22, డిసెంబర్ 2011, గురువారం

ప్రేమేనేమో


చిరుగాలి తాకిడికి మువ్వెందుకు నవ్విందంటే
సెలయేరు గల గలా సంద్రం వేపు దుకిందంటే
తొలికిరణాల సవ్వడికి ప్రకృతి యెందుకు మేలుకొందంటే
మెరుపుల మేఘాల సందడికి నెమలెందుకు ఆడిందంటే
తుమ్మెదల ఝుమ్కారానికి విరులేందుకు విరిసాయంటే
ప్రేమేనేమో అది ప్రేమేనేమో
అతని నిట్టూర్పుల వెచ్చదనానికి
అతని నవ్వులలోని స్వచ్చందనానికి
అతని పిలుపుల్లోని కొంటెదనానికి
అతని కౌగిలి లోని చల్లదనానికి
మనసేందుకు మురిసిందంటే
ప్రేమేనేమో అది ప్రేమేనేమో

భావమా నా భావమా


నా చిన్ని గుండెలో మాయని గాయాన్ని రేపి నన్ను పిచ్చిదాన్ని చేసేస్తావు నీవు
ఏదో చెయ్యాలనే తపనని ఏమి చెయ్యలేని నిస్సహాయాతని వ్యక్తం చేయిస్తావు నీవు
నా ఆలోచనల బొమ్మలతో ఆటలాడేస్తావు
నీ వెల్లువలో నన్ను ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసేస్తావు
నన్నో అక్షర సముద్రంలో పడేసి అందులోనుంచి మంచి ముత్యలనేరమంటావు
అందినట్టే అంది చిక్కకుండా చేజారిపోయిన జాబిల్లిలా నన్నుడికిస్తూ
నిలవకుండా జారిపొయే చిరుజల్లులా నన్నూరిస్తూ
చేజారిపోయిన నిన్ను నేను ఉక్రోషంగా కన్నీళ్ళతో చుస్తే
చేతులనిండా బంధించలేని గాలిలా నన్ను చుట్టేసి
సేదతీర్చే సెలయేరులా ఉయ్యాలలో నాకు జోలపాడుతుంటావు
ఆఖరికి
నా చేతికి సగం అంది నవ్వుకుంటూ నన్ను వదిలి వెళ్ళిపోతావు.

గుర్తొస్తావు


ఏమెరుగని స్వచ్చతను చుస్తే నువ్వు గుర్తొస్తావు
అందరికి సమానంగా పంచే వెన్నెల ను చుస్తే నువ్వు గుర్తొస్తావు
మౌనముని బుద్ధుడి వికసిత నేత్రాలు చుస్తే నువ్వు గుర్తొస్తావు
హటాత్తుగా నా మనసులో అలజడి రేకేత్తిస్తావు
పువ్వులోంచి జారిపడ్డ పుప్పొడిని చూసినప్పుడు నువ్వు నీ నవ్వు గుర్తొస్తాయి
ఆకాశం లో నుంచి నా గుండెల్లోకి రాలిపడ్డ మంచు ముత్యనివై నీవు గుర్తొస్తావు .

చిరు గాలి


సన్నటి గాలి తెమ్మెర మెల్లగా
నా మేనును తాకుతూ ...
నా చెవిలో ఏదో గుస గుసలాడుతోంది
సన్న జాజి తీగతో ఆటలాడుతూ,
దాన్ని మాటి మాటికీ కదిలిస్తూ ..
మొగ్గలను నవ్విస్తోంది .
అబ్బబ్బ ఎంత అల్లరో !
చిలిపి గాలి చిన్నగా నా చెంతకు చేరి
నా దారిని ఏమార్చేస్తోంది .
ఏవో తెలియని ఉహల్ని నాలో రేపి
నన్ను ఒంటరిగావదిలెళ్ళిపోయింది.

నువ్వేగా అంతటా నాకు




సెలయేరువై నీవు ప్రవహిస్తావు
చిరుగాలిలా నన్ను మురిపిస్తావు
చిరుజల్లువై మదిలో కురుస్తావు
జడివానలా నన్ను ముంచేస్తావు
తొలిమంచులో నీవుకనిపిస్తావు
పూదోటలో నువ్వు వికసిస్తావు
వెన్నలలా నీవు వెలుగిస్తావు
హరివిల్లు నీవై రంగులు విరబూయిస్తావు
కోవెలలో దీపంలా
పెరటిలో పూచేటీ మందార పువ్వమ్మలా నవ్వుతావు
మనసులో నీవు మాటలో నీవు
సంథ్యలో నీవు తొలి పొద్దులో నీవు
నా మౌనంలో నీవు నా రాగంలో నీవు
భావమా నా జీవమా
నా ప్రేమవే నీవు నా ప్రాణమే నీవు

చిరునవ్వు


చిరునవ్వు నేను తరచు పరుగు పందాలాడుకుంటాం
ముద్దిస్తాను రమ్మని నేను పెదలమధ్య ఇరికెంచేస్తా చాలా మాట్లు
ఎక్కువసేపు నన్ను పట్టి ఉంచలేవు లెమ్మని ఎప్పుడో ఒకప్పుడు జారి వెళ్ళిపోతుంది
మళ్ళీ చిరునవ్వు నేను తరచు పరుగు పందాలాడుకుంటాం

ఎండలు


కలువ కాంతలూ
వెన్నెల కాంతులు
విరజాజుల పరిమళాలు
మల్లెపూల మాలలు
మనసునిండా మధురూహలు
మండించే ఎండలు ..

తొలకరి జల్లులకై ఎదురుచూపులు
ఎంచక్కా రావచ్చుగా ఇంకా చిట్టి పొట్టి చినుకులు

గెలుపు - రెసిపి


ముందుగ కొంచెం నిరాశ
ఆ తరువాత చాల కొంచెం నిస్పృహ

ఓపలేనంత బరువు
తట్టుకోలేనంత చీకటి
ఆపలేనంత పరుగు
చేరలేనంత దూరం
చెప్పలేనంత దిగులు

ఎటు చూసిన హేళనలు ,
అక్కర్లేని సానుభూతులు
మింగలేనంత చేదు అనుభవాలు

మరి కొంచెం దూరం ఉందనగా
మొట్టమొదటి అపజయం
తరువాత హాలాహలం
అపజయాల వెల్లువ
జారిపోతున్న మెట్లు
అఘాదాలు

అలుపెరుగని నీ కష్టం
వెల కట్టలేని నీ ధైర్యం
నీతో తోడుగా సాగిపోతుంటాయి

అదిగో అక్కడ ఈ అపజయాల మెట్ల పయిన
కష్టాల కడలి అవతల
విజయం .. నీ తొలి గెలుపు ...

ఇప్పుడు నీకు అపజయం విజయానికి తొలిమెట్టని
తెల్సిపోయిన్దోచ్...

ఇక నిన్నెవ్వరూ ఆపలేరు అడ్డుకోలేరు
నీకు నీ శ్వాస ధ్యాస ధైర్యం లక్ష్యం చాలు
మరిన్ని మెట్లు జారుతూ ఎక్కుతూ
పై పైకి చేరుకుంటూ.

ఉహల పరిమళాలు


మధుర ఊహలు - సుమధుర పరిమళాలు
వెచ్చని ఉదయాలు - చల్లని సాయంత్రాలు
గుప్పెడంత మల్లెలు - గుండెంతా సౌరభాలు
నిలవలేని వెన్నెలలు - ఓపలేని విరహాలు
ఆపలేని కలలు - చేరుకోలేని దూరాలు
ఆగని కాలాలు - పెరిగే లక్ష్యాలు
విడతీయలేని బంధాలు  - మరపురాని జ్ఞాపకాలు
ఈ చివర నేను -- ఆ చివర తానూ

వెన్నెల వేట


అపుడెపుడో అరక్షణం క్రితం అలిగి వెళ్ళిపోయిన నువ్వు ఇక మరి రానే రావు
నా కనుపాపలు  నీ స్వప్నాల పాపాయిలు జారిపోకుండా కాపలా కాస్తుంటాయి
వెన్నెల్లో విరహిణిలా కిటికీ పక్కని సన్నజాజి తీగ జాలిగా నాకేసే చూస్తుంటుంది
వెన్నెల వేయి చేతులతో వేవేల చలువ కిరణాల వాడి బాణాల్నినాకేసి గురిపెట్టి
గుండెలను చీలుస్తుంటుంది
పరాగ్గా వీస్తున్న చల్లగాలి సయితం బగ్గు బగ్గున మండుతూ వెర్రి కేకలు వేసి నన్ను
గిర గిర తిప్పి విసిరేస్తుంటుంది
కొంటె మల్లెల దండ ముళ్ళ పళ్ళ నోళ్ళు తెరిచి నన్ను వెక్కిరిస్తుంది
ఉన్నంత మేర ఆకాశము నేను ఒంటరిగా మిగిలిపోతాం
అపుడెపుడో అరక్షణం క్రితం అలిగి వెళ్ళిపోయిన నువ్వు ఇక మరి రానే రావు

గుండెకి ఒక మువ్వై గుచ్చుకున్నట్టుంది


మెరిసేటి కిరణమై పొడిచిన నా పొద్దు
వయ్యారి వాలుజడ లోంచి  ఒక పువ్వులా  రాలి
పాదాల పయినెక్కి అందె లా మ్రోగి
కన్నుల దీపమై మెరిసిపోయినట్టుంది
పెదవిపై ఒక నవ్వు విచ్చుకున్నట్టుంది
గుండెకి ఒక మువ్వై గుచ్చుకున్నట్టుంది
గువ్వలా ఒదిగిన ప్రేమ చిగురించినట్టుంది
సాగేటి నదిలో తేలేటి తేటల తెప్పలా
మనసు ఉరకేలేస్తా ఉంది పరుగులేడతా ఉంది
పడుతూ లేస్తూ
నీదరికి నన్ను తరుముతా ఉంది
గోదారి పాయలో వెలిగేటి వెన్నెలై
నిలుచున్ననా నువ్వు
సరిగ్గా నీ పాదాల అంచుల ఇసుక తీరాన నీ నేను .

నేను నువ్వయ్యి మురిసిపోతాను


పొద్దుటే పొడిచే సూర్య కిరణాలు నీ కొంటె చూపులను గుర్తు చేస్తాయి
నుదుటన దిద్దే తిలకం నీ మోముని చుపిస్తున్దేమిటి ?
నీ గుప్పిటలో బిగిసిన చేతిని గాజులతో మూసేస్తానా
గల గలమని గాజులు నవ్వుతుంటాయి ఆ  తలపును గుర్తు చేస్తూ
సిగలో ముడిచిన జాజుల దండ నీ పరిమళం అయ్యి  చుట్టూ ముడుతుంది ఏమిటో
ఎటు నడిచిన నువ్వు వెనుక రావటం లేదేమని
ఘల్లు ఘల్లున గొల్లుమంటాయి మువ్వల పట్టీలు
దిగులుగా జీరాడే చీర కుచ్చిళ్ళు మరింతగా ముడుచుకు పోతాయి
అల్లంత దూరాన నిన్ను చూసి సూరీడు గబుక్కున ఇంటికెళ్ళి పోతాడు
సందురుడు సంబరంతో చుక్కల అంబారి ఎక్కి వెన్నెల జలకాలాడుతాడు
ఆశ్చర్యంగా ఇంతవరకు నేనులా ఉన్న నేను నువ్వయ్యి  మురిసిపోతాను

నా ప్రియ నెచ్చెలీ



నీతో నేనుంటే అన్నీ రంగుల కలలే
నీ చిటికెన వేలూతతో నేను చూడలేని లోకాలన్నీ చుట్టేస్తాను
నీ వెంట నడుస్తుంటే నాతొ నేను ఉన్నట్టే
ఝరుల భావాల తుంపరలలో కలల తీరాల వెంట నీతో పరిగెడుతుంటే
నాకు ఉచ్చ్వాస నిశ్వాసాలతో స్పృహే ఉండదేమిటో ??
జ్ఞాపకాల వీధుల్లో నాకు నచ్చే మజిలీకి నన్ను పొందికగా చేరుస్తావు
నువ్వుంటే నా వెంట జలపాతాల జడివానలో తడిసిపోతుంటా
నీ జంటే నాకుంటే మరువాల మరుమల్లెల పరిమళంలో మునిగిపోతుంటా
నువ్వు నేను కలిసుంటే లోకంతో నాకు పని లేదు ఏది ఏమయిపోయిన నాకు అక్కరలేదు
నా ప్రియ నెచ్చెలీ !!! పుస్తకమా !!!
నన్ను నా నుంచి వేరు చేసి తీసుకెళ్ల గలిగేది నీవే సుమా !!!

ప్రేమ నువ్వెక్కడ


నువ్వు రాలేని దూరమని తెలిసి నీ కోసం తీయని తలుపుల వెనుక నిలబడి ఎదురు చూస్తుంటాను !!
నువ్వున్న చోటుకి చేరుకోలేనని తెలిసి కూడా పిచ్చిగా పరుగులు తీస్తుంటాను
నీకు నాకు మధ్య యుగాల వైరం కొలవలేనంత మౌనం వెలుగే లేనంత చీకటి
దాటలేని లోయల మధ్య తెంచు కోలేని బంధాల మధ్య బందీనై ప్రతీ క్షణం ఆక్రోశిస్తుంటాను
ఎక్కడో నువ్వున్నవనే వెర్రి ఆశతో  నా ఉనికిని గుండె గా మార్చి  సడి నీకు వినిపిస్తుంటాను
నిన్ను చేరే ఘడియల కోసం నా ఉపిరి దారంతో కాలాన్ని కొలుస్తున్నాను

నేనంటే నీకెందుకు ?


అందమయిన ప్రకృతి నీలో కలిసి ముందుకు సాగి పోతుంటుంది
వసంతాల చివురులు తొడిగి మరి మరి మారాకులు వేస్తుంటుంది
సువాసనల రాదారిలో ప్రతి పువ్వు పులకింతల నవ్వు రువ్వుతుంది
చినుకుల కిత కితలకి మట్టి వయ్యారాల మొలకలు పొడుస్తుంటుంది
నీ చూపు తగిలినంత మేరా ఆకాశం వేవేల చుక్కల తివాచీ విప్పుకుంటుంది
నీ స్పందన కి పులకించిన సెలయేరు గల గలా జల జలా నవ్వుతూ కింది కి జారిపోతుంది
ఓ కను సైగ కి  నీ వెచ్చటి స్పర్శకి సైతం నోచుకోని
నా కన్ను ఉప్పునీటి ఏరై ఆగకుండా ఉప్పొంగుతుంది
భగ భగ మని గుండె లావాలా గుబులవుతుంది
నా ఒక్కదాని కోసం చిమ్మ చీకటి పరదాలు పరుస్తుంది
నేను మాత్రం మంచులా బిగిసి ,
 కరిగి నీరై , ఆవిరై సమసిపోతాను

సిరిమువ్వల నా నువ్వు


సుమధుర భావాలను కనురెప్పల కుంచెలతో గుండెపై చిత్రిస్తావు
గుండె చప్పుడు లో ని గుబులును గుస గుసలుగా మర్చి నా చెవులకు వినిపిస్తావు
చిరు నవ్వు ల చురకత్తి తో అనుక్షణం దాడి సాగిస్తావు
వాడి నిట్టూర్పుల వేడి తో మంచులో సైతం సెగలు రగిలిస్తావు
నీ కనుల  సెలయేటిలో పడిన ప్రతి సారి వేయి సార్లు జన్మిస్తాను
నను దాటి నీ చూపు మరిలిన అనుక్షణం నేను లక్షసార్లు మరణిస్తాను

తెలియనే లేదు నేనంతో నాలో నువ్వెంతో


నీరసించి పోతున్న నీ అడుగులను నిలకడ చేసేంతవరకు తెలియనేలేదు నా భుజాల బలమెంతో
నీ నడుము చుట్టూ తా బిగియక ముందు తెలియనే లేదు నా చేతుల పొడవెంతో
నీ వేళ్ళ సందుల్లో ముడిపడ్డ నా వేళ్ళ మధ్య ఖాళీ ఎంతో తెలియనే లేదు
నాజుగ్గా నీ తల వాల్పుకు నోచుకున్న నా చాతీ కొలత వివరమే లేదు
నీ చిలిపి రహస్యాలు వెచ్చని ఉపిరి శ్వాస ల మధ్య పంచుకునేంతవరకు తెలియనే లేదు వినికిడి వివరమెంతో
విడి జారి పోతున్న నిన్ను ఒడిసి పట్టేంతవరకు తెలియనే లేదు నా పట్టుదలల పంతమెంతో
గుట్టు చప్పుడు కాకుండా మ్రోగే నా గుండె లోని  ప్రేమా వేశమెంతో
తెలియనే లేదు నేనంతో నాలో నువ్వెంతో...

ఏమి చూపే అది చిత్రాల మారాణి ఏమి చూపే అది చిత్రాల మారాణి


ఏమి చూపే అది చిత్రాల మారాణి
ఏమి చూపే అది చిత్రాల మారాణి

సూటిగా నీ చూపు నాటింది తుమ్మ ముల్లోలే

గుండె గుబ గుబ లాడి ప్రాణం విల విల్లాడి

ఒడ్డున పడ్డ చాపోలె పోర్లాను

పూసంత నవ్వితేనే పున్నములు పూస్తే

బంతి పువ్వులాగా యిరగబడి నవ్వితే

ఏమయ్యిపోవాల ఏడేడు లోకాలు ??

ఏమి చూపే అది చిత్రాల మారాణి

గోగు పుల రైక గుత్తు పూలా చీర గుత్తంగా నువ్వు కట్టి

గట్టు ఎమ్మడి గున గునా నడుత్త ఉంటే

రెండు కళ్ళు సాలవు నీ వయ్యారాల జిలుగును చూడంగా

గడ కర్రలగా నిట్రాట నై పోతి

ఆకుల్లో కొమ్మల్లో నడిసేటి దారుల్లో

ఎలిగేటి సూరీడు రేకల్లో

కడాకు వెంట నడిసేటి నా నీడ లో సైతం నిన్నే సూత్తున్నాను

ఏమి చూపే అది చిత్రాల మారాణి

కొప్పులో చామంతి దిక్కు తెలియక రాలిపోయే

దండ కడియాల నీకాళ్లు నడిచిన నేలంతా

కదలక మెదలక ఒక్కచోటే ఉండిపోయే

నాకేసి సూత్తా నవ్వు ఇసిరేసి పోయావు

రేయంత దిగులు పగలంతా సెగలు

ఏమి చూపే అది చిత్రాల మారాణి

చూపులోనా చురకత్తి బాణాలు

నడక లోన నవ్వేటి జలపాతాలు

కలువ పూల కళ్ళు కాటుక భరిణో లే
   
నడుములో నెలవంక కరిగి జారి పోయే

ఏటి వడ్డున ఉన్న కోవెల్లో కోనేరల్లె

ఒక చోట ఉండలేను నీదరికి చేరలేను

ఎంట పడి తరిమేటి నీ చూపునాపలేను
ఏమి చూపే అది చిత్రాల మారాణి

మరో సారి మన్నించ వూ ?


ఓ క్షణం నాకు నీ కౌగిలిలో సేద తీరాలని ఉంది
అలసిపోయిన నా కనులకు జోలలు పాడే నీ పెదవుల సరిగమలు వింటూ నిదురపోవాలని ఉంది
నీ చూపులకు తెరలడ్డు పెట్టే నా ముంగురులు సవరించే నీ చేతి వేణువుల ను పెనవేయాలని ఉంది
ఏదో చెప్పాలని చెప్పలేక పోయినప్పుడు నువ్వు నవ్వే కొంటె నవ్వులో జారి పోవాలని ఉంది
నే చేసిన తప్పులను సవరిస్తూ బుద్దులు చెప్పే నీ పెద్దరికానికి మరోసారి తలవంచాలని ఉంది
అల్లరి చేస్తూ నీ చేతికి అందకుండా పారిపోయినప్పుడు ఉడుక్కునే నీ కళ్ళలో వేడి కి  ఆవిరై పోవాలని ఉంది
కోప్పడుతూ కళ్లురిమి చూసే చూపుల చురకత్తుల దాడికి విల విల్లాడి పోగలను కాని
మౌనం వీడి నా మనసుకు ఓదార్పు నీయవూ?
కరిగి జారిపోయే నీ చెలిని నీ ఎద వంపులో తల దాచుకోనీయవూ ?
వేడు కుంటున్నాను ప్రియా
నన్ను మరో సారి మన్నించ వూ ?

