అదే వాన

చల్లని వాతావరణం
కిటికీలోనుంచీ చూస్తున్నా
చిన్నగా వాన పడుతుంది
బడి నుంచి వస్తుంటే
చల్లని గాలి, వెచ్చని మట్టి,
చల్లని చినుకు, కమ్మని వాసన
చిన్నగా వాన ప్రారంభమైంది

వానలో తడుస్తూ వస్తున్నా
ఎక్కడ తడుస్తానో అని
అమ్మ నన్ను సంకకెత్తుకుంది
తన కొంగు కప్పింది
త్వర త్వరగా
ఇంటికి తీసుకు వచ్చింది

ఇల్లంతా కురుస్తుంది
మాయదారి వాన
అమ్మ తిడుతూ
ఇల్లంతా గిన్నెలు పెట్టింది
గిన్నెలలో నీళ్ళు
బయటికి పోస్తూ
ఎంత మంచి వానో అనుకున్నాను

వేడి వేడిగా ఏదైనా పెట్టవే
నాన్న కేక వేసారు
కుంపటిలో బొగ్గులు పేర్చి
తడచిన అగ్గిపెట్టెతో
కుస్తీలు పడుతుంది అమ్మ

చిన్న చిన్న
కాగితం పడవలు
నీళ్ళలో వదులుతూ
అన్నయ్యతో పోటీ పడ్డాను

వేడి వేడి మొక్క జొన్న పొత్తులు
అంటూ అమ్మ పిలిచింది
ఆత్రంగా ఆకులో చుట్టుకొని
ఒక మూల కూర్చొని
చలిలో, ఆకలితో
ఆబగా, ఆత్రంగా,
ఒక్కొక్క గింజా తింటుంటే
హాయిగా అనిపించింది

ఒకటేవాన
ఒకటి, రెండు
మూడు, నాలుగు
రోజులు గడుస్తూ వున్నాయి
వాన కురుస్తూ వుంది
కూరగాయలు అయిపోయాయి
వేడి వేడి అన్నం
ఎర్రని పచ్చడి
దేహాన్ని వెచ్చగా వుంచింది

వేసుకోవటానికి బట్టలులేవు
తడి బట్టలు ఆరలేదు
అంతా ముంజు కంపు
వాన మీద కోపమొచ్చింది

ఒక శుభోదయంలో
ఎర్రటి సూర్యుడు
నేనున్నానంటూ
నిదానంగా వచ్చాడు

హమ్మయ్య అని
గాలి పీల్చుకొనే లోపు
పక్కింటాయన వార్త తెచ్చాడు
మా వూళ్ళో ఎరుకి
మావైపు గండి పడిందని

వాన పోయి వరద వచ్చే
ఢాం ఢాం ఢాం అనుకుంటూ
సామానంతా సర్ది
అటక మీద పెట్టేసాం
జంతికల డబ్బా
బియ్యం, పప్పులు పట్టుకొని
పక్కింటి డాబా మీదకు చేరిపోయాం

వరద వుధృతం
ఒక రోజంతా వుంది
ఆరు బయట
డాబా మీద
వంటలు, వార్పులు
నవ్వులు, ఏడ్పులు
రాత్రంతా చలి
చాలీ చాలని బట్టలు
వుడికి వుడకని అన్నం
అతి కష్టం మీద
తెల్ల వారింది
వరద తగ్గింది
ఇల్లంతా మట్టి
కడుక్కోవటానికి
పది రోజులు పట్టింది

కమ్మని వాసనతో
మొదలైన వాన
మురుగు కంపుతో
వరదతో ముగిసింది

మనుషులను కలిపింది
మమతలను పెంచింది
ఏదీ శాశ్వతం కాదంటూ
పశువుల్ని, పొలాల్ని,
ఇళ్ళని, మనుషులని
తనతో తీసుకుపోయింది

కిటికీలోంచి చూస్తున్నా
అదే వాన, అలాగే కురుస్తుంది

దేశం దాటినా
కాలం మారినా
నేనున్నానంటూ
ప్రపంచమంతా కురుస్తుంది

చిన్న పిల్లలకు
కొత్త జ్ఞాపకాలు సృష్టిస్తుంది
పెద్ద వాళ్లకు
పాత జ్ఞాపకాలు గుర్తుకుతెస్తుంది

కాలంతో పాటు
వయసు మీద పడుతుంది
తను మాత్రం పొడుచుగా వున్నానంటూ
టప టపా పడుతుంది