29, సెప్టెంబర్ 2012, శనివారం

ఓ నేస్తమా ఒక చిన్ని ఆశ


ఓ నేస్తమా ఒక చిన్ని ఆశ 
నువ్వు నా సొంతం అవ్వాలనే స్వార్దం నాలో లేదు 
నీ జీవితం అనే పుస్తకం లోని 
జ్ఞాపకాల పేజీలొ నేను ఒక ఆనందపు అక్షరం అవ్వాలని ఉంది
నువ్వు ఆ అక్షరాన్ని తడిమి చూసిన క్షణం లో 
ఒక చిరునవ్వులా మారి నీ పెదవుల పైన నిలవాలని ఉంది

నా గుండె చప్పుడే నాకు తోడు


నా గుండె చప్పుడే నాకు తోడు, నా నేస్తం నన్ను కలువకముందు 
ఆనందం అన్నది ఒక కలగానె తెలుసు నాకు,తన స్నేహం నేను పొందకముందు 
ఎన్నో మధుర క్షణాలు నాప్రియ నేస్తంతో పంచుకున్నా 
తను చెంత లేని మరు నిముషం నేను ఒంటరిని అయ్యిపోతున్నా 
నా చెలిని చేరుకోవాలి అని తన నీడ వెనుకనే నే పయనిస్తున్నా

నా మనసుకి ఏమనిచెప్పను


తనలో నిండిపోయిన నువ్వు ఎవరని అడిగే నా కలలకు ఏమనిచెప్పను 
నిన్ను చూడగానే ఎందుకీ చిరునవ్వు అని అడిగే నా పెదవులకు ఏమనిచెప్పను 
నిన్ను చూడాలనే ఈ ఆరాటం ఎందుకని అడిగే నా కనులకు ఏమనిచెప్పను 
నాకన్నా ఎక్కువగా తనను అర్దం చేసుకున్న నువ్వు ఎవరని అడిగే నా మనసుకి ఏమనిచెప్పను

మరలా దొరకని నీ స్నేహం కోసం


నీ స్నేహం నేను ఎన్నడు అడుగలేదు
నీ తోడు కావాలని నేను ఎప్పుడు కోరలేదు
నేను ఊహించని నీ స్నేహం నాకు పంచావు
నాకే తెలియకుండా నా తోడుగా నిలిచావు
నిన్ను మర్చిపొమ్మని ఇప్పుడు ఎందుకు నన్ను అడుగుతున్నావు
నన్ను వీడి పోవడానికి నా అనుమతి ఎందుకు కోరుతున్నావు
నువ్వు అల లా నన్ను కలిసి ఒక కల లా కరిగి పోయినా
నువ్వు వదిలిన నీ జ్ఞాపకాలు నిన్నే గుర్తుచేస్తున్నాయి నేస్తం
మరలా దొరకని నీ స్నేహం కోసం ఎదురు చూస్తోంది నా హృదయం

మన తియ్యని స్నేహానికి గురుతుగా


ఓ నేస్తమా నీ రూపం నా జ్ఞాపకాలలో పదిలంగా ఉంది

నువ్వు అందించిన స్నేహం నా గుండెల్లో అందమైన ఊహగా మిగిలింది

నిన్ను చేరి ఎన్నో ఊసులు చెప్పాలని నీ జాడ కోసం వెతికాను

నువ్వు వదిలి వెళ్ళిన నీ స్నేహం తప్ప నీ ఆచూకి నాకూ దొరకలేదు

అందుకే నా గుండెల్లో ఉన్ననీతో నా మనసులోని మాటలు పంచుకుంటున్నా

నేస్తమా నా జీవిత పయనం లో నాకూ తోడుగా నిలిచింది నీ స్నేహమే

నాతో నువ్వు లేకున్నా,నీ పేరు నా ఊహలోకి వచ్చిన మరుక్షణం లో

నా పెదవుల పైన ఒక చిరునవ్వు నిలుస్తుంది

మన తియ్యని స్నేహానికి గురుతుగా

రాసేవాన్ని కవితలు కావులే


రాసేవాన్ని కవితలు కావులే
మదిని కదిలించే మధుర భావాలను
అక్షరాల రాసులుగా చేసి వాటినే
అందమైన వరసలుగా అమర్చితే
అది చదివే వారి మది పులకించి
ఆ మధురాను భావాన్ని వారూ అనుభవిస్తే
దానికి గురుతుగా వారి పెదవుల ఫై
నిలుస్తుంది లే ఒక చిన్న చిరునవ్వు
అది చెదిరి పోదులే ఆ కవిత గురుతున్నంత వరకు

ఓ నీటి ముత్యం నాకు తెలిపింది


నిన్ను చూసిన ప్రతిసారి నాలో ఎదో తెలియని అలజడి
అది ఎందుకో ఈక్షణమే నాకు తెలిసింది నేస్తమా
మాటల్లో చెప్పలేనంత నా ఈ చిన్ని గుండెల్లో దాచుకోలేనంత
ఇష్టం నువ్వంటే నాకు ఉందని అది నీకు ఎలా చెప్పాలా అనే తపనే ఈ అలజడి అని
నిన్ను చూసిన క్షణంలో నా కన్నుల చివర మెరిసిన ఓ నీటి ముత్యం నాకు తెలిపింది

ఎందుకు నిన్ను చూడగానేనా


ఎందుకు నిన్ను చూడగానేనా మదిలో నాకే తెలియని
ఏదో ఒక పులకరింత నా మనసుకు నువ్వు దగ్గరనా?
నన్ను చూసి నీ కన్నులు మెరిసినందుకా ?
నీ స్నేహం నాకు దక్కినందుకా?
నువ్వు నాకు సొంతమైనందుకా ?
తెలుపవా నేస్తం నా ఈ అనుభూతికి అర్థం

నీ నుండి దూరం అయ్యిపోతునప్పుడు


కన్నుల నుంచి కలలను దూరం చేసే వరమే కోరావె
నీ ఊహల నుంచి నా ఊపిరినే దూరం చెయ్య మంటున్నావె
నీ నీడలా సాగే నా పయనం ఇంక ఆపేయ మంటున్నావె
నీ ఊహలతో నిండిన నా కలల తోడు లేని క్షణం
నేను లేను అని ఎలా తెలుపమంటావె


కలలా నన్ను తడిమినా,
కలవరమై నన్నే కాల్చినా
కవితల్లే నిన్ను మలచనా,
నా మదిలోనే నిన్ను దాచుకోనా  



నీ తలపులే కవితలై
నా మదిని తడిమిన క్షణం
చిరుగాలినై నిన్ను చేరాలని
నా ఇష్టాన్ని నీ ముందు ఉంచాలని
ఆ క్షణం నీ కళ్ళల్లో కదిలే భావాలను
చదవాలని నా మది ఆరాటపడుతోంది నేస్తం



నీ చిరునవ్వుల వెన్నెల కోసం
నేనో సాగరం లా వేచి చూస్తున్నా
నా కలల కౌగిలిలో నిన్ను దాచేందుకు
నేనో అలనై నిన్ను చేరుతున్నా
సిరివెన్నెలలు కురిపించు నెస్తం
నీకూ నేను అంటే ఇష్టమే అని తెలిపి



నా చిరునవ్వు నీ పెదవుల్లో చూస్తున్నా
నా కలలను నీ కళ్ళలో చూస్తున్నా
నా ప్రతి అడుగు వెంటా నీ నీడ చూస్తున్నా
నా మనసు జాడ కోసం నీ మనసులో వెతుకుతున్నా



నేస్తం నా చెంత నువ్వు లేని క్షణం
నాకోసం నేనే వెతుకుతున్నా
నీ జ్ణాపకాల ఒడిలో కరిగిపోతున్న
ఈ కాలాన్ని ఆపలేకపోతున్నా




గుండె రాయిలా మరిపోయిందేమొ అనిపిస్తోందే
నిన్ను అది మరచిపోమన్నప్పుడు
మనసే నాకు లేదేమొ అనిపిస్తోందే
నిన్ను చూడకుండ ఉండమన్నప్పుడు
నేనే నేనుగా ఇక లేనా అనిపిస్తోందే
నీ నుండి దూరం అయ్యిపోతునప్పుడు

ఊహలన్నీ ఊసులై


మది లోపలి ఊహలన్నీ
మౌనపు అంచున దాగి
పెదవి దాటనంటున్నాయి

గుండెలోని సవ్వడులన్నీ
కలలకౌగిట్లో,కనురెప్పల నీడల్లో
దోబూచులాడుతున్నాయి

ఎదలోపలి అనుభూతులన్నీ
నిశిరాతిరి తారకలై,నిశీధిలో వేకువలై
నిట్టూర్పుల జడివానలో
తడిసిపోతున్నాయి

నా ఊహలన్నీ ఊసులై
మూగబోయిన వీణలై
పల్లవించని పాటలై
నిదురించేతోటలో నిశ్శబ్దరాగాన్ని
ఆలపిస్తున్నాయి

ప్రేమ


ప్రేమ
ప్రేమ ఒక జీవనది
తల్లి స్పర్శ
తండ్రి పిలుపు
అక్క ఆప్యాయత
చెల్లి అనురాగం
అన్న అభిమానం
తమ్ముడి అనుబంధం
అమ్మమ్మ గోము
తాతయ్య మురిపెం
నానమ్మ నవ్వులు
జేజెయ్య దీవెనలు
ఇదంతా ప్రేమే కదా!

అన్నింటికీ అబద్దమేనా ?


ఈ లోకంలో ఏ పని జరగాలన్నా, ఆఖరికి స్నేహం కావాలన్నా.. అబద్దమే శరణ్యమా ?....  అదే కరెక్ట్ అయితే అలాంటి స్నేహం నాకొద్దు....

స్నేహం పెరగాలన్నా అబద్దమే మార్గం అనుకుంటా... మీరు నమ్మినా నమ్మక పోయినా ఇది మాత్రం నిజం...  
ఉదా: మీ స్నేహితుడు నేను ఎలా ఉన్నాను..బాగున్నానా ? అని అడిగితే, "చీ నువ్వేం బాగున్నావురా? ఏడ్చినట్టు ఉన్నావు  రా...." అని నిజం చెప్తే  దాదాపు ఎవ్వరూ స్నేహం చెయ్యరు మీతో.. ( ఏదో కొందరు వీడు నిజం చెప్పాడు..ఇలాంటి వాడే నాకు ఫ్రెండ్ గా కావాలి అనుకొనే వారు తప్పితే )

ఇలా చిన్న విషయం దగ్గరనుండి పెద్దవిషయం దాకా ప్రతి ఒక్కదానికి అబద్దం చెప్పడం ఇప్పుడు ఫ్యాషన్ గా మారిపోయింది... ఈ లోకంలో ఒక మనిషి మనకు దగ్గర అవ్వాలి అంటే  అబద్దాలు ఆడడం ఒక్కటే మార్గం అంటే మటుకు అలాంటి స్నేహాన్ని వదులుకోవడమే బెటర్ అని నా అభిప్రాయం.....

ఎవరితో నైనా మాటలు పెంచాలి అంటే అబద్దం.. మాటలు తుంచాలి అంటే అబద్దం.. 

అబద్దం మాట్లాడ కూడదా? అంటే మాట్లాడచ్చు.. దానికి ఒక సమయం సందర్భం ఉంటుంది..  దాన్ని “సత్యం” కు గల గొప్పతనం అనే  నా పాత పోస్టులో  చూడగలరు... 

కానీ ఒక్క విషయం ఇప్పుడు ఈ అబద్దం వల్ల కొందరి స్నేహితులు దగ్గర అయి ఉండచ్చు.. కానీ మీరు చెప్పిన అబద్దం ఏదో ఒకరోజు బయటపడినప్పుడు , ఆ స్నేహం దూరమై.. నేను అప్పుడు అలా ఎందుకు అబద్దం ఆడానా అని బాధపడి ఏ ప్రయోజనం ఉండదు......


గుండెల్లో మనపై చెప్పలేంత కసి, క్రోధం పెంచుకొని పైకి మాత్రం పెదాలపై నవ్వులు చిలకరిస్తూ..... అదనుకోసం చూస్తూ, అవకాశం వచ్చినప్పుడు తమ కసినంతా ఒక్కసారిగా వెళ్ళగక్కే వారు నిజమైన స్నేహితులేనా?....

స్నేహమంటే



నీ కళ్ళలో కన్నీరులా జారి..
మనసులో భావంగా మారి...
నీ ఊపిరిలో శ్వాసగా చేరి..
ప్రాణం ఉన్నంత వరకూ స్నేహితునిగా ఉంటా నేస్తమా.....

     స్నేహమంటే కలిసి తిరగడం... షికార్లు కొట్టడం... సరదాగా గడపడం కాదు. ఒక ప్రత్యేక ప్రయోజనాన్ని ఆశించి మెలగడం అంతకన్నా కాదు. మనసు విప్పి మాట్లాడుకోడానికి... మనసును తేలిక పరచుకుని ఊరట పొందడానికి... తప్పులను సరిదిద్దుకుని ముందుకు సాగడానికి దారి చూపగల మోరల్‌ గైడెన్స్‌ స్నేహం. 'మేం స్నేహితులం' అని మాటవరసకు చెప్పుకుంటే సరిపోదు. సరైన సమయంలో సరిగ్గా స్పందించి నడిపించగల శక్తి స్నేహంలో కనిపించాలి.

నీ కంట కన్నీరు నే చూడలేను నేస్తం...


నింగి నేల ఏకం కావని తెలిసినా, ఒకటేనని చూపే నీ కన్నులు నాకిష్టం..
పసి పాపలా  అమాయకంగా నవ్వే నీ నవ్వంటే నాకిష్టం..
మధురమైన మాటలు పలికే నీ మనసంటే నాకిష్టం..
ఆత్మీయత వొలకబోసే నీ  పలకరింపంటే నాకిష్టం..
ఎడారైన నా జీవితానికి ఎండమావిలా దొరికిన స్నేహం నీది...
కలలోనైనా నీ కంట కన్నీరు నే చూడలేను నేస్తం...
నే కనుమరుగయ్యే క్షణం దాకా నీ కన్నులలో ఆనందం చూడాలనే నా తపన.

నీ స్నేహం  అనే  వాకిలిలో నా మరణం కూడా ఓ మధురానుభూతే..
నీ సంతోషాలు పంచుకోవడానికే తప్పా నీ బాధలు పంచుకోవడానికి నే పనికి రానా ?

అచ్చం మన ప్రేమలాగే..!!


ఆకాశం నుంచి జాలువారి నను తాకీ తాకగానే మాయమవుతున్న సన్నటి వాన తుంపర్లు
నీ మోముపై క్షణంలో మెరిసి మాయమయ్యే దొంగ నవ్వుని గుర్తుకి తెస్తున్నాయి.

నేల మీద మెలమెల్లగా అదృశ్యమవుతున్న మంచు మేట
నీపైనున్న నిన్నటి నా అలకని కూడా కరిగిస్తున్నట్టుంది.

ఇంతలోనే చప్పున మబ్బుల చాటునుంచొచ్చి నను ముద్దాడిన సూర్యకిరణాలు
నీ నులివెచ్చని స్పర్శని జ్ఞప్తికి తెచ్చాయి.

అంతలోనే యీ సూర్యకాంతి, ఆ స్వాతి చినుకులు రెండూ మమేకమై
అంబరాన అందమైన హరివిల్లుని చిత్రించాయి.. అచ్చం మన ప్రేమలాగే..!!

నిదురపో నేస్తం... నిదురపో నేస్తం...


ఏ వంకా లేని తన వంక చూస్తున్నాడు నెలవంక

చుక్కలన్నీ ఒక్కసారి చిక్కీపోయాయి

మా చిత్తా చోరుని చూపులు ఈ చుక్కలో చిక్కూకున్నాయని

వాటికేమి తెలుసు ఈ చుక్కనల్లుకున్న చిక్కులు

తెలిసీ నెలవంక ఏమీ చేయలేనన్నాడు ఇంక

కలిసిన చిరుగాలి తల నిమురుతూ జోల పాడుతుంది

వర్షం .... ఓ చందమామ కధ


మబ్బులతో నిండిది ఆకాశం

చిరుగాలితో చేసింది సావాసం

చల్ల గాలికి వూగె చెట్ల కొమ్మలా?

కొమ్మల వూగిసలాటకి వీచే గాలు లా?

ఎండ ని కప్పేశానంటూ మబ్బు పారద

నా వెలుగుని దాచలేవం టూ సూర్యుడి సరదా

మిట్ట మధ్యాహ్నమా ? ఓ చల్లని సాయంత్రమా?

ఏమో పొద్దు తెలియని ఓ సమయం

వీచే గాలికి రేగిన మట్టి వాసన

నేనొస్తున్నానంటూ తొలి చినుకు పైన

పద పద మంటూ తొందర చేశాయి తోటి చినుకు నేస్తాలు

ఒకటి రెండు పది వెయ్యి ... చినుకుల తో వాన మొదలు

అల్లరి పిల్లల ఆటల టప టప మంటూ వడగళ్లు

నేల మీద కాదు నింగి వైపు చూడమంటూ పలకరించే మెరుపులు

మమ్మల్ని మరీచవేమో వెనకే ఉన్నామంటూ ఉరుములు

వాన .......... అందమైన వాన!!

పులకారించిన మనసులా .. జలదరించిన మేను లా

ఒక అందం !!



వాన .... ఒక అందం !!

ఒక జ్ఞాపకం!!!

జోరువానలో స్చూల్ బుస్ షెల్తెర్ లో ఇరికి

వేడి వేడి గా తిన్న మొక్క జొన్న కంకి !

సెలవులలో వాన కురిసి

అందరితో కలిసి తడిసి

వణికే చలిగాలిలో

వేడి నీటి స్నానం!!

అమ్మ మందలింపు రాగాలకు

హచ్చి హచ్చి తుమ్ముల తాళం



ఇంటి ముందు నీటిలో

కాగితం పడవలా వంకతో

అప్పుడప్పుడు తడుస్తూ

కేరింతలు కొట్టే బాల్యం

"ఉరుములు మెరుపులు ఉ టా రూ తీగలు

రమణీ గజ్జెలు కాళ్లకు రవ్వలు"

నాన్న నేర్పిన బాల గీతం



ఆ రోజులు గుర్తొచ్చి

వయసు మరచి కాలేజీ లో

కాగితాలు చింపినపుడు

నవ్వుకుంటూ నన్నాపిన మిత్ర గనం

ఆనాటి మధుర జ్ఞాపకం !!



ఎన్ని మధుర క్షణా లో

ఎన్ని తీపి జ్ఞాపకాలో

వర్షం లో .... వర్షం తో .......



ఎన్ని మధుర క్షణా లో

ఎన్ని తీపి జ్ఞాపకాలో

వర్షం లో .... వర్షం తో .......



ఆ క్షణాలు నె మ రేస్తూ

ఆ రోజులు తలుచుకుంటూ

చేతిలో కాఫీ కప్పు తో

అద్దాల మెడలో

కార్పొరేట్ భవంతి లో



గాలి వాటుకి చినుకులు

ఆ అద్దాల మీద జాలువారే తళుకులు

నీటి ముత్యాలు .. దీప కాంతులు

వర్షం వెన్నెల కలగలిసిన అందాలు

గడ్డ కట్టిన వెన్నెల పై ఎగిరి దూకే నక్షత్రాలు

ఆరు బయట దీపాలపై కురిసి మెరిసే తుంపరలు

ఆది అందమే ... ఆనందమే ....



ఆది అందమే ... ఆనందమే .... కానీ....

కానీ ..

అంతా కృత్రిమం

ఆ వెలుగు వెన్నెల కాదు

ఆ చినుకులు వాన కాదు



అదో మరో లోకం

మారుతున్న జీవనం



రాత్రి లేదు

పగలు లేదు

ఆ రెంటికి తేడా లేదు



పట్టపగలే చీకటి మిట్ట

మధ్యాహ్నం చలిగాలి

సాయంకాలం సూర్యోదయం

పడమటి తో పోటీ పడే ఉషోదయం



ఎండా వానలు లేవు

ప్రకృతి మార్పుల అందాలు కాన రావు

ఎటు చూసిన పచటి ఇండోర్ ప్లాంట్స్!!

వాటికి శిశిరాలు లేవు

వసంతాలు తెలియవు



అదో వింత లోకం !!!



అదో వింత లోకం !!!

దాని బయట మరో ప్రపంచం

మనిషి మనుగడ సవాల్ చేసే మరో మాయా జాలం



నల్ల మబ్బు కమ్ముకుంది

ఆది వానకారు మబ్బా?

లేక కారు కాలుష్యపు మబ్బా?

కురిసే వానలు నిజమేనా

అవి కూడా కృత్రిమమా?

లేక విషవాయువు నిండిన ఆసిడ్ వర్షాలా?

ఏమో ఒక సంశయం .. ఒక భయం !!



నా మనసులో ఆలోచనల లా

రోడ్ల మీద నిండిన నీళ్ళు

ఏ దిశగా సాగుతున్నామో

ఎక్కడ ఆగిపోతామో

ఏ సుడిలో పడతామో

ఏనాటికి గమ్యం చేరతామో

తెలియని అయోమయం

పొంచివున్న ప్రమాదం

అంతటా భయం భయం!!



ఎన్ని చిక్కులో ..

ఎన్ని సమస్యలో

వర్షంతో ... వర్షంలో !!



హమ్మ్ ........



నిన్నటి తీపి జ్ఞాపకం

నేడు చిక్కుల మయం

రేపటికి అవునేమో చరిత్ర పాటమ్



అవునా?? ఇంతేనా??

నేనేమి చేయలేనా?

మారుతున్న కాలంతో

జారుతున్న జీవితంతో

ఇలాగే కొట్టుకు పోనా??

మొహానికి మాస్క్ లు

వంటికి కావచాలు

రేపటి తరానికి నా జ్ఞాపకాలు

చందమామ కధలు!!!

నచ్చిన నువ్వు


నచ్చిన నువ్వు చెప్పే
తొలకరి చినుకుల్లాంటి ముద్దు మాటల్లో
ముద్దగా తడిసిపొవాలని
తోలి వేకువ జాము నుండి ఎదురు చూస్తుంటాను
ఒంటరిగా కాదులే
తోడుగా నీ తలపులు
నువ్వు ఒక్కసారి వచ్చి వేల వసంతాలను కానుకిచ్చి వెళతావు
అనుభూతుల వానలో తడిపి ఆరేలోపు వచ్చేస్తానంటావు
నాకు మాత్రం
మనసు కన్నులతో చెప్పిన ముచ్చట్లతో
రేయి కలలా సాగిపోతుంది
నువ్వు తెచ్చే నవ్వుల కోసం చూసే ఎదురు చూపుల్లో
మళ్ళా వెన్నెల వచ్చేస్తుంది

స్వచ్చమైన స్నేహం



కన్నీటి సుడిగుండంలో చిక్కుకుని
కలత చెందినప్పుడు
నేనున్నాను పదమంటు
నన్ను నడిపించిన నేస్తం

నీ స్నేహం నా పాలిట వరం
ధైన్యంలొ కూరుకొని
దీనంగ మిగిలినప్పుడు
నేనున్నాను పదమంటు
నన్ను నడిపించిన నేస్తం

నీ స్నేహం నా పాలిట వరం.
చీకటంత అలుముకుని
శూన్యంగ మిగిలినప్పుడు
నేనున్నాను పదమంటు
నన్ను నడిపించిన నేస్తం

నీ స్నేహం నా పాలిట వరం.
గాయాలకు తాలలేక
గమ్యాన్ని మరిచినప్పుడు
నేనున్నాను పదమంటు
నన్ను నడిపించిన నేస్తం

నీ స్నేహం నా పాలిట వరం.
మౌనంలొ మునిగిపోయి
మదన పడినప్పుడు
నేనున్నాను పదమంటు
నన్ను నడిపించిన నేస్తం

నీ స్నేహం నా పాలిట వరం.
ఎన్నని చెప్పను నేస్తం....
నన్ను నడిపిన నీ గూర్చి
తెలుసా.....నేస్తం
నీ స్నేహం నా పాలిట వరం.

స్నేహం


అందమైన చందమామ కంటే,
నిర్మలమైన ఆకాశం అంటే నాకిస్టం......
అలానే
అర్థం కాని ప్రేమ కంటే,
స్వచ్చమైన స్నేహం అంటే నాకిస్టం.....

స్నేహం


అమ్మ అనే పదం తర్వాత ఆత్మీయతను ధ్వనింపజేసే ఏకైక పదం స్నేహం. ఆ పద ధ్వనే అలౌకికానందాన్ని ఇస్తుంది. మండుటెండలో చల్లని ఐస్ క్రీం తింటున్న అనుభూతినిస్తుంది స్నేహం అనే భావన. చల్లని చలిలో వెచ్చని జ్ఞాపకాలను అందించే గతమే స్నేహం. నిర్వచనానికి అందని అతి సున్నితమైన ఫీలింగ్ స్నేహం.

మంచి స్నేహాన్ని సంపాదించుకోవడం అంత సులభం కాదు. సంపాదించుకున్న స్నేహం చేస్తే జీవితాన్ని అంతా సుఖమయం చేస్తుంది, లేకుంటే సర్వనాశనం చేస్తుంది. ఒక వ్యక్తి గుణగణాలను అతడు పెంచుకున్న స్నేహాన్నిబట్టే నిర్ణయించగలం. ఒకరితో స్నేహం కలుపుకుని చెలిమిని పెంచుకోవాలని నిర్ణయించుకుంటే వారి స్థితిగతులను, జీవిత సరళిని, మనోవైఖరిని, వారి అలవాట్లను, అభ్యాసాలను పూర్తిగా తెలుసుకోవడం అవసరం. వారి నైజాన్ని అర్ధం చేసుకుని వారి ఆలోచనలు, అనుభూతులు ఎలా ఉన్నవీ గమనించాలి. నిజమైన స్నేహితుల మధ్య రహస్యాలు ఉండవు.

సమయానికి తగినట్లుగా తమ కష్టసుఖాలు ఒకరికొకరు పంచుకుంటారు. స్నేహంలో సుఖాలు పరస్పరం ప్రవృద్ధిని పొందుతాయి. దుఖాలు విభాజ్యాలవుతాయి. కష్ట సమయంలో కలత చెందిన మనసుకి శాంతిని కలిగించే దివ్య ఔషధం స్నేహం. అవసరమైనప్పుడు సహకరించడానికి ఆప్తమిత్రులు ఉన్నారనే భావం మన కష్టాలకు నివృత్తిని కలిగిస్తుంది. సుఖ సంతోషాలకు దోహదంచేస్తుంది.


"మంచి స్నేహితుల చెలిమితో స్నేహాన్ని పెంపొందించుకోవాలంటే నీవు ఉత్తమ మిత్రునిగా రూపొందించుకోవాలి". అసలైన మిత్రులు మన స్వభావాన్నిబట్టి, గుణాన్నిబట్టి ఏర్పడుతున్నారుగానీ మనం ఇచ్చేదాన్నిబట్టి ఏర్పడడం లేదు.

నిజమైన స్నేహానికి భగవంతుడు ఇచ్చిన అపూర్వ కానుక నిష్కపటము, నిష్కలంకము అయిన ప్రేమ. పరస్పర స్నేహంతో సాధించలేని విజయముండదు. స్నేహితుల నైపుణ్యానికి, శక్తిసామర్ధ్యాలకు అసూయపడకూడదు. స్నేహితుల గుణగణాలను పొగడడం ఉత్తమ స్నేహితుని లక్షణం.

ఒక్క ముక్కలో చెప్పాలంటే ఇద్దరు వ్యక్తుల మధ్య స్నేహం తెరిచిన పుస్తకంలా ఉండాలి.

నా ఆశలకు రూపానివి నువ్వు


 చెలి.......
నా ఊహలకు ఊపిరి నువ్వు
నా ఊసులకు ఉనికివి నువ్వు
నా ఆశలకు రూపానివి నువ్వు
నా కనులకు వెలుగువు నువ్వు
నా కలలకు రంగువు  నువ్వు
నా చిరునవ్వుకు గమ్యం నువ్వు
నా మది పలికే రాగానివి నువ్వు
నా యదలో ఆశలు రేపే చిరుజల్లువు నువ్వు
నా ఆలోచనలకు భావానివి నువ్వు
నా కడదాకా నడిచే బంధానివి నువ్వు
నిన్ను చూసిన క్షణం నా గుండె కాంతి వేగానికి సమానమైంది
నిన్ను తలచిన మరుక్షణం నా మనసు కేరింతలుకొట్టే పాపాయిలా మారింది
నా కనులు అనుక్షణం నిన్నే చూడాలని తపిస్తున్నాయి....
నే పీల్చే శ్వాస నిరంతరం నిన్నే గుర్తుచేస్తోంది.
ప్రతిక్షణం నా పాదాలు నీతోనే నడవాలనుకుంటున్నాయి
నీపై ఉన్న నా ప్రేమని ప్రకటిద్దామంటే గొంతు మూగబోయింది
ఆ ప్రేమ మదిలోనే ఆవిరిలా ఇంకిపోయింది
నిన్ను చూడనివేళ మనసు ఉప్పొంగిన సముద్రమైంది
నువ్వు దూరమైన వేళ నా హృదయం చలనం లేని రాయిగా మారింది....
నా చెలి నన్ను విడిచి వెళ్ళకు....
చెరగని  చిరునవ్వు గల  నీ పెదాలతో అడిగితే నా ప్రాణమైనా ఇవ్వడానికి నే సిద్దంగా ఉన్నాను....

నీ చిరునవ్వే నా గమ్యం నేస్తం


ఓ నేస్తం...

భారమైన నా హృదయానికి ఓదార్పు నీ స్నేహం
అశాంతితో నిండిన నా మనసుకు ఆదరింపు నీ స్నేహం
ఆవేదనతో రగులుతున్నప్పుడు ఓ చల్లని పలకరింత నీ స్నేహం
ప్రవాహంలా జాలువారే నా కన్నీటికి ఓ అడ్డుకట్ట నీ స్నేహం
అలసిన నా కన్నులలో కమ్మని కల నీ స్నేహం

అస్తమిస్తున్న నా జీవితానికి వెలుగునుచూపిన సూర్య కిరణం నీవు

అందుకే  ఓ నేస్తం నీ చిరునవ్వే నా గమ్యం

నా పెదవులపై ఈ దరహాసం విరిసిందీ నీ కోసమే..
కానీ నా నవ్వుకూ నీ నవ్వుకూ చిన్న తేడా ఉంది నేస్తం

నువ్వు సంతోషంగా ఉన్నప్పుడు నవ్వుతావు
నేను నువ్వు సంతోషంగా ఉన్నప్పుడు నవ్వుతాను

కమ్మని కలల్లా క్షణకాలమే మిగిలే ఈ జీవితంలో నాకు మిగిలిన ఒకే ఒక గుర్తువునీవు....
నన్ను మరు(విడు)వకు  నా నేస్తం ఎన్నటికీ....
మిగిలిపోతా నీ స్నేహం అనే సముద్రంలో ఒక బిందువులా..............

తర్వాతే నాకు అర్ధమైంది.....


రాయి కావాలంటే రత్నం ఇచ్చింది..
మట్టి ఇమ్మంటే మనసు ఇచ్చింది...
మరేం చెయ్యలేక మనువాడాల్సి వచ్చింది...
బూడిద కావాలి అంటే బంగారం తెచ్చింది...
సున్నం వేపిద్దామా అంటే.. అన్నమా అని వడ్డించింది...
చాలు చాలు  అన్నాను చారా అని మరికాస్త వేసింది..
పప్పు అడిగితే పువ్వా అంటూ తేవడానికి వెళ్తోంది..
ఆగు అన్నాను... ఆకు కూడానా... సరే  అనింది..
కాదు అన్నాను.. కాడతోనా... ఎందుకూ ? అని ప్రశ్నించింది..
కాదు కొమ్మ అన్నాను రెమ్మ తీసుకొనొచ్చింది...
అంతలో పవర్ కట్ అయింది.. ఫ్యాన్ ఆగింది..దోమల కచేరీ మెదలైంది..
అదిగో దోమ అన్నాను... ప్రేమా.. ఇంతకీ ఎవరదీ ..? అంది..
తర్వాతే నాకు అర్ధమైంది..........

ప్రకృతి నా నేస్తం


తెల్లవారుతుండగానే
ఉదయభానుడు తన లేలేత కిరణాలతో  లేవగొట్టి గుడ్ మార్నింగ్ అన్నాడు.

చిన్నగా  లేచి,  పిల్ల కాలువలో నిలబడితే
చల్లని నీరు  నా పాదాలు తాకుతూ జలజలా అంటూ లయబద్దంగా పలకించింది

పనికని పొలం దగ్గరికెళ్తే
పిల్లగాలి, ఎలా ఉన్నావంటూ  నా మేను   నిమిరుతూ సాగిపోయింది...

నా అరి కాళ్లతో భూమిని పలకరించితే
గడ్డిపూలు కదుపుతూ భూమాత  హాయ్ అని చెప్పింది.


ఎండకి తాలలేక చెట్టుకిందకెళ్తే
చెట్టు తన కొమ్మలను వింధ్యామరలు చేసి  వీచింది
దానిపై పక్షులు కిలకిలా అంటూ నాతో మాటలు కలిపి అలసట తీర్చాయి..

సాయంత్రం  సముద్రతీరం చేరితే
అలలతో హొయలుపోతూ హౌ ఆర్ యూ అంది....

అబ్బా... ఇక తాపం తట్టుకోలేను అనగానే..
భానుడిని  డ్యూటీ దించి తను చార్చి తీసుకొని తెల్లని  వెన్నెల కురింపించాడు మా మామ(చందమామ)

కొలిమిలా కాలిన నేలను చల్లార్చడానికి
వర్షపు చినుకులు చిటపడ రాలుతూ నాకు  చెక్కిలిగిలి పెట్టాయి...


చూసే మనసుండాలే కానీ ప్రకృతి లో ఎక్కడ చూసినా " స్నేహ భావమే" తొనికిసలాడుతుంది........... కాదంటారా ?

అది నాకు సాధ్యమేనా ?


గుప్పెడంత గుండెను,
దొసెడంత మనసును,
చెరగని చిరునవ్వులను,
వెచ్చని ఆశ్లేషములను  ఇవ్వాలని ఉంది


తరగని ప్రేమను,
అంతులేని ఆనందాలను,
మరపురాని మమతలను,
అపురూపమైన అనురాగాలను  కుమ్మరించాలని ఉంది.


స్వార్ధపు సామ్రాజ్యములను,
విషపు చూపుల శరాలను,
మాటలు చేసిన గాయాలను,
బాధలు చేసిన తీరువులను సమూలంగా  తుడిచేయ్యాలని ఉంది.


సంకుచిత భావనలను,
విషాదపు రోదనలను,
ఒంటరితనపు భావాలను,
మదిలో  నిండిన మౌనాన్ని   దూదిపింజల్లా ఎగరగొట్టాలని ఉంది.


అరమరికలు లేని నవ్వులకోసం.
బుల్లి బుల్లి సంతోషాల కోసం,
సరికొత్తకలలను మోసుకొచ్చే అలల కోసం,
వెలుగు చూడని పాషణ రాత్రులను పారద్రోలే కాంతి కిరణాల కోసం ఎదురుచూడాలని ఉంది


మతం అనే తుపాకీ చేసే మారణహోమాలు లేని,
కులం మత్తెక్కిన కీచకులుండని,
మోసపు మనుగడలు మచ్చుకైనా ఉండని,
విజ్ఞానపు వెలుగులు వెదజల్లే,
మానవత్వంతో మెసలే మనుషులు ఉండే  సరికొత్త సమాజం నిర్మించాలని ఉంది.

ఇవ్వన్నీ సాధ్యమేనా ?

28, సెప్టెంబర్ 2012, శుక్రవారం

నా మనసు పడుతున్న వేదనను నీవు అర్దం చేసుకోగలవా ప్రియా


ప్రియా చూసే ప్రతి చూపులో నువ్వే కనిపిస్తు

వినే ప్రతి మాటలో నీ పిలుపే వినిపిస్తుంటే

ప్రియా మనసు పడే వేదనని ఎలా వినిపించను నీకు
కనులు మూసుకుని..నా మనస్సుతో ఆలోచించు ప్రియా
నీవే కావాలని నా మనస్సు ఎదురు చూపులు నీకేం తెల్సు

కళ్ళలో ఉన్న నీ రూపాన్నే చూస్తూ ఉన్నా ప్రతి క్షణం
ప్రియా ఊపిరి ఆగే లోపు ఒక్కసారైనా..
నా కళ్ళెదుట నిలిచిన నిన్ను చూడాలని
గొంతులో పలికే భావాన్ని నీకు వినిపిద్దామనుకుంటూన్నా

ప్రియా మనసులోని అలజడి తెలుసు కుంటావనుకున్నాను
కాని ఆర్ధం చెసుకునే ఆ మనసే నీకు లేదని అనిపిస్తోంది
నామనసు తెలిసిన నీ ఎందుకు గొంతు మూగ పోయింది

ప్రియా నీ ప్రేమతో నిండిన నా మనసేమో నీకోసం మారం చేస్తుంది ..
నేనేలా ఉండగలను మాట్లాడకుండా అని..సమాదానం చెప్పు ప్రియా
నాదైన గొంతుని ఆపగలిగాను కాని
ప్రియా నాది కాని ఈ మనసుని ఎలా ఆపగలను ?
నామనస్సు ఎప్పుడో నీదైపోయింది.. అది నామాట వినటంలేదు ప్రియా
నీతో మాట్లాడలనుకునే మాటలని గుండెల్లోనే అదిమిపెడుతుంటే
ప్రియా కన్నీరై కన్నుల్లో ఉన్న నీరూపాన్నే అభిషేకిస్తున్నాయి
ఎందుకో నీ కోసం కన్నీరు కార్చినా ఆనందంగానే ఉంది
ఎందుకంటే నీ మనసుని తాకలేని నా మాటలు
ప్రియా కన్నీరై కన్నుల్లో ఉన్న నీరూపాన్ని తాకుతున్నందుకు..
నా మనసు పడుతున్న వేదనను నీవు అర్దం చేసుకోగలవా ప్రియా

తపస్సును చేసే తాపసిని కాను


తపస్సును చేసే తాపసిని కాను
కావ్యాలు రాసే కిరాతకుడిని కాను
బీజాక్షరాలు పొందిన కాళిచాసును కాను
కానీ....ప్రతిక్షణం
పదాలతో నీ పాదాల్ని కడుగుతాను
అక్షర సుమాలతో నీకు అర్చన చేస్తా
నన్ను కరుణించమని
జ్ఞానాన్ని ప్రసాదించమని
నా మస్తిస్కంలో ఎన్నో పొరలు
ఎక్కద జ్ఞాన బీజాన్ని నాటావోనని
అనుక్షణం అన్వేషిస్తూనే ఉంటాను
నా చిన్ని ప్రపంచంలో 'బాసా తప్పితే 'భాష ' తెలీదు
నాలో ఎంతో అలజడి
అనంతమైన జ్ఞానంలో
చిన్ని రేణువైనా కాలేనా అని
వెతుకుతూ వెతుకుతూనే ఉంటాను
ఎందరో పద సృస్టికర్తలు అందులో
చిన్ని పదాన్నైనా కాలేనా అని
చేతులు చాపి నిరంతరం కోరుతూనే ఉంతాను
మణులూ, మాణిక్యాలు కాదు
నీ నిఘంటువులో ఒక స్వరదీపికను ప్రసాదించమని
నా భావుకతకు రూపమివ్వమని

నిర్దయగా నా జ్ఞాపకాలను చిత్తుకాగితాలు చేశావు ప్రియా


ఏకాంత సాయింకాలపు పలుచని వెలుతురులో
హృదయంలో విరిసిన సన్నజాజుల గానంలా
ఓ జ్ఞాపకం హాయిగా సలుపుతుంది.

గుప్పిట రహస్యాలను విప్పిన నూత్న యవ్వన వనాల
పరిమళాలు విరజిమ్మే శీతాకాల రాత్రులలో
నీ సాంగత్యపు కొలిమిలో నన్ను నేను
కొలిమిలో కాలిపోయి, కరిగించుకొని మరిగించుకొనే క్షణాన
వర్షించిన సౌందర్యానందం నిన్నూ నన్నూ
ఆకాశపుటంచుల వరకూ విసిరికొట్టిన
జ్ఞాపకం హాయిగా సలుపుతుంది.
కాని ప్రియా ఆజ్ఞాపకం... నిర్జీవంచేశావు..
నిర్దయగా నా జ్ఞాపకాలను చిత్తుకాగితాలు చేసి
నాహృదయాన్ని దోచి..వలచి వచ్చిన నన్ను.
నిన్ను నిలదీసి అడుగలేని నా నిరాశక్తత తెల్సునీకు
నా వల్ల నీవు క్షనకాలం కూడా భాద పడకూడాదు
నేను జీవితకాలం అయినా ఆ భాదను బరిస్తాను ప్రియా
ఊరడించి మోసం చేసి ఓడించి ఒంటరినిచేశావు ప్రియా..
నేనోడి పోయాను ప్రియా గెలుస్తాను అన్న నమ్మకంలేదు
నీవు వోడించావు.. అందుకే గెలవాలన్న ఆశే నన్ను గేలి చేస్తుంది ప్రియా

విరహ వేదనతో నాకోసం ఎదురు చూసున్న నీవు


సిగ్గులొలికే చిన్నారి..వయ్యారంగా నడచి వచ్చి
అందంగా తయారయ్యి..నాకోసం ఎదురు చూస్తోంది
వలపులన్నీ మూటగట్టి బొడ్డున మడికట్టి
ముగ్ద మందారంలా ఓరచూపులుచూస్తొంది
మదిలో భావలు చదివతరమా .మాటలు చెప్పతరమా
అసలే అందాల రాసి...సిగ్గుల మోగ్గ సింగారించుకొని
ఓరగా నాకోసం ఎదురు చుస్తున్నప్పుడు దూరంగా
ఈ దృస్యాలను కనులారా వీక్షించేందుకు రెండు కళ్ళూ చాలవు మరి
పెళ్ళీ కూతురు గెటప్ లో ..
విరహ వేదనతో నాకోసం ఎదురు చూసున్న నీవు
చూస్తున్న ఆ ఎదురు చూపుల్లో భావలు.
చదవాలని చదివి మురిసి పోవాలని సొంతం చేసుకోవాలని
ఎప్పటినుంచో కన్న కలను నిజమైపోతున్న వేల
చల్లని సాయం సమయాన....వెన్నేల వెల్గుల్లో
జాబిలమ్మ వెలుతురులో మరో జాబిలమ్మ..ఒడిలో చేరే మదురక్షనాలకోసం
ఆ ఎర్రని మేడిపండులాంటి పెదాలు నా సొంతమా అన్న ఊహే మధురం అయితే
అవి నాసొంతంఅని అదే కాసేపట్లో నిజం కాబోతున్న వాస్తవాన్ని ..
ఇంకా నమ్మలేకున్నా ప్రియా....నీ వెచ్చని ఓడిలో సేదతిరే ఆ క్షనకొసం
ఆచల్లని వెల్లేల కాంతుల్లో ఈ జాబిలమ్మ ముక్కుపుడక
తలుక్కున మెరిసి నన్నురమ్మని తొందర పెడుతోంది
దూరం నుంచి ఈ వయ్యాని భామ అందాలు ..
జీవితాంతం సొంతం చేసుకునే మదుర క్షనాలు..
నీ వెచ్చని కౌగిలిలో సేదతీరే అద్బుత గడియలు

ఈ క్షనం గుండె ఆగితే బాగుండని పిస్తుస్తోంది


నీవు.. ఏంటిలా..?
గుండే గొంతుకలొ పూడుక పోయింది..
ఈ క్షనం గుండె ఆగితే బాగుండని పిస్తుస్తోంది
అసలే విధి అడ్డంగా ఆడుకొంటున్న క్షనానా ఇదేంటి
అన్నీ నాకే ఎందుకిలా జరుగుతాయి.. నెనేం తప్పు చేశాను
కన్నీటి సాక్షిగా ..నావళ్ళ నా కాదు అని చెప్పినా అర్దం చేసుకోవా..?
ఒక్కొక్కటిగా తగులుతున్న దెబ్బలను తట్టుకోలేను
ఆ ఓపిక నసించింది..నీరసంగా మాటలు పెగలటంలేదు
మనిషిగా...ఈ రకంగా దారుణంగా ఓడిపోతానని తెల్సు
కాని నేనోడి నిన్ను గెలిపిస్తాను కాని.. నీ కన్నీటికి కారనం
నేనౌతా అని అవుతున్నా నన్న నిజం ..
నేను తీసుకున్న ఓ నిర్నయం
ఈ ప్రపంచం తో తీరబోతున్న రుణం ఇదే అనుకుంటా..
విధి నాతో ఆడుకుంటుంది అనుకున్నా కాని
ఇలా నా అంతం చుసేందుకు చెలగాటం ఆడుతుంది అనుకోలేదు..
అర్దం చేసుకుంటుంది అనుకున్న మనిషి అర్దం చేసుకోకపోతే..
చివరకు నాకు మిగిలింది ఆనిర్నయమే...జాగ్రత్త సుమీ
నా ప్రానం ఉండేది కొద్ది రోజులైనా ఇంక నీకీ పరిస్థితి రాదు
రానీయను .. .ఏమనాలో ఏం రాయాలో అర్దం కావడం లేదు
రోజులు గడియలు దగ్గర పడ్దయాని తెలుస్తోంది
ఆరోజెప్పుడాని ఆత్రంగా ఎదురు చూడటం తప్పించి

నా ఊసులన్నీ మూటగట్టి పెట్టా.. మరి తను..?


ఏం చేయాలి కాలమా....??
ఆ ముగ్దమనోహర రూపం గుర్తుకొస్తోంది
కాలం కరుణిస్తానంటే నాదో కోరిక...
నేను తన సమక్షంలో ఉన్న సమయంలో కాస్త నెమ్మదిగా కదలమని
లేదా... అక్కడే ఆగిపోమ్మని.
ఎంత దగ్గరైన...
ఇంకా చేరలేని దురమేదో... ఉంది.
చెప్పే ఊసులన్ని గాలిలో కలిసిపోతాయి
చెప్పలేని ఊసులన్ని గుండెలో గూడు కట్టుకుంటాయి...
ప్రేమో తెలియదు
మోహమో తెలియదు
కానీ, తను ఎంత అవసరమో మాత్రం తెలుసు !
నా..ఆరాధనను
కళ్ళతో కాక మాటలతో చెప్పాలని
ప్రతి రోజు అనుకుంటాను...
తన ఎదపై వాలిపోవాలని ,
తన పెదవులను తడపలనే మోహంలో పడి
మౌనమై పోతాను...
24 గంటలూ... నా ఆలోచనలలో మెదిలే తనని
కనీసం... 4 గంటలైన... నా ముందు నిలుపుకోవాలంటే...
ఏం చేయాలి..... కాలమా....?!
కాని రోజు రోజుకు దూరం అవున్న మేమెలా కల్సేది కాలమా
మమ్మల్ని ఏదో కారనంతో దూరం చేసి వైరం పెంచుతున్నావు
నేనూ తనివితీరా తనను చూసూ మాట్లాడే రోజు వస్తుందా.?
నా ఊసులన్నీ మూటగట్టి పెట్టా.. మరి తను
నాతో ఏకాంతంగా కల్సి మనసు విప్పి మాట్లాడేదెప్పుడో..?