ఆపవో యి నీ కనికట్టు మహిమ


గుట్టు విప్పి చెప్పలేని కొంటె భావాలనీ
 కనికట్టు చేసే నీ వింత సందడులనీ
కనురెప్పల దుప్పటి కప్పి బజ్జో పెడతానా ??
అవి కల ల వాకిటి లో మెలిక ముగ్గుల మల్లె
తిక మక ల చక్కిలిగిలి పెట్టిస్తాయి
లేత చివురాకుల బుగ్గల్లో పొడిచి
మంకెన పూలయ్యి పోతాయి ..
పెదవి జారనీకుండా పంట నొక్కి పెడతానా ??
ఉప్పు జలపాతాలయ్యి కను జారిపోతాయి ..
జారినాయనుకొని నిట్టుర్పు విడిచేలోగా..
గుండె మీద ఇంకిపోయి గట్టి రాయికి మల్లె
బిర్ర బిగిసుకు పోతాయి..
ఎం చెయ్యాలో తెలీక దిగులయ్యి పోతానా ??
ఒక్క చూపు విసిరి హాయి కలిగిస్తావు
అబ్బో ... నా లోన నువ్వు సరిగమల ప్రియరాగాలు పలికిస్తావు ..
ఎన్నడాగెనో కదా నీ కనికట్టు మహిమ

నల్లని మేఘమై నువ్వు కమ్మేస్తావు


నల్లని మేఘమై నువ్వు కమ్మేస్తావు
జడివానలో తడిపెస్తావు
పువ్వులా పులకిస్తావు
నవ్వులా విరబూస్తావు
వెన్నెలై  తళుకులు ఒలికిస్తావు
సెలయేరై ప్రవహిస్తావు
చిరుగాలి లా చుట్టేస్తావు
నెల వంకలో .. నా భుజం ఒంపులో..
నా ఊపిరిలో వేణువులా
నా గుండెలో ప్రతిధ్వనిలా
నే చూసే ప్రతి దిక్కులో
నే సాగే ప్రతి దారిలో
నా ప్రాణమా !! ఓ ప్రేమా!!
ఒక జ్ఞాపకమై నువ్వు ఎదురొస్తావు ..

ఎవరు గెలుస్తారంటావు ?



నీ  నవ్వు మువ్వలా మోగుతుంటే
గుండె గడియారం ఝల్లుమంది
నీ మాట పాటయ్యి మురళిలా సాగుతుంటే
విన్న హృదయం ఘల్లుమంది
మనసు మల్లెల నావయింది
ప్రేమ యేరువాకయింది
ఆ తేనెల తుంపరలో
మునకేసిన ప్రతి సారి
జ్ఞాపకం పచ్చ బొట్టులా
తేలిన ప్రతి సారి
విరహం కారు చిచ్చులా
రెండూ సెగలు  రగిలించేవే
నీ ముద్రలు మిగిలించేవే
రగిలి పొగిలి ఏడుస్తానో
హరివిల్లయి విరబూస్తానో
ఎద సవ్వడిని ఆపలేను
నాలో వెల్లువనూ ఆపలేను
నేనుగా మిగలలేను
నువ్వుగా మారనూలేను
ఈ వలపు పందెంలో
ఎవరు గెలుస్తారంటావు ?
నా నువ్వా??
లేక నీ నేనా ??

నీ ఒక్క ముద్దు


నీ ఒక్క ముద్దు
నా కళ్ళల్లో మెరుపులు సృష్టిస్తుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
నన్నేడిపిస్తుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
చెరగని చిరునవ్వులు తెస్తుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
నన్ను మృగంలా మారుస్తుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
నా గుండెల్ని మండిస్తుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
చీకటిలో వెలుగవుతుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
నా శరీరం మొత్తం కంపిస్తుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
నన్ను అగాధం లోకి తోస్తుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
నా ఆత్మను బందిస్తుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
సకలం మాన్పుతుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
ఎల్లప్పుడూ స్వచ్చతనిస్తుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
కావలసినంత శక్తినిస్తుంది
నీ ఒక్క ముద్దు
ఈ ప్రేమను నిజం చేస్తుంది.

ఓ ప్రేమా!!


నల్లని మేఘమై నువ్వు కమ్మేస్తావు
జడివానలో తడిపెస్తావు
పువ్వులా పులకిస్తావు
నవ్వులా విరబూస్తావు
వెన్నెలై  తళుకులు ఒలికిస్తావు
సెలయేరై ప్రవహిస్తావు
చిరుగాలి లా చుట్టేస్తావు
నెల వంకలో .. నా భుజం ఒంపులో..
నా ఊపిరిలో వేణువులా
నా గుండెలో ప్రతిధ్వనిలా
నే చూసే ప్రతి దిక్కులో
నే సాగే ప్రతి దారిలో
నా ప్రాణమా !! ఓ ప్రేమా!!
ఒక జ్ఞాపకమై నువ్వు ఎదురొస్తావు ..

21, డిసెంబర్ 2011, బుధవారం

నా ప్రాణమా నను విడిపోకుమా నీ ప్రేమ లో నను కరగనీకుమా


నా ప్రాణమా నను విడిపోకుమా నీ ప్రేమ లో నను కరగనీకుమా
పదే పదే నా మనసు నిన్నే కలవరిస్తోంది వద్దన్నా వినకుండా నిన్నే కోరుకుంటోంది
అనిత.. అనితా.... అనిత ఓ వనిత నా అందమైన అనిత ..
దయలేదా కాస్తైన నా పేద ప్రేమ పైన

నా ప్రాణమా నను విడిపోకుమా నీ ప్రేమ లో నను కరగనీకుమా

నమ్మవుగా చెలియా నే నిజమే చెబుతున్నా నీ ప్రేమ అనే పంజరాన చిక్కుకొని పడి ఉన్నా
కలలో కూడా నీరూపం నను కలవరపరచేనే కనుపాప నిన్ను చూడాలని కన్నీరే పెట్టెనే
నువ్వుఒకచోట నేనుఒకచోట నినుచుడకుండానే క్షనముండలేనుగా
నా పాటకు ప్రాణం నివే నా రేపటి స్వప్నం నివే నా ఆశాలరాణివి నివే నా గుండె కు గాయం చేయకే
అనిత.. అనితా.... అనిత ఓ వనిత నా అందమైన అనిత ..
దయలేదా కాస్తైన నా పేద ప్రేమ పైన

నా ప్రాణమా నను విడిపోకుమా నీ ప్రేమ లో నను కరగనీకుమా.........

నువ్వే నాదేవతవి ఎదలో కొలవుంచా ప్రతిక్షణం ధ్యానిస్తూ పసిపాపగా చూస్తా
విసుగురాని నీ హృదయం నీ పిలుపుకై ఎదురుచూసే నిను పొందని ఈ జన్మే నాకెందుకు అన్తోందే
కరునిస్తావో కటేస్తావో నువ్వు కదాని అంటే నే శిలానవుతనే
నను విడని నీడవు నివే ప్రతి జన్మ కు తోడువు నివే
నా కమ్మని కలని కూల్చి నను ఒంటరివాడ్ని చేయకే
అనిత.. అనితా.... అనిత ఓ వనిత నా అందమైన అనిత ..
దయలేదా కాస్తైన నా పేద ప్రేమ పైన

నా ప్రాణమా నను విడిపోకుమా నీ ప్రేమ లో నను కరగనీకుమా.........
పదే పదే నా మనసు నిన్నే కలవరిస్తోంది వద్దన్నా వినకుండా నిన్నే కోరుకుంటోంది
అనిత.. అనితా.... అనిత ఓ వనిత నా అందమైన అనిత ..
దయలేదా కాస్తైన నా పేద ప్రేమ పైన ఏదోరోజు నా పైన నీ ప్రేమ కలుగుతుందని
ఒక చిన్ని ఆశ నాలో చచ్చేంత ప్రేమ మదిలో ఎవరు ఏమనుకున్నా కాలమే కదాని అన్నా
ఒట్టేసి చెబుతున్నా నా ఊపిరి ఆగువరకు ప్రేమిస్తూనే ఉంటా
అనిత.. అనితా.... అనిత ఓ వనిత నా అందమైన అనిత ..
దయలేదా కాస్తైన నా పేద ప్రేమ పైన ............................................

20, డిసెంబర్ 2011, మంగళవారం

అదే ఆత్మీయతలోని ఆనందం

 తొలి చినుకు తాకే వేళ 
వింత పరిమళాలు చిందే పుడమి.,
భానుని లేలేత కిరణాలు సోకి 
పరవశించి విరిసే పూల బాలలు.,
అమ్మ చేయి స్పర్శతో 
బోసి నవ్వులు చిందించే బుజ్జాయి.,
గుండె చెరువైన వేళ 
నేనున్నానని చేయి అందించే నేస్తం.,
కానరాని కన్నులకు సహితం
ఏదో స్పూర్తినిచ్చే స్పర్శ..
అదే ఆత్మీయతలోని ఆనందం
విడదీయలేని తీయని అనుబంధం !!!

ఈ స్నేహం గొప్పది


ఈ స్నేహం గొప్పది
స్నేహం దేవుడిచ్చిన గొప్ప వరాలలో ఒకటి...
ఎందుకంటే మన అమ్మ నాన్నలను ఆ దేవుడే నిర్ణహిస్తాడు
 కాని మనకు మాత్రం మన  స్నేహితులను ఎంచుకునే అవకాశం కల్పిస్తాడు...
మనం ఎవరితోనైనా  స్నేహం చేసేటప్పుడు మనమేమి ఆశించం...
అలాగని భవిష్యత్తుని అంచనా వేసి కూడా స్నేహం చేయము
అప్పుడు ఆ సమయాన మన మనసులో కలిగే స్పందనల ద్వారా
మనకు  తెలియకుండానే వారి మీద మనకు ఒక రకమైన ఇష్టం ఏర్పడుతుంది
అక్కడి నుండి మొదలైన ఆ మజిలి
మనల్ని ప్రపంచం వెలివేసినా  మన నేస్తం మనతో పాటే ఉండే అంత బలంగా పాతుకుపోతుంది.......
ఎల్లప్పుడూ మన మంచిని కోరుకుంటుంది
కష్టాలోచ్చిన కడదాక తోడుండేది...
తన కడుపు మాడ్చిన మన కడుపు నింపేది...
మనం గెలిస్తే ఎక్కువగా సంతోషించేది..
అన్నింటికీ నేనున్నానంటూ  ఎదురు నిలుస్తుంది...
అవసరమైతే ప్రాణ త్యాగాలకు కూడా వెనకడుగు వేయని నైజం ఈ స్నేహానిది...
అలాంటి గొప్పదనం గల ఈ బంధం...
నీతో స్నేహం నాకేం లాభం అనే విధంగా మారుతున్న ఈ సమాజంలో
కులమత భేదాలకతీతంగా  పేద ధనిక అనే దాపరికాలు లేకుండా
పురాతనకాలంలో శ్రీ కృష్ణుడు కుచేలుడు
రాజుల కాలంలో అక్బరు బీర్బలు లాంటి వారి గొప్ప స్నేహాలు మనకి ఆదర్శం కావాలి
నేస్తమా నీ మిత్రుల నుండి ఏదో ఆశించాలనే  వంకతో
స్నేహం అనే పేరుతో  నమ్మకాన్ని నయవంచన చేయకు
స్నేహనికున్న విలువను  పాడు చేయకు....

