంటే
నేను .. నువ్వేనా అంటూ
అక్కడే ఆగిపోయా ...
అదే గాత్రం .. అదే అమృతం ...
భాదపడటం తెలియని వాళ్ళను
చూస్తే నవ్వు వస్తుంది
స్పందించే మనసు లేకపోతే
ఈ మూగ బాస అర్థం కాదు
కళ్ళు మాట్లాడే వేళ
చూపులు అరుణ వర్ణం దాల్చుతాయి
సహచారురాలా ..
ప్రేమించటం నేర్చుకోకపోతే
ఈ లోకం అర్థం కాదని
కనీసం బతకటానికైనా ప్రేమించాలని
కనీసం పాటలను .. పూలను ..ప్రకృతి
గురించి కూసింత
రాగాలనైనా నేర్చుకోక పోతే
ఎప్పుడో ఒకప్పుడు
రాలిపోయే బతుక్కి అర్థం ఏముంటుందని .. కదూ ...