చిరుజలల్లుల చిరునవ్వులతో నన్ను తడిపేస్తున్నావు
చురుకైన చూపులతో నా హృదయన్ని గుచ్ఛేస్తున్నావు,
కొకిల స్వరంతో మైమరపిస్తున్నావు,
తియ్యనైన మాటలతో ఆకట్టుకుంటున్నావు,
మరి ప్రేమిస్తునానంటే వద్దని ఎందుకు వేధిస్తునావు,
ఎవరో గుండెను పిండేస్తున్నట్లుంది,
మనిషివి దగ్గరగా ఉండి మరి మనసుకి దూరాన్ని పెంచుతున్నావే,
ఎలా నీకు నా ప్రేమను వ్యక్తం చెయ్యగలను?
రవిని కాను కిరణమై నీ మనసులో ప్రవేశించటానికి,
కవిని కాను కవితనై నీ మదిలో నిలిచిపొవటానికి,
ప్రాణం కూడ తృణమే నువ్వు లేనప్పుడు
మరణం కూడా ఆభరణమే నువ్వు ప్రేమిస్తానన్నప్పుడు.
గడిచిపొతున్న గడియలన్ని జ్ఞాపకాల మాలలవుతున్నాయి,
నా మనసులొ ఒక్కొకటిగా గుచ్ఛుకుంటున్నాయి,
ఎగసిపడే కెరటంలా ప్రతిరోజు నిన్ను చేరుకుంటున్నాను,
నీరాశతో తిరిగి వెనక్కి వెళ్ళిపొతున్నాను,
నీ అంగీకారం దొరకక,
పంజరంలో ఉన్న పావురంలా ఉంది నా ప్రేమ.
బయటకి రావాలని నీ మనసుని చేరాలని ఎదురుచూస్తుంది,
నా చూపుల భాష తెలియటం లేదా?
లేకపొతే ప్రేమలేక నీ మనసు శిలైపొయిందా?
నీ ప్రేమకోసం నేను పడిన వేదన,
నా ప్రేమను నీకు వ్యక్తం చెయ్యాలన్న ఆవేదన,
నీకోసం జారే ప్రతి కన్నీటిబొట్టు చూసినప్పుడు కనిపిస్తుంది,నా మదిలొని నీ ప్రేమ,
నీ కోసం కన్నీళ్ళు పెడుతున్నా ఆనందంగా ఉంటుంది,
దూరమైన నీకోసం చూసే ఎదురుచూపులోను ఆనందమే,
నీవు చెంతనున్నా ఇంత ప్రేమ కనిపించదేమో,
నీ ప్రేమ పొందాలని పడే ఆరాటం,
నిన్ను చేరువవ్వాలన్న ఆకంక్షా,
నీతో సమయాన్ని గడపాలన్న ఆలోచనలు,
నీ ప్రేమ దొరకకముందున్న నాప్రేమ అనంతం,
అసలు ప్రేమలో కాదు ఎదురుచూడటంలోనే ఆనందముంది,
ప్రేమ దోరకముందు ప్రేమ కనిపిస్తుంది,
కాని ప్రేమ దొరికిన తర్వాతా ప్రేమ మాయమవుతుంది,భాధ్యత ప్రారంభమవుతుంది.
అందుకే నన్ను ప్రేమించకు ప్రియతమా.
ఘడియ చాలు నీ గుండె సవ్వడి తెలుసుకోవటానికి,
క్షణము చాలు నీ కంటిపాపలో నన్ను చూసుకోవటానికి,
కాని జీవితం కూడా సరిపోదు నా వేదన వ్యక్తం చెయ్యటానికి,
యుగము కూడా సరిపోదు నా ప్రేమను నీకు పంచటానికి.
అలుపురాని కెరటాంలా నీ మనసు తీరం చేరటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను,
గెలుపుకోసం పోరాడే ప్రత్యర్దిలా నీ ప్రేమను గెలుచుకోవటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను,
నీ తలపులు తీరం చేరలేదన్న బాధను తగ్గిస్తున్నాయి,
నీ చూపులు ఏ రొజుకన్నా గెలుస్తానన్న నమ్మకాన్ని ఇస్తున్నాయి.
తడిచే వృక్షానికి తెలియదు ఆ వర్షానికి కారణం తానేనని,
ఆహ్లాదించే నీ మనసుకి తెలియదు ఆ ప్రేమకు కారణం నేనేనని.
మౌనమనే అస్త్రంతో నా మనసుకి గుచ్ఛావు,
ప్రేమలేని ఎడారిలో నన్ను వదిలేశావు,
నా ప్రేమదాహం ఎలాగు తీర్చలేవు,
కనీసం నీ చిరునవ్వుల ఒయసిస్సులన్నా అప్పుడప్పుడు పంచు,ఆనందంగా బ్రతికేస్తాను.
నీశీదిలో కదిలే మేఘనికి తెలుసు నీటి బరువు,
నామదిలో మెదిలే ప్రేమకు తెలుసు కన్నీటి బరువు.
నిన్ను ప్రతిబింబంగా మార్చి నా కనుపాపలో దాచుకున్నాను,
కాని నా మనసుకి గాయం చేసి కన్నీరుగా మారి జారిపోయావు.
ప్రేమను పంచుతానంటే నమ్మనంటున్నావు,
ప్రాణం అర్పిస్తానంటే నవ్వుకుంటునావు,
నా ప్రేమ విలువ నీ చిరుకోపమా?
లేక నా ప్రాణం విలువ నీ పరిహాసమా?
చిన్న చిరునవ్వుతో నీ గుండె చెరలొ బంధించావే,
ప్రేమగా మారి మనసులో చేరకపొయినా,
జ్ఞాపకమై నా గుండెలొ చేరావు,
మౌనన్ని మంత్రంగా వేసి మాయచేసి మరలిపొతున్నావు,
జ్ఞాపకాలను గుండెలో గుచ్చుతూ తియ్యని గాయం చేస్తున్నావు.
నీ మాటలతో ఆ మౌనం కరిగేదెప్పుడు,
నీ ప్రేమతో నా గాయం మానేదెప్పుడు.
నీ ఉహలు నా మనసుకి స్వల్పానందం,
నీ ఉసులు నా హృదయానికి క్షణికానందం,
కాని నాకు కావలసింది నీ ఉహలు కాదు నీవు దక్కవేమో అనుకోవటానికి,
నీ ఊసులు కూడ కాదు నీకు దూరంగా గడపటానికి,
నాకు కావలసింది నాతో జీవితాన్ని గడిపే నువ్వూ,నీ ప్రేమ
క్షణికంగానో, స్వల్పంగానో కాదు శాస్వతంగా.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి