1.దుఃఖంలో కలతచెందడం మానవీయం.దుఃఖాన్ని దూరం చేయడం దేవతాతుల్యం
2. నమ్రతతో కూడిన ప్రసన్నత గొప్పతనానికి గుర్తు
3. చెడ్డవాణ్ణి ద్వేషించకు,చెడుకు సహాయ నిరాకరణ చెయ్యి
4. పంచిన కొలది పెరిగేది మంచితనం ఒక్కటే
5. కష్టాన్ని మించిన ఫాఠశాల లేదు
6. నిజమైన స్నేహం నిలువ సొమ్ము
7. అందరినీ సంతోషపెట్టాలని అనుకునేవాడు ఎవరినీ సంతోష పెట్టలేడు.
8. సమాజసేవలో గంధపు చెక్కల అరిగిపొ:ఇనుములా త్రుప్పుపట్టకు
9. చొక్కాలకన్న సులువుగా తన అభిప్రాయాలను మార్చుకునేవాడు చపలచిత్తుడు.
10. ఉన్నత స్థానాలవైపు నడిచేకొలది మన నడతలో ఉదాత్తత పెరగాలి
11. కోపాన్ని జయిస్తే-అన్నింటినీ జయించినట్లే
12. భవిష్యత్తుపై కాక-గతంపై ఆధారపడి ఉంటుంది మనిషి గమ్యం
13. క్రోధ,అవమానాలను ఎదుర్కొనగలిగే ఒకే ఒక ఆయుధం చిరునవ్వు.
14. తనను తాను విమర్శించుకోవడం వివేకం.ఇతరులను విమర్శించడం అవివేకం.
15. బలవంతులు క్రుషినీ,బలహీనులు అద్రుష్టాన్నీ నమ్ముకుంటారు.
ఓడి వాడి మోడైన నన్ను
మేఘమై కమ్ముకుని
చినుకువై కురిశావు
చైతన్యం కలిగించావు
మరలా జీవం పోసుకుని
చిగురించి తొలి ఆకునై
మలి ఆకునై
మొగ్గనై పువ్వై విరిశాను
మరలా నువ్వు చినుకువై వస్తావని
ఎదురుతెన్నుల ఆశలు విరబూయాలని,
కానీ నీవెటో ఇంకెటో మరెటో
వెళ్ళిపోతూ ఉంటే
నేనిలా ఒంటరిగా ఉండనా?
నేనూ వస్తున్నా నీ వెంటనే
గాలినై నిన్ననుసరిస్తూ
నిన్ను కదిలిస్తూ
నీ కదలికల్ని గమనిస్తూ
బరువుగా నువ్వాగిన చొట
నీతో గుసగుసలాడుతూ
నీవు జీవం పోసే ప్రతి మోడులో
చైతన్యాన్ని పరివేక్షిస్తూ
నీకు తెలియకుండానే
నీ చుట్టూ పరిభ్రమిస్తున్నా,
స్నేహమా! స్నేహమా!
మనసు వరదలా పొంగి
కలల అలలపై తేలె
తెరచాప లేని పడవలో
ఊగే ఊహల ఊయలనెక్కి
గుర్తుకొచ్చిన నీ మాటలే
పాటలుగా పాడుకుంటూ
నీవున్న సుదూర తీరానికి
చేరుకొనేదెప్పటికో మిత్రమా...?
మవునమేలా... మందహాసమా...!
మరపుమబ్బులు కమ్మినవా...?
మమతను చంద్రుని వెన్నెలలు
ప్రసరించక కలువ కన్నె
వికసించకనే ఒరిగినదీ...
వగచి వగచి వేసారీ...
కొలను (కన్నీట) నీట తేలియాడినదీ...
వందలా! వేలు! లక్షల ప్రాణములను
కాటు వేసిన ఘోర కన్నీటిగాధ
విధి యొనర్చిన తీరని వెతల బాధ
జనులు విలపించు పెక్కు వేదనల ఘోష.
భూమి కంపించె - మృత్యువు పొంచి చూసె
భవనములు కూలె కట్టడాల్ బ్రద్దలయ్యె
దారులన్నియు హృదయ విదారమయ్యె
రక్త సిక్తమునయ్యె ధరాతలంబు.
వ్రాతకందవు 'హైతీ'యభాగ్యగతులు
లెక్కకందవు చావుల వెక్కిరింపు!
పుడమి తల్లికి నొప్పులు పుట్టెనేమొ!
వెడలె కలికాల కార్పణ్య భీకరాగ్ని.
ఓడి వాడి మోడైన నన్ను
మేఘమై కమ్ముకుని
చినుకువై కురిశావు
చైతన్యం కలిగించావు
మరలా జీవం పోసుకుని
చిగురించి తొలి ఆకునై
మలి ఆకునై
మొగ్గనై పువ్వై విరిశాను
మరలా నువ్వు చినుకువై వస్తావని
ఎదురుతెన్నుల ఆశలు విరబూయాలని,
మగువల నగవులకే నీవు నగవు
కవుల కలములకే నీవు కలవు
నీ సిగ చేరి పులకించే సిరిమల్లె తనువు
నిను గన్న సెలయేటి ఉరుకులకిక సెలవు
నా కన్నుల కదలాడు కన్నెవు
హరివిల్లు చూపలేని హరివిల్లు వన్నెవు
కవుగలువల పూయించు కొలనువు
సిరివెన్నెల కాయించు కలువవు
ఆశ, ఉత్సాహం, గతి యొక్క సమన్వయం ఇదే జీవితం.
ఈ మూడు ఎక్కడ లోపిస్తాయో ఆ జీవితం సారహీనమై వ్యక్తి జీవించినా మరణించినట్లే కనిపిస్తాడు.
కుకుర్మ,కూడని ఆలోచనలు మ్రుత్యువుకు ప్రతినిధులు.
కాబట్టి అవినీతికి ఆశ్రయం ఇచ్చేవాడు మరణించినవాడు కాక మరి ఎవ్వడు?
చిరు పలుకుల మన పరిచయము
భావమై నా యదను తడిమి
కవితలా కలము కదిలి
మెఘమై నన్ను వీడి
వానలా నిన్ను చేరగా
చిగురించిన మన స్నెహం
శిసిరానికి తొలి కమలం
నా హ్రుదయానికి నవ్యొదయం
ప్రేమనేది అందరికీ దొరకదు, అది కొందరినే వరిస్తుంది...
ప్రేమ ఎన్నో కష్టాలను కొని తెస్తుంది...
ప్రేమలో మనసు కాలుతూ మనిషిని కాలుస్తుంది....
అందుకే అందరూ స్నేహభావంతో మెలగమంటుంది...
స్నేహానికి ఎటువంటి అడ్డంకులు లేవంటుంది...
స్నేహం ఎదుటివారి ఆనందాన్ని కోరుతుంది...
స్నేహం ప్రాణం తీయదు ప్రాణమే ఇస్తానంటుంది..