నేస్తం స్నేహం  గొప్పది...

ఎన్ని జన్మల బంధమో మన పరిచయం...


ఎన్ని జన్మల బంధమో మన పరిచయం...
ఎలా మొదలైందో ఆ క్షణం...
ఒకరికొకరు తెలియని మనం మన తొలినాళ్ళలో మాట్లాడుకోవాలనే  ఆశకాని
 పరిచయాలు పెంచుకోవాలనే  ఆత్రుత కాని  లేకుండేవి కదా...
ఎవరికీ వారే యమునా తీరే అన్నట్లుగా నీ దారి నీది, నాదారి నాదిలా ఉండేది..
వహ్ !
క్రమంగా ఎంత మార్పు...
చూడగానే చిరునవ్వులు
హాయ్ అంటూ ఆహాకారాలు
గంటల కొద్ది గ్రూప్ మీటింగులు
ఏ సందర్బము లేకుండానే పార్టీలు
క్లాసురూం  క్యాంటీన్ క్యాంపస్ అంత మన ప్రపంచమే కదా...
టిఫిన్ బాక్స్  లనే  కాదు, కష్టాలను కూడా పంచుకుంటిమి... .
గెలిచినప్పుడే కాదు గొడవలలో కూడా వీడిపోకపోతిమి...
తోడు నీడగా కంటికి  కునుకు లేకుండా ఎన్నో రాత్రులను ముచ్చట్లతో మున్చేస్తిమి...
సరదాలు పెరిగిన మన సాన్నియిత్యంలోఅల్లరితనంతో  పాటు
చేరవలసిన గమ్యాలను ఆచరించాల్సిన మార్గాలను కూడా నిర్దేశించుకుంటిమి,    
ఇవన్నీ ఇప్పటికి నా మది నిండా పదిలమే...
మారుతున్న కాలానికి తోడు పెరుగుతున్న బాద్యతల నడుమ
సతమతమవుతున్న మనకి మన స్నేహమొక్కటే ఆలంబన...
 మనం ఎంత ఎదిగిన మనమెప్పటికి అలనాటి  మిత్రులమే....
నేస్తం ఇలాగే ఎప్పటికి నిలవాలి మన స్నేహం కలకాలం.....

నా కంటి నిండా నీవే అయినప్పుడు


నా కంటి నిండా నీవే అయినప్పుడు
మెరిసే అద్దం లో నీ ప్రతి బింబం ఎందుకు ?

తలచిన ప్రతి తలపు నీవే అయినప్పుడు
తలుపు తట్టేందుకు నీ ఇంటి నెంబర్ ఎందుకు ?

జీవనయానంలో వేగుచుక్క నీవైనప్పుడు
కిందా మీద  లోకంలో ఎనిమిది దిక్కులెందుకు  ?

ఓటమి ఎరుగని నా లక్కి  నెంబర్ నీవైనప్పుడు
కోడ్ నంబర్ తో  సహా నీ ఫోన్ నెంబర్ ఎందుకు ?

ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే నా ఎద నిండా నీవే అయినప్పుడు
నేస్తమా నీ చిరునామా ఎందుకు ?

నా ప్రేమ

ప్రేమ గురించి రాయటం మొదలెట్టినప్పటి నుండి ఈ మధ్య చాలా  మంది అడుగుతున్నారు 

ఇంతకి నువ్వు ప్రేమించిన ఆ అమ్మాయి ఎవరు అని...!

నాకెందుకో ఎప్పుడు ప్రేమించాలనే ఆలోచనే రాలేదు, ఎందుకంటే ప్రేమంటే ఇది అని కచ్చితమైన అవగాహన నాకిప్పటికి రాలేదు 

నేస్తమా 

ప్రేమ అమూల్యమైనది
అందుబాటు ఉన్నపుడే ఆస్వాదించాలి
ఒక్కసారి ప్రేమ దూరమైతే ప్రపంచానికి దూరమైనంత  బాధగా ఉంటుంది...
మీకు ఒక్కోసారి అనిపిస్తుంది కదు...! (ప్రేమలో ఉన్న వాళ్ళు, ప్రేమలో పడ్డ వాళ్ళు).
ప్రేమ గురించి రాయటానికి కచ్చితంగా ప్రేమించాల్సిన అవసరం లేదేమో...
ప్రేమని ఆస్వాదించినా  చాలేమో...
ప్రేమంటే ఒక అమ్మాయికి అబ్బాయికి మధ్య ప్రేమే కానవసరం లేదు
మనసున్న ఏ రెండు హృదయాల మధ్య అయినా ఉండొచ్చు.... 

నేను ఆస్వాదిస్తున్నాను అందుకే రాస్తున్నాను....

స్పందన

తప్పులు చేయుట
మానవ సహజం
తప్పులు ఎంచుట
మానవ నైజం
క్షమించమని అడిగితే
కాదు పొమ్మంటున్నారు
క్షమించాను పొమ్మంటే
తప్పులే చేయలేదంటున్నారు

సమస్యకు స్పందిస్తే
ఏదో లాభాపేక్ష వుందంటున్నారు
స్పందిచక పోతే
స్వార్ధపరుడంటున్నారు

బాధను దిగమింగిన
అగ్ని పర్వతాన్ని నేను
ఆనందం దాచుకొన్న
మంచు పర్వతాన్ని నేను

స్పందనకు ప్రతిస్పందన కరువై
ప్రతిస్పందనలు విమర్సలకు గురై
నలిగిపోతున్న మనిషిని నేను
మర మనిషిలా సాగిపోతున్నాను
అలసిపోతున్న మనిషిని నేను
రాతి బొమ్మలా మారిపోతున్నాను

రంగు పెన్సిళ్ళు


రంగు పెన్సిళ్ళు
నెమలి ఈకలు
ఇంధ్ర ధనస్సు
సంక్రాంతి ముగ్గులు
నా కళ్ళని, నా కలలని
రంగులతో నింపేసాయి
పెన్సిలు ముల్లు విరిగిపోయినప్పుడు
పెన్సిలు అరిగిపోతున్నందుకు బాధ
నెమలి ఈక చిరిగినప్పుడు
నెమలి ఈక పాడైందని బాధ
ఇంధ్ర ధనుస్సు మాయమైనప్పుడు
మళ్ళీ వస్తుందని ఆశ
ఇవే రంగులు, ఆలోచనలు
జీవితంలో తత్వ చింతనకి
అంకురార్పణ చేసాయి
మనసారా నవ్వటం
మరచిపోయినా మనిషి జీవితం
రంగులు పోయిన హరివిల్లవును
కనిపించని రంగుల కోసం
పరితపిస్తున్న హృదయాలెన్నో
రంగు రాళ్ళ లో వెదుక్కుంటున్నారు
రంగు రాళ్ళు ధరిస్తున్నారు
రంగు నీళ్ళు తాగేస్తున్నారు
చివరకి ఏమి చేయాలో తెలియక
రంగు రంగుల బిళ్ళలు మింగేస్తున్నారు
రంగులన్నిటికీ ఆధారం తెలుపని తెలియక
తెల్లని నిజాన్ని తట్టుకోలేక
కళ్ళు మూసుకుంటున్నారు
నల్లని అభద్దాన్ని భరించలేక
కళ్ళు తెరుస్తున్నారు
కళ్ళకు రంగుటద్దాలు పెట్టుకొని
హమ్మయ్య అనుకుంటున్నారు
జీవితంలో రంగులన్నీ
ఇంధ్ర ధనుస్సువలే మాయమవ్వగా
నలుపు తెలుపుల బాటలో
నలుగుతూ నే సాగుతున్నా
చిరునవ్వుల చినుకుల కోసం
ఆనందపు హరివిల్లుల కోసం

అదే వాన


చల్లని వాతావరణం
కిటికీలోనుంచీ చూస్తున్నా
చిన్నగా వాన పడుతుంది
బడి నుంచి వస్తుంటే
చల్లని గాలి, వెచ్చని మట్టి,
చల్లని చినుకు, కమ్మని వాసన
చిన్నగా వాన ప్రారంభమైంది

వానలో తడుస్తూ వస్తున్నా
ఎక్కడ తడుస్తానో అని
అమ్మ నన్ను సంకకెత్తుకుంది
తన కొంగు కప్పింది
త్వర త్వరగా
ఇంటికి తీసుకు వచ్చింది

ఇల్లంతా కురుస్తుంది
మాయదారి వాన
అమ్మ తిడుతూ
ఇల్లంతా గిన్నెలు పెట్టింది
గిన్నెలలో నీళ్ళు
బయటికి పోస్తూ
ఎంత మంచి వానో అనుకున్నాను

వేడి వేడిగా ఏదైనా పెట్టవే
నాన్న కేక వేసారు
కుంపటిలో బొగ్గులు పేర్చి
తడచిన అగ్గిపెట్టెతో
కుస్తీలు పడుతుంది అమ్మ

చిన్న చిన్న
కాగితం పడవలు
నీళ్ళలో వదులుతూ
అన్నయ్యతో పోటీ పడ్డాను

వేడి వేడి మొక్క జొన్న పొత్తులు
అంటూ అమ్మ పిలిచింది
ఆత్రంగా ఆకులో చుట్టుకొని
ఒక మూల కూర్చొని
చలిలో, ఆకలితో
ఆబగా, ఆత్రంగా,
ఒక్కొక్క గింజా తింటుంటే
హాయిగా అనిపించింది

ఒకటేవాన
ఒకటి, రెండు
మూడు, నాలుగు
రోజులు గడుస్తూ వున్నాయి
వాన కురుస్తూ వుంది
కూరగాయలు అయిపోయాయి
వేడి వేడి అన్నం
ఎర్రని పచ్చడి
దేహాన్ని వెచ్చగా వుంచింది

వేసుకోవటానికి బట్టలులేవు
తడి బట్టలు ఆరలేదు
అంతా ముంజు కంపు
వాన మీద కోపమొచ్చింది

ఒక శుభోదయంలో
ఎర్రటి సూర్యుడు
నేనున్నానంటూ
నిదానంగా వచ్చాడు

హమ్మయ్య అని
గాలి పీల్చుకొనే లోపు
పక్కింటాయన వార్త తెచ్చాడు
మా వూళ్ళో ఎరుకి
మావైపు గండి పడిందని

వాన పోయి వరద వచ్చే
ఢాం ఢాం ఢాం అనుకుంటూ
సామానంతా సర్ది
అటక మీద పెట్టేసాం
జంతికల డబ్బా
బియ్యం, పప్పులు పట్టుకొని
పక్కింటి డాబా మీదకు చేరిపోయాం

వరద వుధృతం
ఒక రోజంతా వుంది
ఆరు బయట
డాబా మీద
వంటలు, వార్పులు
నవ్వులు, ఏడ్పులు
రాత్రంతా చలి
చాలీ చాలని బట్టలు
వుడికి వుడకని అన్నం
అతి కష్టం మీద
తెల్ల వారింది
వరద తగ్గింది
ఇల్లంతా మట్టి
కడుక్కోవటానికి
పది రోజులు పట్టింది

కమ్మని వాసనతో
మొదలైన వాన
మురుగు కంపుతో
వరదతో ముగిసింది

మనుషులను కలిపింది
మమతలను పెంచింది
ఏదీ శాశ్వతం కాదంటూ
పశువుల్ని, పొలాల్ని,
ఇళ్ళని, మనుషులని
తనతో తీసుకుపోయింది

కిటికీలోంచి చూస్తున్నా
అదే వాన, అలాగే కురుస్తుంది

దేశం దాటినా
కాలం మారినా
నేనున్నానంటూ
ప్రపంచమంతా కురుస్తుంది

చిన్న పిల్లలకు
కొత్త జ్ఞాపకాలు సృష్టిస్తుంది
పెద్ద వాళ్లకు
పాత జ్ఞాపకాలు గుర్తుకుతెస్తుంది

కాలంతో పాటు
వయసు మీద పడుతుంది
తను మాత్రం పొడుచుగా వున్నానంటూ
టప టపా పడుతుంది

16, డిసెంబర్ 2011, శుక్రవారం

నువ్వు


ఎదెరురెదురు పడని
ఉదయ సాయంకాలలో
ఎదో ఒక క్షణం
ఎదురుపడే జ్ఞాపకం నువ్వు

ప్రేమాంతరంగం



అప్పుడప్పుడూ
చూపులు పాకుతుంటాయి
లోతుల్లోకో లోపాలలోకో

అప్పుడప్పుడూ
చూపులు వెదకుతుంటాయి
ఆదమర్చిన  యదపైకి

అప్పుడప్పుడూ
చూపులు వెంటాడుతాయి
వదిలేసిన పాదాల అడుగులతోటి
చూపులు గమనిస్తుంటాయి
కప్పుకున్న వస్త్రం వెనుక దాగిన రహస్యాన్ని
బట్టబయలుకాని దానికోసం
రహస్య అన్వేషణ సాగుతుంది


కళ్ళెదుట కన్పించే  రంగు
కంటిని కవ్విస్తుంది

అలంకారాలన్నీ
అందాలుగానే కన్పిస్తాయి

పులకరింత రేపిన వయసు
కవ్వించే సొగసు
కలిసి
కేరింతలు వేస్తుంది మనసు

నిదురేరాని రాత్రులన్నీ
పులకింతల పున్నమిలౌతాయి

ఎవరినైనా ప్రేమించాలి ఎవరినైనా ప్రేమించాలి


ఎవరినైనా ప్రేమించాలి
ఎవరినైనా ప్రేమించాలి

అచేతనపు బీడుల్లో
వొంటరితనాన్ని ఈదుకుంటూ
చేతనాలింగన
ఎదురుచూపుల కోసం
ఎడారి ఇసుకల్లోంచి
జారిపోయిన వసంతాలు
వెదలేని కన్నుల్లో
ఖర్జూరపు తీపికోసం
ప్రవాహ తీరాలకోసం

***

ఎవర్ని ప్రేమించాలి?
ఎప్పుడు ప్రేమించాలి?
ఎలా ప్రేమించాలి?

వ్యక్తపరచలేని ప్రేమభావం
విచ్చుకోని మొగ్గౌతుంది
చూపులు కలిసిన శుభఘడియేదో
ఆత్మలను కలుపుతుంది
గాలి చొరబడని కౌగిలింతేదో
బందీల్ని చేస్తుంది

***

పరిమళించిన పథాలలో
నడిచారో, పరుగెత్తారో, అలసిపోయారో
స్విచ్ వేయగానే గిర్రున తిరిగే ఫేనులా
కాలమేమి తిరగదు
ఒకరికొకరుగా ప్రీతిచేయడానికి
మనకు మనంగా శృతిచేయడానికి
మధ్య మధ్య ప్రవేశిస్తూనే వుంటుంది
వడిసి పట్టుకోవడం
మెలిపెట్టడం
సహనాన్నో బందాన్నో పరీక్షించడం
నడిపించడం పరుగులెత్తించడం
ఏడ్పించడం నవ్వించడం
దూరం చేయడం దగ్గరవ్వడం
కళ్ళలో కలలు నింపడం
దానికి వెన్నతో పెట్టిన విద్య

ఎవర్ని గెలిపిస్తుందో
ఎవర్ని ఓడిస్తుందో
బహుశ
తను అలసినప్పుడు
మరో జంటను వెతుకుతుంది
దాని వెతకడం ఆ జంట వంతౌతుంది.

ప్రేమాంతరంగం - అనుబంధం



మంచుగడ్డలా
కరిగినమోహంలో
మొలకెత్తే కలతల మొలకల్లో
లోకాన్ని శాసిస్తున్న
ధనం
మనసుకు ఇంధనాన్ని చేసి
తృప్తి
అసంతృప్తుల మధ్య
వూగుతూ
సమతుల్యాన్ని వదలి
అసమానతల్లో మునిగి
ఒకరికొకరు
ద్వేషదూషణలతో
అసహనాన్ని మాటలుగా
వెదజల్లుతున్నప్పుడు

అహం
అడ్డుగోడల్ని కడ్తుంది

సహనం
ముళ్ళపై నడక్పుతుంది

అనుమానం
వేధించే భూతమౌతుంది

ఆలోచనలు
ఆజ్యాలై
జ్వాలలు జావలు
విచ్చిన్నమయ్యే
స్వాగత పలుకులేవో పలుకుతూ
ప్రలోభాల్లోపడి
బ్రమపడుతున్న
ప్రేమజంటలు

* * *

మనసులొ మాటను
నాలుకపైనే లాక్కున్నట్టు
మమేకమయ్యే అనుబంధం
ఒకనాటిది కాదు

భావాల భాష్యీకరణం
రెండు ఆలొచనల
ఏకికరణం
హృదయ అంతఃసీమల్లోచి
మౌనాన్నొ స్పర్శనో
అక్షరీకరిస్తూ
జయాపజయాల
కాలపు ఆటలలో
పురిపేనిన బంధమై
కలి నిలవడం

అలలైన క్షణాలనుంచి
చిగురించే వసంతాల్లోకి
పచ్చదనమేదో మోసుకుపోతూ

ప్రేమజంటలనుండి
ఒకరికొకరైన జంటలై
దిక్సూచులుగా నిలచే
ప్రేమజంటలు

* * *

పిరికివాళ్ళు ప్రేమకనర్హులని
నడిచిన ఏడడుగుల్లో
పలికిన ప్రమాణాలలో
నీవు నేను వేరుకాదని
నేను నివు సమానమని
వదిలొచ్చిన
అనుబంధాలు
అడుగుల సాక్షిగా
కొత్తతీరాలకు
సరికొత్త విజయాలకు
బాసట మనమయ్యేచోట
అధిరోహించాల్సిన
శిఖరాలు మనవేనని
నిరంతరం
నడుస్తున్న అడుగుల్లో
అనుక్షణం నిరూపించలేక
కుతకుత వుడుకుతున్న వేళ
సడలిన ధైర్యంతో
ప్రేమకు ముగింపు
ప్రాణార్పణం కాదు!

అవమానంలో
ఆవేదనలో
ఆకలిలో
స్పర్శ
విజయశిఖరానికి
మలుపౌతుంది

జీవితం



నల్లని మేఘం కప్పుకున్నప్పుడే
కోకిలవయ్యావు

పంటికిందో కంటికిందో నొక్కి
కురవని మేఘాలై కదలి
విశాలాకాశమై విస్తరించేవు

ముడుచుకున్నది మౌనమొ
కడుపులోకి మోకాలో
పదుగురికి పంచిన
పరమాన్నమై పలుకరించేవు
భావాలు మేఘాలై
వర్షిస్తున్న ఆకాశంకింద
అలలు అలలు
అనుభూతుల వెన్నెల మేళాలు
సంఘర్షణలతో
ఎగసిపడే కెరటాలు
సంబంధాల నడుమ
ఆవిరయ్యే ఉపరితలాలు

ఎల్లలెరుగక
విశాలంగా విస్తరించే జలాలు
శాశ్వతంగా బందించే
లోతైన నిధులతో ప్రేమొక సముద్రం
పైకి కంపించేదేదీ లొనుండదు
లోనున్నదేదీ పైకి కంపడదు
విచిత్ర లావణ్య గర్భంలో
రహస్య నిలయం

విచ్చిన్నమై సమైక్యపడుతూ
సమక్యపడి రూపాంతరమౌతూ
నిక్షిప్త వలయాలుగా
తరంగమై ఎగసిపడుతుంది

నిర్దిష్ట నియమాల దారులేవీ
నిర్మించుకోదు
ఏ తిరానికీ దిక్సూచి కాదు
కలై
కన్రెప్పల అద్దంపై వాలి
పొడుస్తూనే వుంటుంది

రెప్పతెరిస్తే
కలా వుండదు పిచ్చుకా వుండదు
జ్ఞాపకమైన శబ్దాన్ని
హృదయంలోకి పిండుకోవడమే
తరంగం
పదికాలాలు దాచుకోవడమే
జీవితం

నిరంతరం
వెల్లువెత్తే తరంగాలలో
"నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను
అని చెప్పినంత తేలిక కాదు
ఇంకా నిన్ను ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పడం "

నాట్లేసిన పైరులా
యవ్వనంఊగుతోంది

ఇరువురొక్కగానమై
రేపటి పంటై ఫలించాలి

ఆకులపై ఆకాశం



నీరు నిండిన అలలో
మునిగి తేలుతున్న ఆకులు

ఆకుల్లోని నీరు ఎటు వెళ్లిందో 
ఎక్కడికి చేరిందో

ఆకులపై ఆకాశం కనిపిస్తోంది 
కొన్ని మబ్బులు దారితప్పాయి

కీటకాలకీ దక్కని ఆకులు

చిన్నారీ అవధానే!


పూల్జడేసుకొని పట్టు పరికిణీ కట్టి
ఘల్లు ఘల్లుమని నడచిన అందెల సవ్వడి
ఇంకా వినిపిస్తోంది

వాల్జడేసుకొని హేమంతపు చేమంతులు తురిమి
వయ్యారపు నడుమునకు
చందనచీర జీరాడగ చుట్టి
సిరికాంతుల సింధూరము నుదుటనద్ది
సాదరముగ ఆహ్వానించెడు ప్రౌడవోలె
తిరుగాడిన పాదల గురుతులు
చిత్రంగా కదిలే చిత్రాలుగా
కళ్ళలో కదలాడుతున్నాయి

పలుకులు మధురాంమృతములై
ఋజుమార్గ కాంతిలా పరుగిడి
పందిళ్ళ శ్వేతవస్త్రాలను తాకి
పరావర్తనమై రాలిపడుతున్నాయి పూలవర్షంగా
ఏడుపొరల దేహంలో ఇంకిపోతూ
ఎనిమిదవపొరగా రూపాంతరమైన అక్షరం

బందీని విడుదలనిస్తున్న .. అక్షరం

పశ్చిమాద్రికి జారే రవి
కాంక్రీటు గోడవతలనుండి
హేమంత శిశిరాలమద్య వూగే
ఆకుల్లోంచి తొంగిచూసి
అక్షర ప్రకాసిత ఫణితేజానికి సంబ్రమాశ్చర్యమై
ఆగలేక జారలేక నిలిచెగా అపరంజితమై

లీలా వినోదమాయిది?
అభ్యుదానికి ఆలవాలమాయిది??
అనుగ్రహానికి అకుంఠిత దీక్షకు అనుసంధానమా???

అదొక హోమం
హోమగుండం అక్షరం
హోమోపకరణాలు అక్షరం
సమిదలు అక్షరం
అగ్ని అక్షరం ఆజ్యం అక్షరం
ఆహుతి పూర్ణాహుతి అక్షరం

అక్షరం ... పదం .. పద్యం .. గద్యం.. హృద్యం..
పర్షంలో జ్వలించే పిడుగు .. అక్షరం
ప్రవాహంలో జనించే విద్యుత్ .. అక్షరం
పీడనంలో వుద్బవించే మహోజ్వలశక్తి॥అక్షరం

ఓ మేఘాన్ని వర్షింపచేసి
ఓ బండను పగులగొట్టి
జలజలమంటూ గలగలనురగలు పొంగుతూ
ప్రవాహపు వరద
ఇసుకతెన్నెలను నింపేస్తూ
లో లో పేరుకున్న కల్మషాన్ని కడిగేస్తూ
నూతనవిద్యుత్ కోసం వడి వడిగా ప్రవాహం

పదం పుడుతోంది
ఓ పథగమనాన్ని నిర్దేశిస్తుంది
దర్శించే వారికే వినిపిస్తోంది
అందుకోమని పిలుస్తోంది।

వేకువన వంచిన నడుముతో
ఏ రాత్రికో ఎన్ని పనుల్నో అవలీలగాచేసి
అలుపెరుగక కథలుచెప్పిన అమ్మా ఓ అవధానే!

ఉదయసాయంత్రాల్ని చక్రాల కాళ్ళతో పరుగులెట్టి
చల్లని వెన్నెల్లో పక్కపరచిన నా శ్రీమతి అవధానే!

హల్లో! అంటే ఏ భాషలోనైనా
అవలీలగా సమాధానం చెప్పే ఆపరేటరూ అవధానే!

బుడిబుడి అడుగులకంటే వడివడిగా
అక్షరాలనో అంకెల్నో నెమరేస్తున్నచిన్నారీ అవధానే!

తెరిసిన మూసిన కవిత


రెండచుల్ని పట్టుకొని
అచ్చాదనలేని దేహంపై
వస్ర్తాన్ని కప్పుకొన్నట్టే
చీరలుగా, చుడీదార్లుగా
షర్టులుగా, కోటులుగా మారుతుంటే
అద్దం భళ్ళున బద్దలయినట్టే
కవిత చదవడమంటే

పోటెక్కిన వరద వుదృతిలో
ఈదులాడుతున్నట్టే
వూతం దొరికితే, తీరం కనబడితే
వేసే బారల బారల బిగిసిన వూపిరి తెప్పరిల్లినట్లే
కవిత చదవడమంటే

వర్తమానాన్ని సర్రున చింపి
జ్ఞాపకాల అంచులగుండా
స్మృతుల బావిలో బొక్కెనవేసి
బాల్యాన్ని చేదుకున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

చితుకులతో వుడికిన మెతుకు
కారాన్ని పులుముకొని
పంటిగాట్లకు నలుగుతూ
నకనకలాడే ఆకలి పేగులోకి
సర్రున జారుతున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

పరువాల పరదాలుతీసిన పండువెన్నెల్లో
పరిమళాల సుగంధాలతో
మరిమరి మురిపించే చెలితో
సరసాల సరాగాలు ఆలపించినట్టే
కవిత చదవడమంటే

చిక్కులవిచ్చుల మెలికల్లో
అరవిచ్చిన మొగ్గలఆలోచనకు
పరిష్కార పల్లవి దొరికి
మెట్టుమెట్టుగా సౌధాలపైకి ఎగబాకుతున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

శబ్దమై నిశబ్దమై
తరంగాలలో అటునిటు తేలియాడి
తీరాలకు చేర్చబడి సేదదీరి
అనంతసూర్య స్నానమాడుతున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

చిరుగుజేబుల దారుల్లో
పరుగుల వత్తిడి చక్రాలలో నలిగే
రక్తంస్రవించని గుండెగాయాలకు
లేపనం పూస్తున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

చదివి చదివి
నలిగి నలిగి
నడచి నడచి
పరుగెత్తి పరుగెత్తి
రాలిపడిన విత్తనంగా
ఆలోచనలో అంకురించడమే
తెరిచిన కవితను మూయడమంటే

అలలపై మెరుపుతీగ


శ్రీమతి ప్రేమగా
పలుమార్లు పిలుస్తున్నా
పలుకని పరధ్యానం
పిల్లల ముద్దుపలుకులేవి
తీపిగా రుచించనితనం
టెన్నిస్ తెలియని నాకు
సానియాను ఓడిస్తున్నట్టు

బ్యాటు ఎప్పుడూ పట్టని నేను
సచిన్‌తో కలసి పరుగులుతీస్తున్నట్టు

నారాయణరెడ్డినో
శివారెడ్డినో
అనుసంధానపు దారాలతో
పతంగిలా ఎగరేస్తున్నట్టు

ఎక్కడెక్కడో రగిలి
కమ్ముకుంటున్న చీకట్లతో
ఎండిపోతున్న ఆకలిపేగులో
మెలివేస్తున్న బాధంతా
ఒక్కసారిగా అనుభవిస్తున్నట్టు

అధికవేడిమికి చిట్లిపోయే గాజులా
క్రౌర్యం కర్కశం పెళ్ళున పగిలి
వీధుల్లో పారుతున్న రక్తం
నాపై ప్రవహిస్తున్నట్టు
ప్రవాహంలో కొట్టుకపోయే
దేహపు గాయాల సలుపంతా
నా నరాలలో ఎగబాకుతున్నట్టు

రాలియెండిన ఆకులపై
నడుస్తున్న సవ్వడి వింటున్నట్టు

తపతపమంటున్న బురద దారుల్లో
కాళ్ళపైవస్త్రాన్ని పైకిలాగి
ఆచి తూచి అడుగేస్తున్నట్టు

సుదూరాలనుండి వస్తున్నాననే
ఆప్తులంపిన సందేశంతో
ఆలస్యమైన రైలుకోసం
గడియారపు ముల్లును
పరీక్షిస్తూ నిరీక్షిస్తున్నట్టు

నిద్రరాని రోగిలా
ధ్యానంకుదరని యోగిలా
సీటుదొరకని ప్రయాణికుడిలా
అసహనంగా పచార్లు చేస్తున్నట్టు

రేవులో బడపైనో
అటూ ఇటూ కదిలే వాషింగుమిషన్లోనో
వుతికిన దేహాని పిండుతున్నట్లు

శాఖలుగా విస్తరించిన చెట్టుఆకుల్లోంచి
మెరుస్తున్న సంధ్యలో
ఒక్కవుదుటన
ఎగిరే పక్షుల కోలాహలంలో
నేనో పక్షినై ఎగిరినట్లు

గజ గజ వణికిస్తున్న చలిలో
నెచ్చెలి వెచ్చని కౌగిట్లో బంధిస్తున్నట్లు

సలసల కాగుతున్న ఎసరు
కుతకుతవుడికి గంజివంచిన అన్నం
సెగలుపొగలు కక్కుతున్నట్లు

ఆగి ఆగి కూతవేస్తున్న కుక్కరులా చెవిలో ఏదో కూతలరొద
ఒ అలజడి ఓ బాధ
ఇది జ్వరం కాదు
అక్షరాలను చెక్కుతున్న ఉలి
పదాలను నెమరేస్తున్న అలికిడి
ఉబుకుతున్న జల
ఎగసిపడుతున్న తరంగం

అప్పుడప్పుడూ
ఉలితో నన్ను నేను చెక్కుకుంటాను
జలాలతో తలారా స్నానం చేస్తుంటాను
తరంగాన్ని పట్టుకోవడం కోసం
మళ్ళీ మళ్ళీ ప్రయత్నిస్తుంటాను

అప్పుడది
అలలపైన తేలియాడే మెరుపుతీగ
నన్ను స్కానుచేస్తున్న యాంటీ వైరస్

నిజంగా కలుసుకుంటాం


ఒకేతోటలో పూచినపూలుగా
కత్తిరించబడినప్పుడు
ఒక్కటై జట్టుకడతాం
అంతలోనే ఒంటరి బొకేలుగా
విడిపోయి వెళ్ళిపోతుంటాం
ఎవరో ఒకర్ని అభినందించడానికి

కలిసిన పరిచయాల కరచాలన స్పర్శను
తనలోదాచుకొని జారిపోయాననుకొనే కాలం
అసంకల్పితం కాదు ... అందుకే
అది దాచుకోలేక
మనల్ని వర్తమానంలో కలుపుతూనే వుంటుంది

అక్షరాల నెగళ్ళలో
చలికాసుకుంటున్న వెచ్చదనం
తగులుతున్నప్పుడు
వేసుకున్న వస్త్రాలను విప్పుకుంటూ
కలుసుకుంటుంటాం

పదాల చౌరస్తాలలో
విభేదాన్ని భుజానవేసుకొని
చెరోదారై విడిపోయినా
నిరంతరం జ్వలించే అక్షరం
ఏవో బంధాల్ని కూరుస్తున్నప్పుడు
భుజానవేసుకున్న విభేదాన్ని కపడకుండా
ఓవర్‌కోటు వేసుకొని
పలకరింపుల నవ్వుల్ని పులుముకుంటూ
కలుసుకుంటుంటాం

ఒకరికొకరు తెలియని దృవాలలో
రేఖల వృత్తాలు గీసుకుంటున్నప్పుడు
అక్సాంశ రేఖాంశ పరిభ్రమణంలో
ఎక్కడోకచోట కలుసుకుంటాం

వెల్లువెత్తిన భావాలను
కెరటమై ఎగసిపడినప్పుడు
ఆనందాన్ని పువ్వులుగా పూయించి
అభినందనతో వెంటవచ్చిన పరిమళం
పదే పదే శ్వాసకు తగులుతున్నప్పుడు
కలుసుకుంటూనే వుంటాం

ఆగలేని ఒన్‌వేలలో పడి దాటిపోయినప్పుడు
చూపులతోనే మూగతరంగాలలో
స్పృసించుకుంటూ
కలుసుకుంటాం

కాని...
తన్ను తాను వెతుక్కుంటున్నవాడు
కాలాల దారుల్లో
నిన్నూ నన్నూ నిద్రలేపి
పదాల బంధాల ఫ్రేములలొ పెట్టి
భూతద్దపు నేత్రాలతో వెతుకుతున్నప్పుడు
వెతుకులాటల జీవనాదంలో
నిజంగా కలుసుకుంటాం

నీకూ నాకూ మధ్య....


నిన్నర్థంచేసుకోవాలనే ప్రయత్నంలో
మనోనేత్ర మసకల్తో
కళ్ళలో నలుసుల్తో
నాకు నేను అర్థం కాక
నన్ను నేను అర్థంచేసుకోలేక
ఈ నా చిన్ని ప్రపంచంలో
సమస్యల సంబంధాలలోచిక్కి
సంబంధాల కొత్త బంధాల్ని కూర్చుకుంటూ
సౌకుమార్యమైన బంధాల నడుమ
ప్రేమ దయ కరుణ జనించే మృదుత్వాలు
రుచించని నాలుకలాంటి భావంతో
గుంపుల్లోకి పరుగెడుతుంటాను

లేని మృధుత్వాన్ని ఆపాదించుకుంటూ
తెలియని రుచులకోసం వెదకుతుంటాను

ఆ ప్రయత్నంలో
అప్రయత్నంగా
మంచుతెర పొరలమాటున
నా కళ్ళెదురుగా ఎదురయ్యే బింబం
తేరిచూస్తే
నా ప్రతిబింబమేమోనని సందేహం

సందేహాలనడుమ
తెరకప్పిన దేహంవెనుక
ఎంతవికారమైనదో నా రూపం
నాలోని వికౄత రూపాలు
గోముఖ వ్యాఘ్రంలా
ఘట సర్పంలా ప్రదర్శనమౌతుంటాయి
కుళ్ళిన మాంసపు ముద్దలా
కంపుకొడుతుంటాయి
వికృత రూపం భయానకమౌతుంది

తెరను చింపుకొని
పొరలుతెంపుకొని
నన్నునేను గుర్తించీదేపుడు ?
నా వికృతరూపాన్ని అర్థం చేసుకొనెదెప్పుడు ?
నిన్ను అర్థంచేసుకొనేదెప్పుడు ?
నన్ను నేను అర్థంచేసుకుంటే కదా!
నిన్ను అర్థంచేసుకొనేది

ఎప్పుడైనా ఎక్కడైనా
వెలుగురేఖలు ప్రసరించినప్పుడు
నా మసకల్ని విప్పుకుంటాను

ఎప్పుడైనా ఎక్కడైనా
ప్రవహించే నై ఎదురైనప్పుడు
నా దేహాన్ని కడుక్కుంటాను

నేస్తం! ప్రియా!
నీ ఆలింగనం కోసం నన్ను నేను సిద్ధంచేసుకుంటాను.

అంకురాల ఎదురుచూపు ...


నిన్ను కలిసిందీ లేదు
నీతో మాట్లాడిందీ లేదు
పరిచయాల జ్ఞపకాలేవీ లేవు
ఎన్నో ఏండ్ల నిరీక్షణను
పూలదారంలా అల్లి మోసుకొచ్చి
కుదురులా అక్షరానికి చుట్టి
ఎదకు గురిపెట్టి పోయావు
అక్షరగురి నన్ను చుట్టి
నీకాలపు కొలమానంలోకి లాక్కెళుతున్నాయి
నాకాలంలో నిలుపుతున్నాయి
నాకేందుకు కలవలేదు?
అయినా...
డిజిటల్ డిజిటల్ సింఫనీలను
నీ అక్షరంలో వదిలిపోయావు
స్వరించని నా కంఠంలో
కీబోర్డును స్పర్సించలేని నావేలికొనల్లో
ఏదో విద్యుత్ ప్రవాహం
ఇది కొత్త రాగానికి నాందోయి
ఆశలవిత్తనాలకు పొడుచుకొస్తున్న అంకురమోయి
నేస్తం మళ్ళీ రా!
ఎన్నో విత్తనాలు పడివున్నయి
అంకురాలకోసం

జనారణ్యాన్ని ఛేదించుకుంటూ
మైదానాలను విభేదించుకుంటూ రా!

ఎర్రని సూర్యున్ని పుచ్చకాయలా కోస్తా
గొంతు చల్లబరుచుకుందాం

వెలుగురేఖల్ని గుత్తులుగా కోసుకొస్తా
తురుముకుందాం

మరోపూలవనాన్ని స్వప్నిద్దాం

ఏ సాతాను చొరబడని
ఏదేను వనాన్ని పెంచుదాం

ఆమె నేను - రెండు దృశ్యాలు

దృశ్యం-1 

మొదటిసారి
ఆమెను కలసినప్పుడు
నీటి చెలమనుకున్నాను
సంవత్సరాలుగా 
తోడిన నీటిలో
మునిగిన చెరువయ్యాను.


దృశ్యం-2 

ఓ సాయంకాలం
గోదారి ఇసుకతెన్నెలపై
ఆమెను కలిసాను
పరిచయాలు స్నేహం ఇష్టం
ప్రేమగా మారాయి

సంవత్సరాల తర్వాత
అదే గోదారి 
అదే ఇసుక 
నడుస్తూ గడిచిపోయిన గతంలో
ఆమె నదిగా మారిపోయింది

నేనే
చెలమగా చూస్తుండిపోయా!

చెక్కుకొనే నవ్వు


నిన్నటి నవ్వు
నేటిదాకా దాచుకోలేను
నిన్నటి దుఖాన్ని నేటిదాకా మోయలేను
నువ్వు మారుతున్నట్టే
నేను మారుతున్నట్టే
కనులేవో మురిపిస్తుంటాయి

నీటి అలలపై తేలియాడుతున్నట్టు
చూపులు పడవలై సాగిపోతాయి
చెక్కుకుంటున్న శిల్పాలన్నీ
వెక్కిరిస్తుంటాయి

ఏ ఒక్కటీ
నిలువలేని నిజాన్నేదీ వొలకబోయదు

రెప్పలార్పని కళ్ళలో
జీవంలేని కిరణాలు ప్రసరిస్తుంటాయి

జారుకుంటున్న నిశ్శబ్దంలోకి
మెల్లగా లాక్కుపోతుంది

మళ్ళీ ఏదో నవ్వు చెక్కుకుంటూ
ముఖంపై పులుముకొని
మార్చుకుంటూ పాడుతుంటాను.

నీవు... నేను... ఒక ఏకాంతం

నీవొచ్చేలోగా
నా వూహ
మబ్బుల పల్లకినెక్కి ఊరేగుతోంది

మనసు చేసే తొందర సవ్వడితో
మేనంతా పులకిస్తుంటే
ఇరుగు పొరుగు
బుగ్గలేం కెంపులయ్యాయని 
పదే పదే నిలదీస్తున్నారు

చేతిన పండిన గోరింట
కొత్తరంగేదో మనసుకు పులిమింది

ఏ దుస్తులు ధరిస్తే
నీకందంగా కనిపిస్తానో తేల్చుకోలేక 
ఉన్నవన్నీ చిందరవందరయ్యాయి

గుమ్మాలకు వేల్లాడే
పరదాల్లాంటి ఆంక్షల చూపులను తోసుకుంటూ
నీకోసం ఉద్యానవనంలో నిరీక్షిస్తున్నప్పుడు
నిశ్శబ్ద మైదాన పరిసరాల్లో
నా గుండె 
శబ్దపు పరుగును పెంచుతుంటే 
మిణుగురు చెస్తున్న ప్రేమకాంతిలో
పికిలిపిట్టల గానమౌతోంది

నీవొచ్చేలోగా 
ఈగదినలంకరించాలని
తెచ్చిన పూలగుత్తులన్నీ
ఆత్రంలో అలసిన నన్నుచూసి
దిగాలుగా చూస్తున్నాయి

తీరా నీవొచ్చేసరికి
జిడ్డోడుతున్న మొహంతో
చెదిరిన కురులతో
నలిగిన వస్త్రాలతో
ఇక్కడే ఇలానే
నిలచేవున్నాను సుమా!

ఇలాక్కూడా అందంగావుంటావనే
నీ మాట
నన్నింకా గిలిగింతలు పెడ్తూనేవుంది.

