వర్ణించలేను నిన్ను నా చేతి వ్రాతతో ... అమ్మ ..

గాయపడితే పలికే పలుకు అమ్మ ..
ఏడ్చేటప్పుడు చేసే మారాం అమ్మ ...
అనురాగంలో ఆనందాన్ని పంచేది అమ్మ ..
కడుపులో నీవు గంతులు వేస్తుంటే తనకు భాద కలిగిన నీ ఆనందం కోసం భరిస్తుంది అమ్మ ..
వింత చూసినపుడు తెలిపే పలుకు అమ్మ .. ఆకలేస్తే అరిచే ఆరుపు అమ్మ ...
అమ్మ ఎంత తీయ్యని పదం .... అభాగ్యులను అదరించినపుడు పలికే పలుకు అమ్మ
ఎంత భాగ్యం అమ్మ ..... వర్ణించలేను నిన్ను నా చేతి వ్రాతతో ....

నా చెల్లం, బుజ్జి బంగారం

నా మనస్సుని గెలిచి నా ఊహాలను ఓదార్చి ఒంటరి జీవితానికి బానిసని చేసావు...
మీ స్నెహనికి సాక్ష్యం ఈ నా గుండే చప్పుడు మీరు లేకుండా తనువు బ్రతకాలనే అశ కోల్పోయింది...
అలుపు లేని కన్నీటికి సాక్ష్య్ఝం మీ స్నెహం... మీ మౌనంతో నా మనస్సు మూగదయ్యింది ...
ఈ క్షణం కాకపోయిన నా చివరి క్షణంకైనా మీరు వస్తారని వేచి ఉంటాను నెస్తమా...
మీ జ్ఞాపకలే నా ఊహాలకు కావ్యమయ్యాయి .. మీ చిరునవ్వులే నా జీవితానికి బ్రాంతి అయిపోయాయి నెస్తం.....
నా చెల్లం, బుజ్జి బంగారం .... మీ చిరునవ్వులతో నా మనసు అవేదనను కాల్చు...

నీ జ్ఞాపకం

అదే జ్ఞాపకం పదే పదే మనస్సుని తడుముకుంటూ ఇన్నేళ్లైనా క్షణం క్రితమే జరిగిన౦త కొత్తగా మరిచిపోవటం అనేది అన్నింటికీ కాదేమో నీ జ్ఞాపకాలకు అస్సలే కాదు గతం ప్రతీ రోజు తరుముతూనే ఉంది నువ్వు ఎక్కడ ఉన్నావో వెతకమని ప్రస్తుతం ఆపుతోంది.. ప్రతి అడుగుని నిన్ను జ్ఞాపకం గానే ఉంచమని వేసే ప్రతి అడుగులో తీసే ప్రతి శ్వాసలో నీ జ్ఞాపకం ఎక్కడో... ఎప్పుడో నువ్వు ఎదురుపడితే ఇదీ...అని చెప్పుకోడానికే ఈ మాత్రం అయినా గెలిచింది నాకు... ఎంత దూరంలో నువ్వున్నావో... తెలియదు మనస్సుకి.. ఎంత దగ్గరగా ఉన్నావో మాత్రమే తెలుసు కళ్ళు మూసుకొని ఎప్పూడూ... నిన్ను చూస్తూనే ఉన్నా ఊపిరి ఆగేలోపు.. ఒక్కసారి కళ్ళు తెరిచి చూడాలని... ఎదురుచూస్తున్నా...

నిరీక్షణ

నీకై నిరీక్షించే నా కనుల తేజంతో నిశీధి సైతం నివ్వెరబోతుంటే నిలువెత్తు నీ ప్రేమలో నిలిచిపోనా ఈ జన్మంతా

గుండె చప్పుడు

నేను నేనుగా
నిన్ను చూసినప్పుడే
నీ నువ్వుగా మారాను
నీకు నువ్వుగా
నన్ను పలకరించినప్పుడే
నా నవ్వుగా మారావు
నీకు నాకు నడుమ
అక్షరం ఆలంబన అయితే
నా గుండెలో భావాలు
విరిసే పుష్పాలుగా మారాయి
కదులుతున్న కాలంలో
నీ కలం కమనీయమయితే
నీ కోసం నిరీక్షించే నా కన్నులు
రమణీయతను చాటుతున్నాయి
అద్దంలో మనిషి ముఖం కనిపిస్తే
ప్రేమించే హృదయంలో
మనసు రూపం కనిపిస్తుంది
ఒకచోట నిలబడని ఊహ
ఒకనాటికి అంతమవని అజ్ఞానం
ఒకేసారి పలకరించే అనురాగం
ఒకే క్షణంలో పోయే ప్రాణం
ఇలా ఒక్కొక్కసారి జరిగే కదలిక
ఎక్కడికక్కడ తలుపులు తెరుచుకుని
తలపులే వేదికగా ఎప్పటికప్పుడు
మనల్ని హెచ్చరిస్తూనే ఉంటాయి..
జీవితం నుండి, హృదయ స్పందన వరకు
వదలలేక వదిలి తిరుగుతున్న గుండె చప్పుడు
మరింత వేగాన్ని పెంచినా
కించిత్ మెరుపు వేగంతో
చీకట్లను చీల్చుతూ వెలుగుల్ని చిత్రిస్తూ
నా చుట్టూ నీడలు నీ ఆకారంలోనే ఉన్నాయి
అవును
ఇపుడు
నాలో కనిపించేది నేను కాదు
నాలో వినిపించేది నా స్వరం కానే కాదు
ఓ.. మనసు చైతన్యం..
ఓ.. మానవత్వపు మహోదయం
నా స్తంభించిన గుండెను నడిపిస్తున్న ఒక తరంగం
అదే నాకంటూ మిగిలిన
స్వచ్ఛమైన గుడి గోపురం...!

సుమధుర కావ్యం స్నెహం

సుమధుర కావ్యం స్నెహం
ప్రెమ కన్న మిన్న ఈ అనురాగం
మధుర మంజుల భాష్యాలకు ఆలవాలం
జీవితానికి నిత్య "అమృత" రసపానం
కాంక్ష రహిత తపనకు తార్కానం
సృస్థిలో దాగిన వెలలేని ధనం
నెస్తమా నెటికి నెను అంటె సత్యం అంటుంది
ప్రతి ఒక్కరితో ఏ "స్నేహం"



కుబెరుని ధనం కన్న విలువైనది
చొరులు చూసిన దొచలేనిది  
మనకు ఏ సృస్థిలొ అమూల్యమైనది
స్నెహమే ..... మీ స్నేహమే....!



వెన్నెల వంతి చల్లని మీ స్నేహం
నెను చేసుకున్న పూర్వ జన్మ సుకృతం

వెన్నెల వంతి చల్లని స్నేహం నెను చేసుకున్న పూర్వ జన్మ సుక్రుతం

వెన్నెల వంతి చల్లని స్నేహం

నెను చేసుకున్న పూర్వ జన్మ సుక్రుతం

కలిసి కట్టుగా వుండే స్నేహం, రైలుతో సమానం...

కలిసి కట్టుగా వుండే స్నేహం, రైలుతో సమానం...
బోగీల మధ్య వున్న బంధంలా స్నేహ బందం వుండాలి...
బోగీలు మారవచ్చు, కోతవి చేరవచ్చు,
వాటి మధ్య వున్న గట్టి బంధంతోనే కదా రైలు ప్రయానించేది...
జీవితం అనే రైలుకు, బోగీల వలె వున్న స్నేహితులు ఎంతో ముఖ్యం....!!!

మధురమైన కవితలు

ప్రేమించటం నేరం కాదు,

ఆశించటం ధర్మం కాదు,

ప్రేమను తెలుపకపోవటం న్యాయం కాదు,

ప్రేమించిన ప్రేమను ప్రేమించి న్యాయం చేయకపోవటం అన్యాయం... 

ప్రేమను ప్రేమించు ప్రేమకై
ప్రతినిత్యం ఆరాధించు ప్రతిమవై

ప్రేమకు పెళ్లి గమ్యం కారాదు,

పెళ్ళికి పునాది ప్రేమ కావాలి,

ప్రతీ కష్టసుఖలన్ని కలిసి అదిగమించాలి....

వోదిగితిని శాశ్వతంగా నీ హృదయంలో 

తదిసితిని హాయిగా నీ శ్వాస జడివానలో 

అనుకోలేదు ఎన్నడు ఈ సమయం వస్తుందని 

అనుకున్నది జరగకపోయినా హాయినిస్తుంది ఎందుకో మరి 

అనుకోకు ఎన్నడు ఈ హాయిని జారనిస్తానని.... 

ప్రేమ చాలా అందమైనది
ప్రేమ ఆలోచింప చేస్తుంది
ప్రేమ మోహాన్ని మరిపిస్తుంది
ప్రేమ తోడై నిలుస్తుంది
ప్రేమ కష్టసుఖాలను అదిగమిస్తుంది
ప్రేమ ఎడారిలో పూలు పూయిస్తుంది
ప్రేమే జీవితం, జీవితమే ప్రేమ.....

స్నేహం జీవితానికి అవసరం
ప్రేమ జీవితాన్నిస్తుంది 

స్నేహం జీవితానికి అందమైన కానుక 

ప్రేమ జీవితానికి అందమైన అదృష్టం 

స్నేహం సుఖ దుఖాలను మరిపిస్తుంది 

ప్రేమ సుఖ దుఖాలలో తోడుంటుంది

స్నేహం దూరాలను దగ్గర చేస్తుంది
ప్రేమ దూరాన్ని భరించలేదు 

స్నేహం ఓదారుస్తుంది 

ప్రేమ ఓదార్పును కోరుకుంటుంది 

స్నేహం రంగుల ప్రపంచాన్ని పంచుతుంది 

ప్రేమ రంగుల ప్రపంచాన్ని చూపిస్తుంది 

స్నేహానికి బాద్యతలు లేవు కాని బందం వుంటుంది 

ప్రేమ బాధ్యతలతో కూడుకున్న వింత అనుబంధం 

స్నేహానికి గమ్యం లేదు 

ప్రేమకు ప్రేమనే గమ్యం.....

ఎగిరిపోకు మిత్రమా దుదిపింజంలా 

మార్చకు ప్రియతమా నను కాగితం పువ్వులా 

చెరగనీయకు చిరునవ్వుల పలుకులు చిలిపి కోయిలా 

వున్నంతలో పొండుదాము ఆనందము పగలే వెన్నెలలా...

హృదయం ఒక పద్మవ్యూహం
ప్రవేశించటం ఎంత కష్టమో ఛేదించి గెలవటం అంత కష్టం 

హృదయం ఒక ప్రణయ కావ్యం 

మొదలు పెట్టటం ఎంత ఇష్టమో ముగించటం అంత కష్టం....

పండువెన్నేలను పరిచే చంద్రుడు వస్తాడని 

ఎదురుచూచుటలో ఉండును ఆనందం
కనుమరుగయ్యే అమావాస్య చంద్రుదికోసం 

ఎద పరిచి రోదించినా కరుణించడు కదా....?!!

బాధ పడకు మనసా,

చిగురించును ఆశలు కాల గమనంలో 

వస్తాడు పౌర్ణమి చంద్రుడు పండు వెన్నెలను పరుచుటకు....!!

పరుగెత్తెను మనసు అలుపెరుగక 

ఎవరి కోసమే ఇంకెవరి కోసమే....???

పడాలి కాళ్ళకు బంధము  

మునగాలి ఆనందపు సాగరంలో 

పట్టు  విడుపుల మద్య కొట్టుమిట్టాడకు ఓ మనసా....!!!

మౌనం ఎందుకు మనసా
తెలుసా నేను పడే వేదన 

పూయించావు మనసులో వెన్నెల 

కరుగుతుంది అది కన్నీటి కన్నుల

మనసులోని రాగం మౌనమైన వేల 

మమతల జడి వాన కురిసినచో 

అగుపించును ప్రపంచం సుందరంగా
తనకెవరుసాటి అని అనిపించునేల ఓ మనసా...????

ఏమిటి ఈ వింత జీవితం
ఎందుకు ఈ జీవన పోరాటం 

తిరుతాము అందరిలో జీవితం ఉన్నత వరకు 

మిగులుతాము ఒంటరిగా జీవిత కాలం ముగిసినంతన......

కవిని కాను నేను సామాన్యురాలిని 

కవిత కాదు నా ముందున్న భవిత 

కలుగును మదిలోన కమ్మని భావము 

ఆ భావానికి మూలము నా మదిలోని రాగము 

ధన్యురాలిని, ఈ జన్మకు నేను అదృష్టవంతురాలిని....!!!

నా కవిత నాకు సొంతం, అది నీకు అంకితం 

నీ హృదయం నాకు సొంతం, నేను నీకు అంకితం 

మౌన రాగం నీకు సొంతం, అది నాకు అంకితం 

జీవన రాగం మనకు సొంతం, అది దేవుడికి అంకితం...!!!

నిదుర రాని క్షణాలు నిన్ను గుర్తు చేస్తున్నాయి,
నిన్న మొన్నటి జ్ఞ్యాపకాలు గుర్తుకొస్తున్నాయి,
నీవు కనుమరుగైనా నను వీడనంటున్నాయి,
కుదరని క్షణాలు కలత చెందిస్తున్నాయి,
కలవరపెట్టి తీయని కళను దూరం చేస్తున్నాయి,
తప్పదు కదా అని సరిపెట్టుకుంటున్నాయి....

ఇష్టం లేని జీవితం మరణంతో సమానం,

కష్టమైనా ఇష్టపడే జీవితాన్ని కోరుకోవటం సహజం,

కష్ట సుఖాలతో కూడుకున్నది ఈ జీవన ప్రయాణం 

విరహంలో కోరుకుంటాము మరణం 

కాకూడదు అది తుది నిర్ణయం....

వడి వడిగా నడిచే కాలం ఆగదు 

ఎగసి పడే కెరటం ఆగదు 

పయనించే సెలయేరు ఆగదు

పడి లేచే పసిపాప పరిగెత్తక ఆగదు 

నా గుండె చప్పుడు నీకు విన్పించక ఎలా ఆగును...??!!

సిరిమువ్వల సవ్వడి వినిపించును...
సెలయేటి గల గల వినిపించును...
కోకిల మధుర గానం వినిపించును...
నిదురరాని నా కనురెప్పల చప్పుడును,
నీకు ఎలా వినిపించను ఓ మనసా...??!!!

మధురమైన నా స్వప్నం నీ కోసం 

మరలరాని ఈ జన్మ నీ కోసం 

మరపురాని మన స్నేహం నీ కోసం 

మెరుపులాంటి నా రూపం నీ కోసం 

మనసులోని తీయని రాగం నీకోసం 

మమతానురాగాల బంధం నీ కోసం 

మరు జన్మ వుంటే పుడతాము మనం ఒకరి కోసం ఒకరం...!!!

నన్ను నన్నుగా నచ్చిన నువ్వే ఎప్పటికి నా నవ్వు,

కాదనలేను నేను, ఔననలేవు నువ్వు,

మదనపడే నాకు చిరునవ్వు తోడయ్యేను,

నువ్వు నువ్వుగా నను చేరే రోజున పసిడి పువ్వై పూసెదను...!!! 

మదిలోన విరిసేను ముద్ద మందారం
పెదవులపై మురిసేను సిరిమల్లి సింగారం,

కనులలో కదలాడెను కన్నె కనకాంబరం,

తనువున మెరిసేను పచ్చటి బంగారం,

తీయటి తలపుల కొలువు మనసే మందిరం.... 

జీవితం ఒక తెల్ల కగితమైతే 

కాకూడదు ప్రేమ ఒక నల్ల చుక్క 

కావాలి ఆ చుక్క ఒక మల్లె మొగ్గ 

విరపూసి వెదజల్లాలి చక్కటి సువాసన
విహరించాలి ఆకాశ వీధిలో పరిమళ పుస్తకమై...!!!    

కవితకే ఒక కవిత కావాలని కోరుకునే కవి కాని కవిని కలవాలని

కలకాలం కోరుకుని కలలో నివసిస్తూ కాలం కడలిలో కలిసిపోవుటకు సిద్దమైన 

కవి కాని కవయిత్రిని నేను కలవరపడుతున్నా కనికరం లేకపోవటం ఎంత దురదృష్టకరం...... 

మదిలోని ఆశలకు మాటలు వస్తే,

తీయనైన పాటలతో రాతినైన కరిగించునేమో కదా....!!!!

ఆశల కడలిలో ఉసులాడే మనసుకు,

అలుపెరుగని తోడు దొరికితే, 

ఉరకలు వేయదా పరువము ఆనంద కేరింతలతో...!!!

సూర్యుడిని చూడలేము ప్రకశించునప్పుడు,

ఎందుకు కనపడును  సుందరముగా సూర్యుడు సుర్యాస్తమయమున,

వెళ్లి పోతాడు అని తెలిసి ఎందుకు ఈ పులకింత.....???!!

మనసా ఎందుకు ఈ ఆనందం, ఆరాటం,

ఏమిటి ఈ తెలియని అమాయకత్వం,

ఏ మదికి అర్థమగునో నీ మనస్తత్వం....

మనసా ప్రేమంటే తెలుసుకో,

జీవితాన్ని ఆనందంగా మలుచుకో,

మదిలోని భావనలను అర్థం చేసుకో,

నీకు నచ్చిన వారి హృదయాన నిలిచిపో,

నీ మది మేచిన వారి ప్రేమను ఎప్పటికైనా అందుకో....!!

కలిసెను కవి హృదయాలు, 

మెరిసేను ఆకాశము, 

మురిసేను మనసు,

తేలియాడెను గాలిలో అది పెనుగాలి అని కూడా మరచి.....

ఎవరు నీవు?? నాకు ఎలా దొరికావు?? ఎందుకు దొరికావు??

ఏమిటి మన మద్యవున్న బంధము??

మనము ప్రేమికులమా, కామికులమా, పనికి రాని పోకిరీలమా?

ఏమనుకోవాలి????

అన్నింటిలో శాశ్వత బందానికే నా ఓటు.

అందులో మొదటిది 'స్నేహ బంధము'.......

మనసా తెలుసుకోలేవా మదిలో ఉన్న తీయని ఆశలను, 

చిరుదరహాసము వెనక ఉన్నవెచ్చటి ఆశ్రువులను, 

వేదనల వెనక ఉన్న రోదనలను, 

తెలిపేది ఎలా నీకు అటు ఇటు కాని ఓ మనసా...??!!

జీవితంలో విరపూయును పువ్వులు ఎన్నో,

కావు కదా అన్నీప్రేమ కుసుమాలు,

కనుక్కోవాలి వాటి జాడలను, 

జారనీయకూడదు జవరాల నవ్వుల పువ్వులను,

కావాలి జీవిత పయనము ఆనందపు జల్లుల జడివానలో నిండు నూరేళ్ళు,

ఇందులో సఫలీకృతులు అవుదురు అందరిలో కొందరు....!!!!

అలిసితిని సోలసితిని,

అనురాగ మాలాలలు అల్లితిని,

ప్రణయ భావాలు పలికితిని,

పైర గాలిలా సాగితిని,

పండుటాకుగా మిగిలితిని,

రాలిపోవుటకు సిద్దముగా వుంటిని కాలం కాకున్నా...

ఇక ఆశలెందుకు రాలిపోయే ఈ ఆకు మీద...???!!

కంటికి కనపడవు కనులారా చూద్దామంటే,

కమ్మటి కలలలో కడులుతావు మేడులుతావు,

ఊహల ఊయలలో ఊగుతూ మురిపిస్తావు, 

మౌన సామ్రాజ్యాన్ని ఎలుతావు ఎదను గిల్లుతావు,

కాదిది నీకు న్యాయము ఓ మనసా నీకు తెలుసా  

తీయటి భావన తెలుపలేని ఆరాధన..??!!

నన్ను నేను మెచ్చుకుంటాను

లోకం నాకు నచ్చనప్పుడు...
నన్ను నేను అద్దంలో చూచుకుంటాను

నా కోణంలో వేరెవరు ఆలోచించనప్పుడు,

నాకు నేనే మౌనం వహిస్తాను

నా పలుకులు ఇతరులను బాదిన్చినపుడు..

నాకు నేను శిక్ష విధించుకుంటాను

నేరం నావలన జరిగినప్పుడు..

నా మనసును నేను లేక్కచేయ్యను

అది తప్పు అని నాకు తోచినప్పుడు 

నా కవితకు ప్రేరణ నీవు 

కావు ఎన్నటికి వేదన నాకు 

నా కంటి తీయటి కలవి నీవు 

దాహాన్ని తీర్చలేని కన్నీరువు కావు

ఆలోచనల అలవి నీవు
అలజడికి కారణం కావు 

నా జీవితానికి ఆశవు నీవు
మరణానికి ఎన్నడు మూలం కావు 

వలపులవోడిలో నేను ఒంటరిని,

మనం మనుషులం, సంఘజీవులం

ఆత్మలం పరమాత్మలం కాము

ఆదేశించలేము ఆత్మగా 

భోధించలేము పరమాత్మగా 

గౌరవించాలి మన సంస్కృతిని 

ఆదర్శంగా నిలవాలి కొత్త తరానికి...

బాధపడకు నేస్తమా నేనున్నాను,

దూరాన వున్నా మనసుకు తోడున్నాను
కలకాలం  వుండవు కష్టాలు కన్నీళ్లు
కలవరపడి తడబడకు కాదు ఏది శాశ్వతము,
కోలుకోవాలి అని కోరుకుంటున్నాను అనుక్షణము...

నా కవితకు రూపానివి నీవు

తొలకరి జల్లు సువాసనవి నీవు
మమతానురాగాల బంధువు నీవు 

సడి చెయ్యని మువ్వవు నీవు 

మనసుకు వేసిన విడతీయరాని ముడివి నీవు
సదా ఆనందంగా వుండాలి నీ నవ్వు... 

వలపులవోడిలో నేను ఒంటరిని,

నా తలపులలో నీవు తుంటరివి,

రేయి పగలు అని చూడక వలచి వచ్చిన సొగసరివి,

పట్టు వదలని నను మించిన గడసరివి...

విరపూసిన ప్రతి పుష్పము గర్వపడును చేరిన దేవుడి చెంత,

అలంకారమై మురిసి తరించి వీడును చింత,

ఆనందమయమై అందము విరచిమ్మి పొందును గిలిగింత,

వాడిపోతూ కూడా పరిమళాన్ని మిగిల్చటం ఒక వింత..... 

కాలం కడలిలో కలిసిపోయే జీవితమ ఎందుకు నీకు ఈ జన్మ...

సాధించాలి అనుకుంటావు అన్ని చేఇవారికి సాదిన్చేదమిటి...

చీకటి వెలుగుల మద్య సాగిపోతు అవసరమా నీకు ఇన్ని విన్యాసాలు...

కాదేందుకు భూతలస్వర్గము జన్మమెత్తిన ప్రతీ జీవికి..

అదృష్టం దురద్రుస్తంతో కూడిన అలుపెరుగని ఈ పోరాటం ఎందుకు నీకెందుకు..?

ప్రేమ ఒక తీయటి స్వార్థం,

కావాలి అనుకుంటుంది అన్ని తన సొంతం,

కాకపోతే ఎక్కుతుంది బలిపీటం..

ప్రేమ ఒక తీయటి త్యాగం,

పంచుతుంది లేదనక తన సర్వస్వం

చేస్తుంది జీవితంతో మౌనపోరాటం...

ప్రేమ ఒక తీయటి కలల కావ్యం 

చూపిస్తుంది తన మధుర ప్రపంచం 

నిజమవ్వాలి అనుకుంటుంది ప్రతీ క్షణం..... 

పయనించే గాలికి తెలుసా చీకటి వెలుగు,

పరిమళించే పువ్వుకు తెలుసా మంచి చెడు,

గల గల పారే సెలఎరుకు తెలుసా ఎత్తు వంపులు,

మురిపాలోలికే పసిపాపకు తెలుసా ధనిక పేద,

అందరిలో తిరిగే మనిషికి ఎందుకు ఈ కట్టుబాట్లు..??!!

గమ్యం లేని ఎడారిలా సాగిపోతున్న జీవితంలో 

దొరికావు నాకు ఒక ఒయాసిస్ లా ,

సేదదీరుతున్నాను అది గమ్యం కాదని తెలిసి సాగానంపకు నన్ను నీ గమ్యాన్ని వెతుక్కోమని..

తొలకరి వలపుల ఎద పొంగెను మమతల జడివానలో 

వెళ్లి విరిసేను జాజిమల్లి అనురాగ తోటలో
కోయిల మధుర రాగాలు పలికెను మది లోగిళ్ళలో 

గల గల పారెను సెలయేరై ఆనంద జీవన గమనంలో       

కనులనిండా కన్నీళ్ళతో, కలల నిండా ఆశలతో ఎదురుచూస్తున్నా

తెలవారుఝామున నీ కనుల గుమ్మం ముందు నిల్చొని
నీకు చిరునవ్వుతొ శుభోదయం తెలుపాలని.

నీవు నడిచే ప్రతిదారిలో నీ పాదాలు కందకుండా
నీకు పూలమార్గం వెయ్యాలని.

నీవు పొందే ప్రతి ఆనందంలో,
నీ చిరునవ్వునై నీ అధరాలపై నిలవాలని.

ఆలోచనలతో అలసిపోయిన నీ మనసుకి,
ఏకాంతంలో నేను జ్ఞాపకం కావాలని.

నా ఆలోచనలు మొదలైన మరుక్షణం,
నీ కనుపాపల నుండి జారే కన్నీరు నవ్వాలని.

అలసిపోయి నిదురించు వేళ,
నీకు ఆనందాలను అందించే కలగా మారాలని.

కనులనిండా కన్నీళ్ళతో, కలల నిండా ఆశలతో ఎదురుచూస్తున్నా,
కనీసం రేపైనా నా యీ భావాలని మీకు తెలుపాలని

నన్ను మరవకు ఎన్నతికి ఓ నెస్తం..

కమ్మని కలవలె కరిగె కాలానికి

క్షణాల్లొ మారిపోయె జీవినానికి

మద్య మిగిలిన గుర్తు మీ స్నెహం

నన్ను మరవకు ఎన్నతికి ఓ నెస్తం...

ఆకాశం అసూయ పడుతున్నది నా మీద

ఆకాశం అసూయ పడుతున్నది నా మీద
నక్షత్రాలకు పెరుగుతుంది కొపం అంతులేనంత
ప్రజల హ్రుదయాలు రగులుతున్నై బరింఛలేనంత
ఎదుకు....
చంద్రుని మించిన మీ లాంతి నెస్తం నా సొంతమైనందుకు....





జాబిలి నీవని...
వెన్నెల మీ స్నెహమని... తలసి
అమవాస్య అని మరచి..
వెచి చూస్తున్నను..
మీరు వస్తారని...
రారని రాలెవని... చూసె నా కనులకు తెలిసినా..!!
వెచి చూసె నా మనసుకి తెలియదు....



అందమైన గులాబిని చూసాను, మీ నవ్వె అనుకున్నాను...
అందుకోవాలని చెయి చాసాను, దాగి ఉన్న ముల్లుని చూసి వెనుదిరిగాను....
ఆందుకోలెనెమో అని నిరాశ కలిగింది... కాని....
అందుకోవాలనే అశ ఉంది...
అందుకె వెచి ఉన్నాను...
ముల్లున్న... ఎదలో గుచ్ఛు కుంటున్నా... భరిస్తాను..
నా మనుసులో దాసుకుంటాను....



పువ్వులో లేని అందం
మీ నవ్వులో చూసాను
ఆ క్షణమె నిన్ను ఆరాదించాను
ఈ ఆరాదన ప్రెమ అని  అనలెను
అలా అని కాదని అనుకోలెను
ఇది ప్రెమె అయితే
నా ప్రెమ నువ్వె ....!!!



వీచె గాలిలొ
వర్షించె మెఘంలో
పూచె పువ్వులో
పసిపాప నవ్వులో
వెతికాను నా నెస్తాన్ని...
నా కిస్తమైనా మీ స్నెహాన్ని...

మెరిసె తారలో
మయ్యూరి నాత్యంలో
జాలువారె జలపాతంలో
జల జల పారె సెలయెతిలో
వెతికాను ఓ పువ్వుని
నా కిస్టమైనా మీ నవ్వుని
మీరు... మీ నవ్వు....
నెను వెతికే చొట.. ఉన్న.. లెకున్న... నిరాశే లెదు...
నా మనసులోనే ఉన్నవనే ఆశ తప్పా.....!!!





అశయాల సాదనలో
విజయాల సాదనలో
అపజయాల నిర్బందంలో
అవరోదాల సమరంలో
ఏ ఎత్తుకు ఎదిగినా
ఏ లొతుకు జారినా
తొడునై... నీడనై...
మీ మొమున చిరునవ్వునై.
వత్సరాలు మారినా...
సతజన్మలు దాటినా...
నిలిచి ఉంటా నెస్స్తమా...
వీడలెని బంధమా...




ఒక్కసారి పిలిచి చూడు నెస్తం
గగన సిగలో ససిని తెచ్ఛి  
మీ పిలుపుకు కానుకగా ఇస్తా....

ఎవరు నేస్తం నీవు?

ఉపిరి తీసిన చోటే

ఉహల పల్లకి మోస్తుంటే

వాస్తవం విడివడి మినుకు మినుకుమనే తారలా

ఎవరు  నేస్త౦ నువ్వు?

సంధ్యా సమయానికి వేళ్ళాడుతున్న

బంగారు వర్ణ౦తో వెలసిన ఉదయపు వాకిలివా?

అంతులేని అవిశ్రాంతమయిన

అవనిపై వాలిన ధరహాసనివా?

కడలి తన నీడను తానే చూసుకుంటున్న క్షణంలో

ఉప్పొంగిన ఆనందపు అలల అంతరంగానివా?

నిద్ర తన ప్రగాఢ పరిష్వంగంలో మరచిపోయిన

కలల కుంచెతో దిద్దిన నిట్టుర్పు మంచుశిలవా?

వేకువతో అనుక్షణం కబుర్లాడుతూ

గుండె కవాటాలను  తడుముకుంటున్న నిముషంలో

గగనమంత హృదయంలో దాచుకున్న రుగ్ధ వర్ణానివా?

తెలి మబ్బుల చారల వలయంలో

మెరుస్తున్న ఆర్ద్రపు అంకెల వెన్నెలలో మెరుస్తున్న

అందెల ఆకాశ౦లొ నక్షత్రాల జరీ అంచువా?

చినుకు చినుకు కలిసి చిరునవ్వును తడిపినట్లు

ఆకు ఆకు కలిసి కొమ్మల కాంతలపై

అత్తరు సుతారంగా అద్దినట్లున్న ఉషోదయంలో

నులి వెచ్చని తొలి వేసవివా?

నీరెండిన నిశిలో నువ్వు నేను శశి తో కలిసి నడుస్తుంటే

గదిలోని సగం కాలిన అగరవత్తుల కొనలు అలిగి ఆవిరవుతుంటే

అంధకారపు అరమోడ్పు కనులను మూసిన  ధవళ వస్త్రానివా?

నింగి ఒక సంపంగి రేకు

నేల ఒక పూబంతి సోకు

నడుమ నడిచే ప్రకృతి ఒక అందమయిన తామరాకు

నలిగిన నాలుగు గోడలమధ్య

నలు దిక్కుల్ని చూసుకునే గడియారానికి

కాంతి కిరణాల్ని చూపుతున్నవెలుగుల విభుదివా?

ఎవరు నేస్తం నీవు ?

నిరాశను కదిలించిన శుబాభినవ ప్రభాతానివా?

సృష్టిలోని సర్వస్వాన్ని సుమధుర సంగీతంలా

మౌనంగా భరించే మలయ మారుతపు చిహ్నానివా?

మనో రూపం?

ప్రాణం  తనతో పనిలేదని తెలుసుకుని

ముసుగు వేసుకుని పడుకుంది ..

శరీరం మాత్రం తనను మించినవారు లేరనుకుని

పోటీలు పడుతూ మరీ పరుగులు తీస్తోంది ..

సృష్టి బాండంలో ఒక్క చిరునవ్వు,

మనసున్న నువ్వు కలిస్తే చాలదా

ఈ యుగం ముస్తాబై మురిసిపోతునే ఉంటుంది..

అనాది నుండి ఆకు గాలికి ఎగురుతూనే ఉంది...

మనిషి సుధీర్గ ప్రయాణం మనసు దగ్గర ఆగిపోతునే ఉంది

రాత్రంతా వెచ్చించి కన్న కల  చెదిరిపోతూనే ఉంది

పసితనపు రూపురేఖ  మారిపోతూనే ఉంది

నిదుర వస్తే హాయిగానే ఉంటుంది

అలాగని  ప్రపంచాన్ని మరచిపోవాలనుకోవడం

స్వార్థమే అనిపించుకుంటుంది..

మనకున్న ఒకే ఒక్క సత్యం, ఉదయ౦

అది ఉహలో పాతేయపడుతోంది

మనల్ని అంటిపెట్టుకున్న చైతన్యం,సమయం..

అదీ స్వార్థంతో చుట్టేయపడింది

మిగిలింది ఒకటే ఆనందం, చీకటి

పర్వాలేదు అది ఎప్పటికి మనిషి వెనుకే దాక్కుంటుంది..

ఆగండాగండి అక్కడెవరో కనిపిస్తున్నారు..

ఆత్మల్ని వదిలేసిన శరీర౦ తాలుకు బంధువులా ?

మనిషి తత్వమే మరచిపోయిన మానవాకారాలకు

సంబంధించిన సంపదల నమునాలా?

చెదిరిన కేశాలతో, నలిగిన హృదయాలతో

అబద్దపు అనుబంధాల జీవత్సవాలా?

ఏవైనా కానీ .అందరిచే త్యజించబడిన

'నా' అనే పదం మాత్రం దిక్కులేని ఒంటరిదయింది ...

మనిషిలో ఆశ ఆకాశమయినప్పుడు ఎక్కడుంటేనేమి?

మనసులో స్వచ్చత శున్యమయినపుడు ఎవరుంటేనేమి?

మానవత మృగ్యమయినప్పుడు ఏమి మాట్లాడితేనేమి?

వాస్తవం అంగట్లో దొరికే వస్తువైనప్పుడు భయమనే మాటకు స్థానమేమి?

అందుకేనేమో...!

మనోరూపం  ఎవరు వెలిగించినా వెలిగే వత్తి అవుతోంది

అంతమాత్రాన కత్తుల విహారంలోనూ,

కన్నుల సోయగంలోనూ

నడిచే జీవితాల్లోనూ కాంతి లేకపోలేదు

పూచే పుష్పాలలో మకరందం లేకపోలేదు..

అయితే మెరుపులా  ముందుకొచ్చిన

మానవత్వం ముందు అందరూ

తల దించుకుంటారనేది మాత్రం

కధకు ముగింపుగానే మిగిలి ఉంది

నీకు చిరునవ్వుతొ శుభోదయం తెలుపాలని.

తెలవారుఝామున నీ కనుల గుమ్మం ముందు నిల్చొని
నీకు చిరునవ్వుతొ శుభోదయం తెలుపాలని.

నీవు నడిచే ప్రతిదారిలో నీ పాదాలు కందకుండా
నీకు పూలమార్గం వెయ్యాలని.

నీవు పొందే ప్రతి ఆనందంలో,
నీ చిరునవ్వునై నీ అధరాలపై నిలవాలని.

ఆలోచనలతో అలసిపోయిన నీ మనసుకి,
ఏకాంతంలో నేను జ్ఞాపకం కావాలని.

నా ఆలోచనలు మొదలైన మరుక్షణం,
నీ కనుపాపల నుండి జారే కన్నీరు నవ్వాలని.

అలసిపోయి నిదురించు వేళ,
నీకు ఆనందాలను అందించే కలగా మారాలని.

కనులనిండా కన్నీళ్ళతో,కలల నిండా ఆశలతో ఎదురుచూస్తున్నా,
కనీసం రేపైనా నా యీ భావాలని నీకు తెలుపాలని

******తెలుగు లోకం ******

తెలియని లాలిని గుర్తుకు తెచ్చేదే తెలుగనుకున్న,
కాదు తియ్యని స్వరాల లోకాలకు
తీసుకెళ్ళేదే తెలుగని తెలుసుకున్న,

నా భావాన్ని తెలుసుకోగల
నన్ను కనని తల్లి యే తెలుగుతల్లి అనుకున్న,
కన్నతల్లి కనుమరుగైనా, నను వీడని
నా నీడయే తెలుగని తెలుసుకున్నా,

సాహిత్య సంస్తృతిని సంస్కార రూపంలో
సంచరించగలిగేదే అచ్చ తెలుగ తనమనుకున్న,
పరవశింపజేసే ప్రకృతి ప్రతి అణువుని చూసాక,
అసలు తెలుగుతనానికి పరిదులే లేవని పసిగట్టా

కనులకు కమ్మని అమృతాన్ని పంచే
కళయే కళామతల్లి యని కలగన్న, కాని...
జనన మరణాల రెప్పపాటుకాలంలో
ప్రతి కళ కళామతల్లులకు జీవం పోస్తుందని నేడే కనుగొంటున్న....

ఈ క్షణం మరలా జన్మిస్తూ తెలుసుకున్నా................................................................
తెలుగంటే చిలుక పలుకుల,చినుకు చిరుజల్లులకు మరోరూపమని,
తనయదపై నన్ను తరింపజేసే నా తపనే తెలుగుతల్లియని,
అక్షరమాలను అలంకరించిన ప్రకృతి పరిమళమే తెలుగుతనమని,
కనులు మూసినా నా కలలో కదిలాడే ప్రతి కార్యానికి కారణం
కనిపించని ఆ కళామతల్లియేనని......

ఒకరినొకరు ప్రేమించండి

ఒకరినొకరు ప్రేమించండి 
అయితే మీ ప్రేమను ఆంక్షాగ్రస్తం కానీకండి
మీ ఇరువురి ఆత్మల తీరాల మధ్య 
కదిలే సంద్రం కావాలి మీ ప్రేమ
ఒకే ప్రేమ చషకాన్ని ఒంపుకునేకన్నా 
ఒకరికొరకై ఒకరు 
వేర్వేరు మధుపాత్రలు 
నింపుకోవడంలోనే ప్రేమ ఉన్నది
మీకున్నది చెరిసగం పంచుకు తినడంలో సౌఖ్యమున్నది
అలాగని ఒకే కంచంలో భుజించనక్కర లేదు
కలిసి సాగించే గాన న్రుత్యాలు స్రుజించే మేలిరకం హాయిలో
ఏకాంత విరహ సౌఖ్యాన్ని విస్మరిచరాదు సుమా!
ఒకే శబ్ద సౌందర్యాన్ని నిర్మించే వీణ తీగలు సైతం 
విడి విడిగానే స్పందిస్తాయి కదా!
మనసు విప్పి మాటలు చల్లుకోవడం మహత్తరంగా ఉంటుంది 
కానీ మనసు నిచ్చి పుచ్చుకోవడం అన్నది అర్ధం లేని మాట.
మనందరి ఉద్వేగాలకు,ఉల్లాసాలకు మూలాధారమైన 
గుండె మనుగడ మన చేతిలో లేదన్నది నిజం కదా!
ఒకరికొకరు తోడయి సమస్యల సహారాను 
సరదా సమీరాలను కలిసి స్వీకరించండి 
అయితే
నిలిపి ఉంచే మూల స్పంభాలు సైతం 
విడి విడిగానే ఉంటాయి చూసారు కదా!
ఆకుపచ్చని ఆరోగ్యాన్ని వెదజల్లే మర్రి చెట్టు
వేప వ్రుక్షం పరస్పర చాయలో పరిమళాలు ఒలికించవు కదా!