స్వచ్చమైన స్నేహం ఎక్కడ దొరుకుతుందొ కాస్త చెప్పారా ప్లీజ్


స్నేహం అంటే ఓ విడదీయని బందం
స్నేహం అంటే మనసులో గాయానికి మందు
స్నేహం అంటే ఆవేదనలో ఓదార్పు
స్నేహం అంటే ఆశలో శ్వాస
స్నేహం అంటే నిట్టూర్పులో ఓర్పు
స్నేహం అంటే మనస్సులో తియ్యటి అనుబూతి
స్నేహం అంటే భాదలో వచ్చే కన్నీటికి ఓదార్పు,.
స్నేహం అంటే వసంతంలో చిరుజల్లు
స్నేహం అంటే మదిలో రేగే భావాలకు ఓ రాగం
స్నేహం అంటే మనస్సుకు ఉల్లాసం
స్నేహం అంటే నీకేంజరిగినా నేనున్నా అంటు ఓదైర్యిం
స్నేహం అంటే ఓ దీమా..కదా ఈ స్నేహం గురించి
ఎంత చెప్పినా తక్కువే ఇలాంటి స్వచ్చమైన స్నహం ఉందా..
స్నేహం అంటారు.. ఎవరి కోసమో ఆస్నేహాన్ని భాదపెడటారు
తన కిష్టమైన స్నేహితుడు భాదపడినా వాళ్ళకు చీమకుట్టినట్టు ఉండదు
ఇంత అద్బుతమైన స్వచ్చమైన స్నేహం ఎక్కడ దొరుకుతుందొ కాస్త చెప్పారా ప్లీజ్

వర్షపు చినుకులు నాకన్నీటిని తన గుండేళ్ళో దాచుకున్నాయి


ప్రియా వర్షం బోరున కురుస్తోంది..మనసు మూగగా రోదిస్తుంది
ఎందుకో ఈరోజు జ్ఞాపకాలు అలాగే మనసును ముసురుగా పట్టుకున్నాయి
ప్రియా ఒక్కసారిగా తన జ్ఞాపకాల జల్లును మూకుమ్మడిగా మనసు పైదాడి
మనసు నన్నడుగుతుంది ప్రియ ఎక్కడ అని
ప్రియా ఎక్కడుందని చెప్పను ఏమని చెప్పను నన్నొదిలి వెళ్ళీందని ఎలా చెప్పను ..?
ఇప్పటిదాకా దాచిన ఆనిజాన్ని చెబితే
మనసు నామాట వినదేమో అన్న భయం..
వర్షంలో కమ్ముకున్న మబ్బుల్లా.
మనసునిండా చీకట్ల తెరలు కమ్ముకున్నాయి
ప్రియ జ్ఞాపకాలు తో కన్నీరు కట్టలు తెంచుకుంది
ఎక్కడ నేనేడుస్తుంటే అందరు చూస్తారని
ఒక్కసారిగా వర్షంలో తడచుకొంటు వెలుతున్నా
నేనేంట ఏడ్చినా ఎవ్వరూ గుర్తు పట్టలేరుకాదా..
జోరుగా కురుస్తున్న వర్షపు చినుకులు నాకన్నీటిని తన గుండేళ్ళో దాచుకున్నాయి ..?
ప్రియ జ్ఞాపకాల్లొ తడుస్తూ .. ఏడుస్తూ నానడకా వర్షంలో సాగిస్తూనే ఉన్నా
ప్రియ తోడులేని ఈ ప్రయానం ఎందాకో ఎప్పటిదాకో తెలీదు
అలా దారితెలియని బాటసారిలా తడుస్తూ ఒంటరిగా నడుస్తూ వెలుతూనే ఉన్నా ప్రియా

నాది ప్రేమో పిచ్చి నాకు తెలియదు ..ప్రియా


ప్రియా ప్రేమలో రవ్వంత పిచ్చి ఉంటదంటా అని ఎక్కడో చదివా
మరి నాది ప్రేమో పిచ్చి నాకు తెలియదు కాని
అది చిదివినాక వాళ్ళందరూ అన్నది నిజమేనేమో అని నాకు కూడా అనిపిస్తుంది
రవ్వంతే కాదు నయం చేయలేనంత పిచ్చి నువ్వంటే
ప్రియా ఎందుకో కారణం తెలియదు, ఎలా పుట్టిందో తెలియదు
ఎప్పుడు మొదలయిందో తెలియదు, కాల గమనంలో తగ్గిపోతుందని అనుకున్నానే
ప్రియా కాని ఆ కాలంతో పోటీగా నా ఆలోచనలు కూడా నీ వెంటే పరుగెత్తి
నన్ను పిచ్చి వాన్ని చేస్తాయనుకోలేదు
ప్రియా ఆ క్షణం నుండి ఈ క్షణం వరకూ కూడా పిచ్చివాన్నిలా
నీ గుంరిచే ఆలోచిస్తూ ఉంటానని అస్సలు ఊహించలేదు
ప్రియా ఏ బందం లేని నీ ఊహల అనుబంధంలో చిక్కుకుని
నా పిచ్చి మనసు ఎంత చెప్పినా వినకుండా
ఈ రోజు కాకపోయినా ఏ రోజుకయినా నా నీరీక్షణ ఫలించకపోతుందా అని
ఇలా నీ రాకకై ఎదురుచూస్తున్నాను ఆశగా పిచ్చి వానిలా

కొత్తరకం క్రైం ష్టోరీ...?.."అమ్మాయిలు చేస్తున్న హత్యలు"


మనుషులు హత్యిలు చేస్తున్నారు
నవ్వుతూనే చంపేస్తున్నారు
వీరు చేస్తున్న ఈ హత్యలకు రక్తం పారదు
కాని గుండెళ్ళో గురిచూసి గుచ్చుతారు..
స్నేహం, ప్రేమ తో దగ్గరౌతారు
ప్రేమగా మాట్లాడుతారు..
మనం బిజీలో మర్చిపోయిన
వాళ్ళే ఫోన్ చేసి తీయ్యగా పలుకరిస్తారు
అంతే అంత అందంగా పలుకరిస్తుంటే
పులకరించి పోయి ప్రేమలో పడతాం
భరించలేనంత ప్రేమ గా మాట్లాడుతారు..
ఆ ప్రేమలో పడి ..గుండెల్లొ గూడు కట్టుకున్న ఆమె రూపంతో
ప్రపంచంలో నా అంత అదృష్ట వంతుడు లేడని ఫీల్ అవుతాం

గంటలు నిమిషాల్లా కరిగిపోతున్న
అర్దంకానంతగా వాళ్ళతో కబుర్లు
క్షనం తీరికదొరికినా వాళ్ళ ఆలోచనలే
వాళ్ళు అంతే గుర్తొస్తున్నావు అంటారు
ప్రతినిమిషం అంటారు...
మన మనసులో మాట చెప్పినట్టు
ప్రపంచంలో ఆనందాన్ని గుండెల నిండా నింపుకొని
ఆనందిస్తాం... తనే లోకంగా బ్రతుకుతాం
అంత నిజం అనేలా చేస్తారు
కారనం చెప్పరు.మౌనం వహిస్తారు..
మౌనం అనే పదునైన కత్తిని
గుండెళ్ళో గురి చూసు గుచ్చుతారు
అంత ఇష్టం అన్న మనిషి ఇలా చేస్తుందేమిటాని
మొదట అర్దంకాదు..గుండెల్లో కత్తి దిగిన భాద తెలీదు
తనతో మాటలు లేక.. అర్దంకాక విలవిల్లాడతాం..
ఇలా మన మనస్సును హత్యి చేసి
తాను మాత్రం చాలా హేపీగా
తన స్నేహితులతో నవ్వుతూ ఉంటుంది
తను హేపీగా ఉన్నందుకు సంతోషించాలా
మనల్ని మోసం చేసినందుకు .. ఏడ్వాలో తెలీక
మనిషిగా చచ్చిపోతాం ..?
ఇలాంటి హత్యిలు రోజుకి ప్రపంచంలో ఎన్ని జరుగుతున్నాయో
అందమైన అమ్మాయిలు నవ్వుతూ చేస్తున్న
ఈ హత్యలకు కత్తులు అవసరం లేదు.కదా..?
రక్తం పారదు..కాని మనస్సు చచ్చిపోతుంది కదా..?

నీ పేరును పలుకడానికి అర్హుడిని కానా...?


మౌనంలో అర్ధాలు వెతకమనకు నేస్తమా
దాన్ని అర్ధం చేసుకునే భాష నాకు రాదు
వేదాలు నాకు అర్ధం కావు.......
కళ్ళలో కాదు నా హ్రుదయంలో చోటిచ్చాను.....
సరిపోలేదని మౌనంగా కన్నీరై పోతున్నావు......

నీ పేరును పలుకడానికి అర్హుడిని కానా ..
పలుకొద్దని అంత ఖటినంగా ఎలా చెప్పగలిగావు
అవుని నీకు ఏదైనా సాద్యిమే కదా..?

దాన్ని అర్ధం చేసుకునే భాష నాకు రాదు......
మౌనంలో అర్ధాలు వెతకమనకు నేస్తమా
వేదాలు నాకు అర్ధం కావు.......
భావుకతతో వర్నించలేను...
నాకు తెల్సింది నాకు నచ్చింది రాస్తున్నాఇలా..
కళ్ళలో కాదు నా హ్రుదయంలో చోటిచ్చాను.....
సరిపోలేదని మౌనంగా కన్నీరై పోతున్నావు......

నవ్వుతో మనసులోని భావాల్ని నొక్కివేయకు నేస్తమా
దాన్ని అర్ధం చేసుకునే భాష నాకు రాదు......
మౌనంలో అర్ధాలు వెతకమనకు నేస్తమా
వేదాలు నాకు అర్ధం కావు.......
భావుకతతో వర్నించలేను...నాకు తెల్సింది నాకు నచ్చింది రాస్తున్నాఇలా..
నా నరనరాన జీర్నించుకుపోయిన నీమీద ఇష్టాన్ని చెబుతున్నా ఇలా
నేను నీలో వున్నాను అని చెబుతుంది నా మనసు.....
అయితే ఏంటంటా అని అంటావు నీవు ....నాకు తెలుసు....
మౌనం అనే ముగులో నీవెదుకున్నావో తెలియక...పిచ్చెక్కుతోందినాకు.
ఈ మౌనం ముసుగులో ఉంది నేను మాత్రమేకాదు నీవుకూడా....
ఇద్దరి మద్యి మౌనం నరకం అని తెల్సి ఎందుకిలా ఎన్నాళ్ళిలా..?
నా నరనరాన జీర్నించుకుపోయిన నీమీద ఇష్టాన్ని చెబుతున్నా ఇలా..

నేను నీలో వున్నాను అని చెబుతుంది నా మనసు.....
అయితే ఏంటంటా అని అంటావు నీవు ....నాకు తెలుసు....
మౌనం అనే ముగులో నీవెదుకున్నావో తెలియక...పిచ్చెక్కుతోందినాకు.
ఈ మౌనం ముసుగులో ఉంది నేను మాత్రమేకాదు నీవుకూడా...
ఇద్దరి మద్యి మౌనం నరకం అని తెల్సి ఎందుకిలా ఎన్నాళ్ళిలా...?
నా నరనరాన జీర్నించుకుపోయిన నీమీద ఇష్టాన్ని చెబుతున్నా ఇలా.

మనసా ఈ క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ


మనసా ఈ క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ
రేగిన గాయాన్ని మాపే కాలం తో జతకట్టలేను
నన్ను తనలో పొదుగుకున్న రాత్రి కరిగిపొతున్న భయం
నీడ చూడాల్సిన వెలుగుజాడ లో నే కరగలేను

ఈ క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ..నన్ను నాలొ చూసుకునే అద్దం లాంటి రాత్రి
చీకటీ వాకిట్లోని మసక వెలుతురే నీకై తపించిన
నా నన్నును నాకు దూరం చేస్తుందన్న దిగులుఎన్నాళ్ళో ఎన్నేళ్ళో తెలీదు మనసా

గతం లోతుల్లో నేను నా లానే ఉండిఉంటా
క్షనం క్షనం నేను కాలిపోతున్నా నీ ఆలోచనలతో
నన్నే నేను పోగొట్టుకున్నా మనసా.
సాయంత్రాలు నీజ్ఞాపకాలను మనస్సులో వెతుక్కుంటున్నా మనసా

నన్నే నేను ఏమార్చనీ మనసా
నేనంటూ మిగిలుండాలన్న నీ జ్ఞాపకాల నీడల్లో
అనుక్షణం నీకై పరితపిస్తున్నాను మనసా
ఎందుకింత కాంక్ష ..ఎన్ని సార్లు మానసునడిగినా సమాదానం లేదు
మనసా జన్మ జన్మల బంధమా నువ్వే గెలవాలి
కానీ ఈ తిమిర సమరం లో ఈ ఒక్క క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ
నన్ను నాలో నిలిచి పోనీ మనసా,
నా చివరికోరిక నీవే ఎప్పుడూ గెలవాని నేనోడినా పర్లేదు
నీగెలుపు నాకు ముక్ష్యిం నేనైమైనా పర్లేదు మనసా







ఈ క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ
రేగిన గాయాన్ని మాపే కాలం తో జతకట్టలేను
నన్ను తనలో పొదుగుకున్న రాత్రి కరిగిపొతున్న భయం
నీడ చూడాల్సిన వెలుగుజాడ లో నే కరగలేను

తెల్లవారితే జీవితం యాంత్రికం
నాలో నేను లేని రోజంతా పరిగెత్తలేను
నా నగ్నత్వాన్ని కప్పే నాగరికత ముసుగులో
కృత్రిమ శ్వాస తొ బతుకీడ్చలేను

ఈ క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ
నన్ను నాలొ చూసుకునే అద్దం లాంటి రాత్రి
చీకటీ వాకిట్లోని  మసక వెలుతురే
నీకై తపించిన నా నన్నును నాకు దూరం చేస్తుందన్న దిగులు

గతం లోతుల్లో నేను నా లానే ఉండిఉంటా
నేను నువ్వైయ్యాకా విచ్చిన వెలుగులో నన్నే నేను పోగొట్టుకున్నా.
నిశీధి పంచే చల్లదనం వలపుల వెచ్చదనాన్ని ఏమార్చనీ
నేనంటూ మిగిలుండాలన్న నీ  వీడుకోలు వీలునామా
అనుక్షణం నీకై బతకాల్సిన బాధ్యత
ఎందుకింత కాంక్ష నీకు
జన్మ జన్మల బంధమా నువ్వే గెలవాలి కానీ
ఈ తిమిర సమరం లో ఈ ఒక్క క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ
నన్ను నాలో నిలిచి పోనీ

మనసా గుండె గదిలో ఏ మూలో తచ్చాడుతూనే ఉంటావు


నా గుండె గదిలో ఏ మూలో
ప్రతిక్షనం తచ్చాడుతూనే ఉంటావు
మనసా వెలుగులు నింపుతూనే వుంటావు
నీ ఆలోచనలు నన్ను గిలిగింతలు పెడుతూనే ఉంటాయి
నీ వాలు చూపుల్లో చిక్కుక పోయిన నేను
నన్ను నీకు బందీగా మార్చాను ఏమారి పోయాను
మనసు తలుపులు తెరిచి నిన్ను
పంపించలేను..మది అంధకారం చేసుకోలేను
ఏకాంతంలో నిన్ను తలచి మైమరచిపోతుంటాను
నీతో ముచ్చట్లు చెపుతూంటాను
నీవు నా ఎదురుగా లేకపోయినా
నీవు పిచ్చి అనుకున్నా ఎవరు ఏమనుకున్నా
నాలో ఎప్పటికీ ఆరని జ్యోతివి నువ్వు
మది నిండిన జ్ఞాపకాల హారతి నువ్వు
అందుకేనేమో నా ఆత్మీయ నేస్తమా…..
నిన్ను గుండె గదిలో ఓ మూల బంధించాను!
నువ్వెప్పటికీ నాలోనే వుంటావుకదా... అప్పుడు
ప్రేమజ్యోతివై వెలుగులు నింపుతావో
ఆరని అగ్నికీలవై మదిని దహిస్తావో నీ ఇష్టం మనసా

మనసా నీవు నాతో లేవన్న వాస్తవాన్ని జీర్నించుకోలేకపోతున్నాను


మనసా నీవు దూరమైన గడియలు నాకు
క్షనమెక యుగంలా గడుస్తున్నాయి
కనీసం అప్పుడప్పుడూ మాట్లాడుతూ అయినా
ఆ కాస్త పలకరింపుకే పులకించిపోయేవాడిని..
నిర్దయగా అదీ లేకుండా చేశావు ఎమిసాదించావు...

మనసా నీవు నాతో లేవన్న వాస్తవాన్ని జీర్నించుకోలేకపోతున్నాను
ఏం జరగనట్టు ఎంత హాయిగా లైఫ్ లీడ్ చేసున్నావు..
కొత్త పరిచయాలు..కొత్త ఆలోచనల తో నీవు ఎప్పుడు బిజికదా..

మనసా ఎందుకో ఒక్కీసారి మనసు మారాంచేస్తుంది..
ఎందుకంటే ఆమనిషి ఇంకా మనసులోనె ఉందికదా..
ఒక్కోసారి నిదుర పట్టనీయదు...కారణం ..?
మనసా కనుల ముందు కదిలాడే పాత జ్ఞాపకాలు..
కంట కన్నీరు వరదలా పారేట్టు చేసి..
జ్ఞాపకం మనసు మీద కసి తీర్చుకుంటోంది మనసా..
నలిగిపోయిన నామనసుతో నీకేం పనిలే..
నీ జ్ఞాపకాలు .తలచుకొంటూ ..
నీవు ఎక్కడ వున్నా హేపీగా వుండాలని కోరుకుంటా మనసా

నీ పేరు పలకొద్దు అన్నా దొంగచాటుగా పేరు మార్చి ఇలా..?


నా ప్రతి పలుకులో నీ పేరే
తలచుకున్నామనసా
పెదవుల అంచుల్లో అనుచుకున్నా
మౌనముతో నీ మదిని బంధించా
మన్నించు మనసా
నీ పేరు పలకొద్దు అన్నా దొంగచాటుగా ఇలా
తప్పైతే క్షమించు మనసా
నీవు ఈజీ గా మర్చిపోగలవు నేను కాదు మనసా

మనసా తరిమే వరమా తడిమే స్వరమా
ఇదిగో ఈ జన్మ నీదని అంటున్నా
వింటున్నావా వింటున్నావా వింటున్నావా
కొత్త స్నేహితులతో బిజీగా ఉన్నావా
నన్ను మర్చిపోయావా మనసా


మనసా విన్నా వేవేల వీణల విషాద సంకీర్తనలు
నా గుండెల్లోవిషాద గీతాలు ఇప్పుడే వింటున్నా..
తొలిసారి నీ మాటల్లోకరకుదనం..
నేనైమైనా పట్టిచుకోనంత ద్వేషం ఎందుకు మనసా..
ఇప్పుడు నేను నీ ఆలోచనలతో కాలిపోతున్న గుండెను
అన్నీ నీకు తెల్సు ప్రియా మౌనంతో నాకు శిక్షవేశావు అనుభవిస్తున్నా

నమ్మిన ప్రేమ నాకు మిగిల్చిన చేదుజ్ఞాపకాలు


నమ్మిన ప్రేమ నాకు మిగిల్చిన చేదుజ్ఞాపకాలు
ప్రతి క్షణం గుర్తుకోస్తూ..
అనుక్షణం నా ప్రాణాలని నిలువునా చిల్చేస్తూంటే
చితిమంటల జాడని అన్వేషిస్తు..
జీవితాన్ని ద్వేషించుకుంటూ..వెలుతున్న క్షనాన
నమ్మిమోసపోయిన మనసును అసహ్యించుకుంటు
మరణం వైపు మౌనంగా నే అడుగులేస్తుంటే

అనుకోకుండా అప్యాయంగా పట్టపగలు
మిట్ట మద్యాన్నం ఓ తీయని స్వరం
ఒక మనసు నన్ను పలకరించింది..
తన చిలక పలుకులతో మనస్సు పులకరించింది
తన జ్ఞాపకాల తోటల్లో విహరించేలా చేసింది
తన మాటలతో చినుకల్లే నా మదిని తాకి
ఆవిరైపోతున్న నా ఆశలకి ఊపిరోసింది
మరణమే శరణ్యమనుకొంటు,
రాయిలా మారినా నా మనసుకి
కల్మషం ఎరుగని ఆ పరిచయం
ప్రాణంపోసి మరుజన్మనిచ్చింది
మనిషిగా మళ్లీ నన్ను నిలబెట్టింది


కన్నీటీలో కరిగిపోతున్న నా ఆశయాలని
గతి తప్పిన నా గమ్యాన్ని
అనుక్షణం నాకు గుర్తుచేసి
ఊరించి ఉడికించి మాయచేసి మాయం అయింది
తనూ అందరిలాగా గుండెకు గాయం చేసింది
వంటరిని చేసి మౌనంగా వెల్లిపోయింది జాబిల్లి
కొండంత ధైర్యం ఇస్తూ అండగా ఉండి
నన్ను ముందుకు నడిపిన నిన్నూ,నీ స్నేహాన్ని
మరువలేను మిత్రమా....
నే మరణించేదాకా....

కాటుక కన్నుల వాలు చూపుల్లో చిక్కుకున్నా ఎప్పుడో


ప్రియా తడి ఆరని ముంగురుల జల జలా జారు
నీటి బిందువులు ముత్యాల వలె
మోముపై మురిపెముగా చేరి
నెమ్మదిగా జారి మయమవ్వగా ,
ప్రియా కాటుక కన్నుల వాలు చూపుల్లో చిక్కుకున్నా ఎప్పుడో
సోయగాల దాటిని బిందువులు కొన్ని ,
మెరిసే నుదుటన వడివడిగా
ప్రియా ఆధారాల జాలువారే బిందువులు కొన్ని,
నును బుగ్గల సిగ్గులు తాకి మురిసి
ఆవిరి అవ్వాలనుకునే బిందువులు కొన్ని ,
ఆధారాల వోమ్పులలో ఆగి అవిరవ్వాలని
ప్రియా ఆశపడే పడే బిందువులు కొన్ని ,
అన్నీ కలసి నిన్ను ప్రేమగా తాకుతుంటే ,
అర విరిసిన కన్నులతో నా ముందర నిలిచి
విరిసీ విరియని చిరునవ్వులు విసిరితే
ప్రియా నిన్ను తాకి ధన్యమైన బిందువులను చూసి
నా మనసు రగిలిపోతున్నది ప్రియతమా !!
అలక తీర్చు భారము మాత్రము నీదే ప్రియా!!

నీవు నాపేరు తలస్తుంటే నీపై " నా మనస్సు విరిగింది అంది "


ఓ నలిగిన జ్ఞాపకం
ఓ నలిగిన కాగితం
అప్రయత్నంగా జారి పడింది....
వీలైనంత చదును చేసి చదువుదామంటే
కన్నీళ్ళ కొలనులైన కళ్ళు
మసగబారిపోయాయి.....
ఒక చేత్తో కళ్ళు నలుపుకుంటూ
మరో చేతి చూపుడు వేలుతో
అలుక్కుపోయిన అక్షరాలు విడదీస్తుంటే
చెమ్మగిల్లిన కాగితం
మరి కాస్త చిరిగి
మనసుని చిత్తడి చేసింది...
మనసును మాయసేసింది ..
ప్రేమిస్తున్నా అని చెప్పి..నేమాట అన్నాన్నా అంది
స్నేహం పేరుతో ప్రేమను అపహాస్యిం చేస్తున్నా అంది
నా పేరు పదే పదే తలవద్దని వార్నిగ్ ఇచ్చింది
నా పేరు తలస్తుంటే నీపై " నా మనస్సు విరిగింది అంది "
ఒకప్పుడు మనుషులు ఆంటే భయం..
ఆమె ఇచ్చిన వార్నింతో మనసులు అన్నా భయమేస్తుంది
ఒకప్పుడు మనిషిలా బ్రతికా ఇప్పుడు జీవచ్చవంలా జీవిస్తున్నా
అందుకేనేమో ఒక్కోసారి ,...నా దగ్గర చచ్చిన శవం వాసన వేస్తుంది
అంటే నేను ఎప్పుడో చచ్చిపోయాను బ్రతికున్న శవాన్ని నేను మనసా

నా హ్రుదయం గదిలొంచి రక్తం చిమ్ముతూ..


నా ప్రేమకు రెక్కలొచ్చాయి
ఏగిరిపొయింది దూరంగా
నా పిలుపు వినిపించనంత గా,
నా చేతిలొ తన చేతిని విదిలించుకుని,
నా ప్రేమను కాదని,
కొత్త రెక్కల మొజులొ ....
నన్ను మరిచిపొయి ..
కలిసి కన్న కలలు అన్ని కలలు గా మిగిల్చి,
కొత్తస్నేహాన్ని వెతుక్కుంటూ వెళ్ళీపోయింది
దయ అనేది లేకుండా..మనస్సు లేని మనిషి
ఒంటరి గా నడక సాగించమని ఒంటర్ని చెసి,
ప్రేమ లేదని బంధం తెంచుకొని ,
ప్రేమించానా అని వెటకారంచేస్తూ
నాకు తొడుగ నా కన్నిరుని నాకు పరిచయం చేసి,
జ్ఞాపకాల మూటను ఒడిలొ విడిచి ,
జ్ఞాపకాల జాబిల్లి ఎగిరిపోయింది నన్నొదిలి
జ్ఞాపకాల నే ఉపిరి గా మలిచి భ్రతకమని ...
నా గుండె కు ఏడబాటు చూపుతూ..
నా మనసుకు గాయం చేస్తూ...
గడిచిన కాలం మరువమని,
నేవెవరంటూ ప్రశ్నిస్తూ వెల్లిపోయింది
తన రెక్కలతొ విసిరికొడుతూ ..
నా హ్రుదయం గదిలొంచి రక్తం చిమ్ముతూ...
నా హ్రుదయం పడ్డ గాయాన్ని కూడ లెక్క చేయక ...
తన స్వార్ధని వెతుక్కుంటూ ...
కొత్త రెక్కల మొజులొ .......
ఏగిరిపొయింది నా ప్రేమ.....నన్నొదిలి దూరంగా ..
చావుకి దగ్గర చేసి ..చచ్చిపో అంటూ
మరణ శయ్యపై నన్నొంటరిగా వదలి జాబిళ్ళీ వెళ్ళి పోయింది
ఆ జాబిల్లి ఎక్కడ ఉన్నా సంతోషంగా ఉండాలటూ లోకాన్ని వీడుతున్నా

నువ్వు సమాదానం దొరకని ప్రశ్నవు మనసా..?


నువ్వు నాకు ప్రశ్నవు మనసా
నువ్వు సమాదానం దొరకని ప్రశ్నవు మనసా
నా అడుగులతో నిన్ను కలుపుకొవాలని
నిరంతరమూ నా గుండే తపిస్తూవుంటుంది,
దానికెన్నిసార్లు చెప్పినా...
నిన్ను నమ్మమంటూనే వుంటుంది,
నా గుండెలపై నువ్వు సేద తీరాలని...
నా ఆశలను నువ్వే నింపుతూ ఉండాలని...
నా గతాన్ని ఙ్ఞాపకాలుగా నువ్వే నిలచి ఉండాలని...
నన్ను నీలా ఇప్పుడు మార్చినప్పుడూ...
నాకొసమే నువ్వు రేపు మిగులుతానన్నప్పుడూ...
అనంతాన్నీ ప్రశ్నించినా సమాధానం నువ్వే వచ్చినప్పుడూ...
పిచ్చిగా నీగురించి ఆలోచిస్తూ..ఆవేశపడిపోతుంటాను మనసా

ఈ ప్రపంచంలో నువ్వెక్కడా? అని ప్రశ్నించే
నా మనస్సుకు సమాదానం చెప్పుకోలేక
జరుగుతున్న వాస్తవాన్ని తట్టుకోలేక
గతి తప్పి మతిచెడి బ్రతుకుతున్నా ఇలా

మన మద్యి .. మౌనమనే మైనపు గోడలు కట్టావు .


మనసు మలయ మారుతమై నీకోసం ఎదురు చూస్తున్నప్పుడు
నన్ను నేను మర్చిపోయి నీకోసం ఎదురు చూస్తుంటే..
మనస్సును కాదని..ఏమార్చి నన్ను మర్చి వెళ్ళిపోయావా ప్రియా
వలపుల వసంతాలు పూయించాల్సిన నీవే .
నన్ను కాదన వదలి వెళ్ళావు.. బాగున్నావా ప్రియా..
నా ప్రేమకోస
ం ఎదురు చూస్తావని తెల్సు..,
కాని మన మద్యి ..
మౌనమనే మైనపు గోడలు కట్టావు ..
అవి ఎప్పుడు కరగాలి
మనం ఎప్పుడు కరగాలి ప్రియా..
నాలాగే నీవు ఎదురు చూస్తున్నా వని తెల్సు
నీవేంటో నీ మనసేంటో తెల్సిన నేను..
నీవు పూయించే వలపుల వసంతంకోసం వేయిజన్మలైనా ఎదురు చూస్తాను
నీమీద నాప్రేమ మీద నమ్మకం ఇప్పుడు కాకపోతే మరోజన్మకైన చేచి చూస్తూనే ఉంటా...నా ప్రేమను కదాన్నావు. నాలో ఉన్న ప్రేమను కదిలించలేవు
నీ పై ఉన్న ఇష్టాన్ని చెరపలేవు అది నీవల్ల కాదు
నీగుండేళ్ళో కూడా నేనే ఉన్నాకదా...ఉన్నా అని చెప్పవూ
చెప్పేందుకు నీకు మనస్సు రావడం లేదుకదా..
ప్రియా నీ మనస్సాక్షిని చంపుకొని ఎన్నాళ్ళు నాకు దూరంగా ఉంటావో
నన్ను ఇలా ఎన్ని రోజులు మౌనంతో ఏడీపిస్తావో నేనూ చూస్తా మౌనంగా
నీ తీయని పిలుపుకోసం చకోర పక్షిలా.. కనురెప్పవేయకుండా ప్రియా..

నీకు అస్సలు నాజ్ఞాపకాలు గుర్తేలేవుకదా...?


నువ్వు నవ్వితే నాకు ఆనందం
కానీ ఆ నవ్వు వేరొకరి సమక్షంలో ఐతే,
నేను బాధ పడతాను.
ఆ నవ్వుని నేను కోల్పోయానే అని,

నువ్వు నడుస్తుంటే చూస్తూనే ఉంటాను.
కానీ, తర్వాత ఏడుస్తాను
ఆ నడక నీ నుండి నన్ను దూరం చేసిందని.

నువ్వు నా తో మాట్లాడుతుంటే
నాకు ఏమీ అర్ధం కాదు. ఎందుకంటే,
నీ తీయ్యని స్వరం వింటూ లోకాన్ని మైమరచిపోతాను
నా చెవులు వినటం మానేస్తాయి. .

నువ్వు గమనించావో లేదో ,
కవులందరూ ప్రకృతిలోని అందాన్ని వర్ణిస్తారు.
కానీ నేను నీలోనే ప్రకృతిని చూస్తాను.
ప్రకృతిలో జరిగే అలజడిని నాలో చూస్తాను.

నువ్వు కలల్లో కనపడితే నా కళ్ళు వర్షిస్తాయి
కనపడకపోతే మళ్ళీ వర్షిస్తాయి
ఒకసారి ఆనందంతో అయితే,
మరోసారి దుఃఖంతో..............

నీకు అస్సలు నాజ్ఞాపకాలు గుర్తేలేవుకదా...?
అందుకే అలా ధీమాగా హేపీగా ఉన్నావు
నా లాంటి ప్రెండ్స్ నీకు ఎందరో
కాని నాకు మాత్రం నీవు ఒక్కదానివే ..

నేను ప్రేమిస్తూనే ఉంటాను..నిన్ని ప్రేమించమని నేను చెప్పలేదే.?


విడిపోయెందుకే కలిశామా మనం
కనురెప్పలుగా మిగిలాం ఎందుకో
కనురెప్పల్లా అలా కల్సి ఇలా విడిపోతాం ఎందుకో
కనులు మూస్తే నీ జ్ఞాపకం
తెరిచి ఉంచితే కనుమరుగౌతుందేమో అని భయం
లిప్త పాటులో మరణం...ఎన్నాళ్లీదూరం
మదిలో మెదిలే భావాలకు రూపాన్నిద్దామనే ప్రయత్నం
అవమానించావు నన్ను..ఆ అదికారం నీకే ఉందిలే
నేను ప్రేమిస్తూనే ఉంటాను..నిన్ను ప్రేమించమని నేను చెప్పలేదే.?
ప్రేమించాను అన్న నీవే ...ప్రేమను అపహాస్యిం చేస్తున్నాను అన్నావు
మనసు విరిగింది అన్నావు.. నామనస్సు ఏమైందో అడిగావా మనసా..
అప్పుడు నీవు అన్న మాటలు అన్నీ అబద్దాలేని పెట్టిన ముద్దులు బ్రమలేనా మనసా
నా ప్రేమలో అర్దం మారిందా .. నీ మనసులో నాస్థానం చలించిందా మనసా
మనసులో మరొకరు చేరినా..మదిలో నిలచిన జ్ఞాపకాలు చేదుగా మారతాయా
అంతకుముందున్న వాళ్ళు ఏదన్న తప్పుగానే అనిపిస్తుందేమో...?
నన్ను అవమానించడం అలవాటు చేసుకున్నావు
భాదపడటం నేను అలవాటు చేసుకుంటున్నాను
అశాశ్వతమైన ఈ జీవితం
అందులో ప్రేమ పరిమితం
నీ స్నేహం మధురం
ఈ దూరం గాయం
నువ్వే నా ప్రాణం

ప్రియా"..ఏమైందో ఏమో


ప్రియా"..ఏమైందో ఏమో
ఉన్నట్టుండి ఆ చెమ్మగిల్లిన కళ్ళు
అగుపించటం లేదు
ప్రేమ నిండిన ఆ అందమైన కళ్ళు
లోగిల్లై ..వాకిల్లుగా మారి పోయిన చోట
దేని కోసమో వెదుకుతున్నట్టు
ప్రియా ఎవరి కోసమో నిరీక్షిస్తున్నట్టు
అలుపు సొలుపు లేకుండా
వెంబడించినట్టు అనిపించింది
అయినా మనకు తెలియకుండా
మనల్ని మరొకరు చూడటం ఎంత బావుంటుందో
ప్రియా అదో స్మరనీయమైన సన్నివేశం
అదో మోహావేశపు ఆలింగనం
మనం అనుకుంటాము కానీ
కొన్ని వేల కళ్ళు
ప్రియా మనల్ని నిశితంగా గమనిస్తుంటాయి
గుండెలను గుచ్చుకునేలా చేస్తూనే ఉంటాయి
నడిచినా ..సంచారం చేసినా
ప్రియా లోకాన్ని స్పృశించినా
నిదురలోకి జారుకున్నా
ఆ కళ్ళు మాత్రం కలలో కూడా
కమ్మని కబుర్లు చెబుతాయి
హృదయపు సముద్రం మీద
ప్రియా అలల సంతాలు చేస్తాయి
గోదావరిగా మారిన
గుండెల మీద వాలిపోతాయి
మరిచిపోని సంతకాలు చేస్తాయి ప్రియా

సాగరానికి కౌగిలివ్వని జీవనది లాగా ఇంకా ఇంకానా


ఇంతకాలం కోరుకున్న దారిదేనా
ఆసలన్ని తీరుతున్న తీరిదేనా
ఆశలు పెట్టి మెల్లగా మరిచిపోవటం
మార్చలేనుగా నేనిక మరల ఆ గతం
ఏడు రంగులు వెలిసిన నీ వాన వెళ్ళున
తీపి నింగిపై విడిచిన తేనె జల్లున
సాగరానికి కౌగిలివ్వని జీవనది లాగా ఇంకా ఇంకానా
ఇంతకాలం కోరుకున్న దారిదేనా
ఆసలన్ని తీరుతున్న తీరిదేనా
ప్రాణ బంధం తెంచుకో మూడు ముళ్ళతో
వీడుకోలునే అందుకో మూగ సైగ తో
ఒక్క రాతిరే మనకిల మిగిలి ఉన్నదీ
తెల్లవారితే చీకటి వెలుగు చేరాడు
చిన్ననతికి నిన్న మొన్నకి
తేడాలు తెల్సుకోలేనట్టి గతం
ఇంతకాలం కోరుకున్న దారిదేనా
ఆసలన్ని తీరుతున్న తీరిదేనా
మోసం చేసి మాయచేసి నీదారు చూసుకొని
నన్నొంటరి చేసి ఏంసాదించావూ
నా మనస్సులో తీర్చలేని భాదను మిగిల్సి
మరపు రాని జ్ఞాపకాలతొటలో
ఒంటరిగా నీకోసం ఎదురు చూస్తున్నా
ఎప్పటికైనా వస్తావనే ఆశతో

నిన్ను చూశాను చాలా దగ్గరగా చూశాను


నిన్ను చూశాను చాలా దగ్గరగా చూశాను....
అవేకళ్ళలో మెరుపులు.. పెదవిపై చిరునవ్వు...
నిన్ను చూడగానా ఒక్కాసారిగా ఉప్పొంగిన ఉద్వేగం...
ఆపుకోలేకపోయాను.. చాలా దగ్గరగా చూసి ఎన్ని రోజులైందొ తెలిది..
మనషులం దూరం అయ్యాం మనసులు కూడా దూరం అయ్యాయి
నీకు గుర్తుందా రెండు సంత్స్రరాలక్రితం ఇదే నెలలో మన పరిచయం....
ఒకప్పుడు చాలా దగ్గరగా ఒకరికోసం ఒకరం అన్నట్టు ఉన్న మనం...
ఇలా ఎవరికెవరు తెలియనట్టు ఉండటం నాకు చాలా భాదగా ఉంది...
అంతకు మించి ఏం చేయలేం కదా..?... నీ దగ్గరకు వద్దాం అనుకున్నా...
ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటావో తెలీక తడబడ్డా...
ఎందుకు మళ్ళీ నిన్ను భాదపెట్టాలి...
ఇప్పటికీ నన్ను మర్చిపోయి హేపీ గా ఉన్న నిన్ను ...
నీ పెదవిపైనిలచి ఉన్న చిరునవ్వు నేనెందుకు చెరిపేందుకు కారణం అవ్వాలి...
జరుగుతున్న ప్రతిఘటన ఎదురు తిరుగుతోంది అందుకే మౌనంగా ఉండాలని నిర్నయం...
ఇష్టం మైన వాల్లని ఎందుకు ఇబ్బంది పెట్టాలి నీవుమారలేదు అప్పుడు ఎలా ఉన్నావొ ఇప్పుడు అలాగే ఉన్నావు...
ఒకప్పుడు దగ్గరగా భాదలు సంతోషం పంచుకున్న మనం ఇప్పుడెందుకిలా దూరంగా...
ఏంటో కదా జీవితం.. ఆలోచిస్తే అంతా గందరగోళంగా ఉంది...
ఆలోచనే మనసులో గుబులు రేపుతుంది... అందరూ అంతే ఉన్నారు... గజిబిజి గా ఉంది ఎందుకో ఈరోజు
నిన్ను దగ్గరగా చూశాను అన్న ఆనందమో లేక కనీసం చిన్న పలకరింపు లేకుండా తిరిగి వచ్చానన్న బాధో తెలీదు...
అర్దం కావడం లేదు

అమ్మాయి పుస్తకంలో తెల్లని కాగితం వేదన


నేనో తెల్లని కాగితాన్ని అమ్మాయి పుస్తకంలోకి చేరా అదృషం బాగుండి ఎన్నో రోజులుగా ఎదురు చూస్తున్నా
                                                                                                            నా పై ( నా మనస్సుపై )
ఏం రాస్తుందాని .. అలా అనుకుంటుండగా ఆ రోజు రానే వచ్చింది నా పై( మనస్సుపై)
అందమైన తియ్యటి ప్రేమ కవిత రాసింది..
నా మీద రాసిన ఆ కవితను ఎన్నిసార్లు చదువుకొని మురిసిపోయానో
నా మురిపం మూన్నాళ్ళ ముచ్చటే అయింది ఎవరికోసమో నామీద చిరాకు పడింది
నన్ను తన పుస్తకంలొంచి చించి పక్కనే ఉన్న బురదకాలువలో కాగితపు పడవగా చేసి పడేసింది
ఆ అందమైన అమ్మాయి అందమైన అమ్మయిలకు అందమైన మనస్సు ఉండదేమో కదా..?
ఏమాత్రం అలోచించకుండా నన్ను నాపైఉన్న అందమైన కవితను బురదో పడేసింది
అలా బురద వాసన బరిస్తూ వారం రోజులుగా మగ్గుతూనే ఉన్నా బురదతో తడిచి ఇప్పుడు అందమైన ఆకారాన్ని కొల్ఫోయా కాని
ఆ అమ్మాయి రాసిన కవిత చెరపకుండా ఉండేందుకు ట్రైచేస్తూనే ఉన్నా,..
అప్పుడే ఓసంఘటన ఎందుకో ఆమ్మాయి నను వెతుక్కుంటూ వచ్చింది అప్పటిలా అందంగా లేననుకుందో బురదతో ఉన్న నావల్ల ఉపయోగం లేననుకుందో ఏమో మౌనంగా వెళ్ళీపోయింది..
నేనూ దీనంగా చూస్తున్నా పట్టించుకోకుండా...

నాకు తోడుగా నువ్వు పంపిన ఈ ఒంటరి తనం అంటే ఎంతో ఇష్టం


నీ బదులు నాకు తోడుగా నువ్వు పంపిన ఈ ఒంటరి తనం అంటే ఎంతో ఇష్టం
ఒంటరిగా నీ ఆలోచనల్లో కాలాన్ని గడిపేయటం ఇష్టం
ఒంటరిగా నా మాటలకి సమదానంగా నువ్వు నవ్వే నవ్వుని గుర్తు తెచ్చుకోవటం ఇష్టం
ఒంటరిగా నా ప్రశ్నలకి దాటవేసే నీ మాటల్ని తల్చుకుని నవ్వుకోవటం ఇష్టం
ఒంటరిగా ఇప్పుడు నువ్వు ఎలా ఉన్నావా అని నీ రూపాన్ని ఊహించుకోవటం ఇష్టం
ఒంటరిగా గుండెలో కత్తిలా గుచ్చుకునే నీ మౌనాన్ని తల్చుకుని బాధ పడటం కూడా ఇష్టమే
బరించలేని భాదని మిగిల్చి...మౌనంగా ఎంజాయ్ చేతున్నావు.. నీ స్నేహితులతో నాకు అదీ ఇష్టమే
నీవు ఎక్కడున్నా సంతోషంగా ఉండాలి నవ్వుతుండాలి ఒంటరిగా నిన్ను తల్చుకుని మూగ గా
                రోదించటం అంటే కూడా ఎంతో ఎంతో ఇష్టం......... చెప్పలేనంత ఇష్టం.
నేను ఎప్పుడూ భాదపడాలని కోరుకుంటావు కదా.
            అందుకే నన్ను అవమానించి నన్ను ఓ తప్పుడు మనిషిగా చేసి
            మౌనంలో ఒదిగిపోయావు ప్రియా.. తప్పంతా నామీద నెట్టివేసి.. నన్నోదోషిని చేశావు
            నీ స్నేహితుల్లో నేనొక్కడినే దోషిని కదా.నీ వేంచేసినా ఇష్టమే బుజ్జీ

6, సెప్టెంబర్ 2012, గురువారం

స్నేహం ఒక బంధం






స్నేహం ఒక బంధం. ఒక నమ్మకం . దానికి వయసు తేడా గానీ, ఆడామగా తేడాగానీ లేదు. నిజమైనా స్నేహితులు ఉండడం మన అదృష్టం. స్నేహితులు కష్టసుఖాలలో తోడుంటారు. ఎంత కఠినమైన సమస్య వచ్చినా , బాధకలిగిన , సంతోషం కలిగినా ముందుగా మనం మన స్నేహితులతో పంచుకోవాలనుకుంటాము. లేకుంటే మనస్సుకు తృప్తి కలగదు. బాధలో మన స్నేహితునితో కొద్దిసేపు మాట్లాడినా (ఏవిషయమైనా) మన బాధ యొక్క తీవ్రత కాస్త తగ్గుతుంది. సంతోషమైతే పెరుగుతుంది. మనకు చాలా టెన్షన్స్ ఉన్నప్పుడు ఒక్కసారి స్నేహితులతో మాట్లాడితే చాలు ప్రశాంతంగా ఉంటుంది. ఆ స్నేహితుడు మనకు డబ్బు సాయం చేయనవసరంలేదు. తన మాట సాయం మాత్రమే విచిత్రాలు చేస్తుంది.

మనకు కాస్త దగ్గరైన స్నేహితులు మనల్ని మనకంటే ఎక్కువగా చదవగలరు. మనము ఏ విషయమైనా ఎంత దాచాలని ప్రయత్నించినా ఇట్టే పసిగట్టేస్తారు. మన మూడ్‌ని మార్చేస్తారు. ఏ సాయమైనా చేయడానికి వెనుకాడరు. మనచుట్టూ ఎంత మంది బంధువులున్నా, ఒక్క మంచి స్నేహితుడు లేకపోవడం చాలా లోటు. మన మంచి కోరే ఒక నిజమైన స్నేహితుడు ఉండడం నిజంగా మన అదృష్టం. ఎన్ని కోట్లున్నా ఒక మంచి స్నేహితుడు లేకుంటే వాడు బికారి అని నా అభిప్రాయం. ఆ స్నేహితుడు మనల్ని పూర్తిగా అర్ధం చేసుకుంటాడు. తప్పు చేసినా ఒప్పు చేసినా నిలదీసి అడిగే అధికారం అతనికుంటుంది. స్నేహితుల మధ్య వ్యాపార ధోరణి ఉండదు. నువ్వు నాకేం ఇచ్చావ్, నేను నీకేమివ్వాలి అనే ఆలోచన ఉండదు. ఎప్పుడూ అతనికి ఏమివ్వాలి అనే తప్ప వేరే ఊహ రాదు అస్సలు.

కాని ఈ స్నేహం కూడా పెడదారులు పట్టే అవకాశం ఉంది. ముఖ్యంగా యవ్వనంలో ఉన్న అమ్మాయిలు , అబ్బాయిలు. చదువుకున్నవారు కాబట్టి స్నేహం , ఆకర్షణ మధ్య తేడా గమనించి మసలుకోవాలి. ఈ స్నేహం అన్నది చాల విచిత్రాలు చేస్తుంది. మనిషి మనిషికి మధ్య స్నేహం అనేది తప్పక ఉండాలి. భార్యాభర్తలైనా, తల్లితండ్రులు పిల్లల మధ్యనైనా ఎవరైనా సరే స్నేహం అనేది ఎప్పటికి ఉండాలి. అప్పుడే ఒకరినొకరు అర్ధం చేసుకోగలరు, మనస్పర్ధలకు తావు ఉండదు, ఒకవేళ ఉన్నా సూటిగా మాట్లాడి తొలగించుకోవచ్చు.

నేను చెప్పిందంతా పుస్తకాలలో చదివిందో , సినిమాలలో చూసిందో కాదు, నా స్వంత అనుభవముతో తెలుసుకున్నది. నన్ను నన్నుగా గౌరవించి, ప్రోత్సహించి, బాధలో ఉన్నప్పుడు నవ్వించే మంచి స్నేహితులను ఉండడం నా అదృష్టంగా భావిస్తున్నాను. స్నేహితులకు అక్క,అన్న,తమ్ముడు,పెద్ద, చిన్న అన్న తరతమ బేధాలు ఉండవు. మనం ఒక వ్యక్తిని స్నేహితుడి/రాలిగా భావించామంటే అది ఒక అనుబంధానికి ప్రారంభం చేసామన్నమాటే. ఆ అనుబంధం ఇద్దరూ ఎప్పటికి నిలబెట్టుకోవాలి.

ఒక నేస్తం (జ్యొతి వల్లబొజు ) వ్రాసారు నాకు నచ్చింది నా మనసులొ ఉన్నది ఉన్నట్ట్లు కాబట్టి ఇక్కడ ఉంచుతున్నాను...  


గొప్ప స్నేహం



స్నేహము చూపే మనసుకన్నా ...
ఆ స్నేహము తెలిపే మాటే గొప్పది ...
మైత్రిని గెలిచే మాటకన్న...
దానిని నిలపగలిగే ఆలోచన గొప్పది ...
తమవారంటు పలకరించే సమాజంలోన...
నేను తనవాడంటూ చెప్పగలిగే స్నేహ బలమే గొప్పది...
ఎంత కన్నీరు కార్చినా..
దానిని మోసే స్నేహ రూపమే గొప్పది.. 

మాయలోకంలే ఇది మోసగించేదే విధి


ఓసి పువ్వా ఎందుకే పరిమళించేవు
వాడిపోయేవా తావి పరితపించేను
ఓసి నవ్వా ఎందుకే పరిహసించేవు
వీడిపోయేవా జీవి పలవరించేను

పువ్వు నవ్వులు ఆగిపోయినా
నవ్వు పువ్వులు రాలిపోయినా
జీవితం మోడు అవ్వదా ఆ వనం బీడు అవ్వదా

కలలలోకంలో ఉన్నావంటే కలత తీరక కలవరిస్తావు
గాలిమేడలే కట్టావంటే గాలిపటమై తిరిగిరావు నువ్వు
ఓ గమ్యమన్నదే లేకపోతే అగమ్యమవ్వదా ఆ పయనం
మాయలోకంలే ఇది మోసగించేదే విధి

ఆదమఱపుగా ఉన్నావంటే కసి కాలం కాటుకి బలి అవుతావు
ఏమీ చెయ్యక ఉన్నావంటే నువ్వెందుకూ కొరగాక పోదువు
అర్థమన్నదే లేకపోతే వ్యర్థమవ్వదా ఆ జీవితం
మాయలోకంలే ఇది మోసగించేదే విధి

మళ్ళీ నీ స్నేహం నాకు ఇప్పించు..!


ఏ దారిలో మేఘం నీవో
నా దారికి వచ్చావు
నా మనసున స్నేహం నింపి
కనులకు చినుకులు చేర్చావు

చేతలకు అందలేదు
మాటలకూ అందలేదు
చూపులకు తోస్తున్నావు
చేరాలని రెక్కలు నే కట్టినా
అంత దూరం రాలేకున్నా

నే తప్పులు చేస్తే
మెరుపులతో బెదిరించు
ఉరుములతో దాడిచేయించు
నిశబ్ధం ఆవరించిన నల్లని మేఘంలా ఉండవద్దు
చినుకులైనా కురిపించు
మళ్ళీ నీ స్నేహం నాకు ఇప్పించు..!