కళ్ళను కాపాడే కనురెప్పలు లాంటి ఆ పిల్లలను చూస్తే చాలు..

"..వాళ్ళు నవ్వుతూ ఉంటే
వెన్నెల రాత్రుళ్ళు ముగ్గులు వేస్తున్నట్టు
ఎల్లలు ఎరుగని చిన్నారులు
మాయా మర్మమే లేని పిల్లలు
వాళ్ళు చేసే చేష్టలు చూస్తూ ఉంటే
జీవితమంతా వాళ్ళ ముందు పరచాలని ఉంది ..
వేణు నాదమేదో గుండెలను మీటినట్టు
సరదాగా సాగిపోయే హృదయపు సముద్రం మీద
అలల సంతకం చేసినట్టు
వాళ్ళు ఏడిస్తే ..
చిన్ని ప్రాణానికి యేవో చెల్లులు పడినట్టు అనిపిస్తుంది ...
వాళ్ళను ఎత్తుకుంటే ...
ఏళ్ళ తరబడి గడ్డకట్టుకుపోయిన దుఖం అంతా మటుమాయమై పోయినట్టు ...
గాల్లో గాలి పతంగులు ఎగిరేసినట్టు..
సమస్త ప్రపంచం ఇంద్రధనస్సుగా మారి
బతుకు ముంగిట రంగవల్లులు సందడి చేసినట్టు ..
వాళ్ళు పలకరిస్తుంటే ..
ఓ అద్వితీయమైన ఆనందానికి లోనైనట్టు ..
వాళ్లు కలవరిస్తుంటే ..
చచ్చిపోతున్న ఫీలింగ్స్ ..
అవును ...గతం ఎంత గొప్పది కదూ..
వర్తమాన సంచారంలో ...
బాల్యం చెరిగిపోని సంతకం కదు..
జన్మ అంటూ ఉంటే ...
ఆ బోసినవ్వుల లోకంలో మనసును పారేసుకోవాలని ఉంది..
నన్ను నేను స్పృశించు కోవాలని ఉంది..
అవును ...
పిల్లలా కాదు ...
వాళ్ళు వెన్నెల జలతారు తీగెలు
రవలించే రాగాలు ..
గుండె లోతుల్లో మీటే సరిగమలు ..గమకాలు..
వాళ్ళతో నడిచి వెళుతుంటే ..
యుద్దంలో నడిచినట్టే ఉంటుంది ...
అమ్మ చనుబాలు ఆకలి తీర్చినట్టుగా ఉంటుంది..
అదో అనుభవం..
బాల్యం ఓ తీయని జ్ఞాపకం ...
కళ్ళను కాపాడే కనురెప్పలు లాంటి ఆ పిల్లలను చూస్తే చాలు..
మళ్ళీ మళ్ళీ జన్మించాలని ఉంది.. "