ఉబికేగాయం


ఎదలో దాచుకోవాలనుకొన్న
ప్రతిసారీ
గాయమై వుబికొస్తావు

పలకచేతపట్టి
గెంతుకుంటూ పరిగెత్తుకుంటూ
తోడొచ్చిన నేస్తంగా
పట్టుకోవాలని చూస్తుంటాను
ఏ నడకో నేర్చిన
కాలేజీ దారుల్లో
నన్నొంటరిగా వదిలేస్తుంటావు

నాల్గక్షరాలు నేర్చేసరికి
నా ముఖంలో సరస్వతీకళ ఉందంటూ
పల్లెనుంచి పట్నం మారి
పెద్ద ఆఫీసరైనట్టు కలలు కంటున్న
తల్లిదండ్రుల్నితోసి
లేలేతప్రాయ సొగసుల్ని
పొగడి పొగడి
బుగ్గలు ఎరుపెక్కించి
ఉద్రేకమై వళ్ళంతా పాకి
అయస్కాంతానికి ఆకర్షింపబడే
ఇనుములా చేసిపడేస్తావు

ఎప్పుడైనా
చలిరాత్రుల్లో వెచ్చదనపు స్పర్శగా
హత్తుకోవాలనుకున్నప్పుడు
మాటలన్నీ మూటగట్టి
మనసున గట్టిన స్వార్థమేదో
మెల్లగా విప్పుతుంటావు

ఎదురుచూపంతా వాకిలిచేసి
అడుగుల చప్పుళ్ళకోసం
నిరీక్షిస్తే
నిదురరాని రాత్రిని మిగిల్చిపోతావు

స్వప్నాలను కళ్ళలోనో
ముంగాలి మువ్వల్లోనో దాచి
విరజిమ్మాలనుకుంటే
వసంతంరాని శిశిరవాకిట్లో నిలిపి
ఊడ్చేకొద్దీ పోగయ్యే
ఆకులగలగలల్లో ఎండుటాకునుచేస్తావు

ఆకలినిచూసే తల్లిగానో
అనురాగపు తోబుట్టువుగానో
ఆలోచనిచ్చే చెలిగానో
అల్లుకోవాలనే ఆత్రాన్ని
అడుగులకు మడుగులొత్తే దాసినిచేసి
అహంకార పాదంతో తొక్కుతుంటావు

ప్రతిభనో పనితనమో
ప్రోత్సహిస్తున్నట్టే కన్పిస్తూ
ఎదుగుతున్న దారుల్లో
అందొచ్చే ఫలాలకు
తెరవెనుక సూత్రధారిగా
సొగసుచూపేదో ప్రదర్శిస్తుంటావు

విరబూసిన పువ్వు
కోసిన హృదయమై విలవిలలాడుతోంది

ఉబికేగాయం


ఈ కోయిలలు పాడని సరికొత్త రాగమాలపించాలి

మా ఇంటి చుట్టువున్న చెట్లలోంచి
కోయిల పదే పదే గొంతెత్తి పాడుతోంది
వినడం ఒక్కసారి అలవాటయ్యాక
ఇక ఈ పరుపు దిండ్లపై ఎలా వుండగలను?
బహుశ
వసంతాన్ని ముగించుకొనే తొందరలో

తొలిజాముల సందడిని నా చెవ్వుల్లో నింపుతోంది

మరోవైపు ఇంకో కోయిల
ప్రోత్సాహగీతాన్ని వంత పాడుతోంది

నేనిప్పుడు మరో దినాన్ని జయించడానికి
తొలివెలుగుల కిరణఖడ్గాన్ని ధరించాలి
దుప్పట్లు దులిపి
సాయంత్రం పాడాల్సిన విజయగీతానికి
ఈ కోయిలలు పాడని సరికొత్త రాగమాలపించాలి

13, డిసెంబర్ 2011, మంగళవారం

మాటలలో చెప్పలేని మహా అద్భుతం అమ్మ

నేనంటూ లేనప్పుడే నన్ను కోరుకున్నావు
నాకోసం కలలు కన్నావు
పది నెలలు ప్రతి క్షణం
నాకోసమే గడిపావు
అస్తిత్వం లేనప్పుడే
గాడం గా ప్రేమించావు
నేను లోకాన్ని చూడడం కోసం
నువ్వు ప్రాణ త్యాగానికి కి సిద్ధపడ్డావు
నీ గుండెలపై మొదటి అడుగులు వేసినా
నీ చేతులతో తప్పటడుగులు వేయించావు
నీకు నిద్రలేకుండా చేస్తున్నా
నన్ను నిద్రపుచ్చావు
నీ ఆకలి కూడా మరచిపోయి
నాకు ఆకలి అంటే ఏంటో తెలియకుండా చేసావు
అమ్మా నీ గుండె నీకోసం కంటే నాకోసమే
ఎక్కువగా అల్లాడింది ఏమో అనిపిస్తుంది
నిన్ను నా గుండెల్లో పెట్టుకోడం కన్నా
నీ ఋణం తీర్చుకోడానికి నేనేమి చెయ్యలేను...

Vemana Padyaalu


1.తలపులోన గలుగు దా దైవమే ప్రొద్దు
   తలచి చూడనతకు తత్వమగును
   వూఱకుండ నేర్వునుత్తమ యోగిరా
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
2.తన విరక్తి యనెడి దాసి చేతను జిక్కి
   మిగిలి వెడలవేక మిణుకుచున్న
   నరుడి కేడముక్తి వరలెడి చెప్పడీ
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
3.తనదు మనసుచేత దర్కించి జ్యోతిష
   మెంత చేసే ననుచు నెంచి చూచు,
   తన యదృష్టమంత దైవ మెఱుంగడా?
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
4.టీక వ్రాసినట్లేనేకులు పెద్దలు
   లోకమందు జెప్పి మంచు
   కాకులట్టి జనుల కానరీ మర్మము
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
5.జ్ఞానమెన్న గురువు జ్ఞానహైన్యము బుద్ధి
   రెంటినందు రిమ్మరేచునపుడు
   రిమ్మ తెలిపెనేని రెండొక రూపురా
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
6.జాణలమని యంద్రు చపలాత్ములగువారు
   తెలివిలేక తమ్ముతెలియలేరు
   కష్టమైన యడవి గాసీలుచున్నారు
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
7.జనన మరణములన స్వప్న సుషుప్తులు
   జగములందు నెండ జగములుండు
   నరుడు జగమునంట నడుబాటు కాదొకో
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
8.ఛాయననొసగుచెట్లు సాధువు బోధట్టు
   లడగి దరినిజేరి పడయవచ్చు
   నట్టునిట్టు దాటనది పోవునిది రామ
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
9.నరుడెయైన లేక నారాయణుండైన
   తత్త్వబద్ధుడైన దరణి నరయ
   మరణమున్నదనుచు మదిని నమ్మగవలె
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
10.ద్వారంబంధమునకు దలుపులు గడియలు
   వలెనె నోటికొప్పుగల నియతులు
   ధర్మమెరిగి పలుక ధన్యుండౌ భువిలోన
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
11.బ్రహ్మఘటము మేను ప్రాణంబు తగగాలి
   మిత్రచంద్ర శిఖులు నేత్రచయము
   మఱియు బ్రహ్మమనగ మహిమీద లేదయా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
13.యోగిననుచు గొంత యోగముగూర్చక
   జగమునెల్లబట్ట చంపి తినుచు
   ధనము కొఱకు వాడు తగవాడుచుండిన
   యోగికాడు వాడె యోగువేమ
14.అర్ధ యంకణమున కాధారమైనట్టి
   యొంటిమేడ గుంజు నొనరనిల్పె
   నింటికొక మగండె యిల్లాండ్రునేద్గురు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
15.అన్నదానమునకు నధిక సంపదగల్గి
   యమరలోక పూజ్యుడగును మీఱు
   అన్నమగును బ్రహ్మమది కనలేరయా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
16.బొంది యెవరి సొమ్ము పోషింపబలుమారు
   ప్రాణ మెవరి సొమ్ము భక్తిసేయ,
   ధనమదెవరిసొమ్ము ధర్మమె తన సొమ్ము
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
17.పండువలన బుట్టె బరగ ప్రపంచము
   పండువలన బుట్టె పరము నిహము
   పండు మేలెఱింగె బ్రహ్లాదుడిలలోన
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
18.తపమువేల? యరయ ధాత్రిజనులకెల్ల
   నొనర శివుని జూడ నుపమ గలదు
   మనసు చదరనీక మహిలోన జూడరా
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
19.తనగుణము తనకు నుండగ
   నెనయంగా నోరుని గుణము నెంచును మదిలో
   దన గుణము తెలియ కన్యుని
   బనిగొని దూషించువాడు వ్యర్థుడు వేమ!
20.జాలినొందరాదు జవదాటి కనరాదు
   అది మూలమైన ఆత్మమఱుగు
   పోరిచేరి పొంది పూర్ణము నందురా
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
21.జాతి, మతము విడిచి చని యోగికామేలు
   జాతితో నెయున్న నీతివలదె
   మతముబట్టి జాతి మానకుంట కొఱంత
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
22.నీవనినను నేననినను
   భావమ్మున నెఱుకయొక్క పద్ధతియగునా
   భావంబు దెలిసి మదిని
   ర్భావముగా నిన్ను గనుట పరమగు వేమా
23.నీళ్ల మునుగునేల? నిధుల మెట్టగనేల
   మొనసి వేల్పులకును మ్రొక్కనేల
   కపట కల్మషములు కడుపులో నుండగా
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
24.పంచ ముఖములందు బంచాక్షరి జనించె
   పంచ వర్ణములను ప్రబలె జగము
   పంచముఖుని మీరు ప్రస్తుతి చేయుండీ
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
25.నేయి వెన్న కాచి నీడనే యుంచిన
   బేరి గట్టిపడును పెరుగురీతి
   పోరిపోరి మదిని పోనీక పట్టుము
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
26.మంటికుండవంటి మాయ శరీరంబు
   చచ్చునెన్నడైన, చావదాత్మ
   ఘటములెన్నియైన గగనమొక్కటేగదా,
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
27.మంట లోహమందు మ్రాకుల శిలలందు
   పటములందు గోడప్రతిమలందు
   తన్నుదెలియు కొఱకుదగులదా పరమాత్మ
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
28.నిమిషమైనను మది నిల్చి నిర్మలముగ
   లింగ జీవావేశులను గాంచి భంగపడక
   పూజ మదియందు జేరుట పూర్ణపదవి
   పరము గోరిన నిదిచేయ బాగువేమా
29.ధూమాదుల నావృతమై
   వ్యోమంబునకెగని కలియు నుపములు తనలో
   శ్రీమించు శివుని జేరును
   గామాదుల గలియడతడు ఘనముగ వేమా
30.పగలుడుగ నాసలుడుగును
   వగపుడుగం గోర్కెలుడుగు వడి జన్మంబుల్‌
   తగులుడుగు భోగముడిగిన
   త్రిగుణంబును నడుగ ముక్తి తెరువగు వేమా!
31.పాల నీటి కలత పరమహంస మెఱుగును
   నీరు పాలు నెట్లు నేర్చునెమలి
   లజ్ఞుడైన హీనుడల శివు నెఱుగునా?
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
32.పుట్టు పుట్టలేదే పుడమిని జనులెల్ల
   పుట్టి గిట్టలేదె పూర్వులెవరు
   పుట్టి గిట్టుటెల్ల వట్టి భ్రాంతులు సుమీ,
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
33.పరుల విత్తమందు భ్రాంతి వాసినయట్టి
   పురుషుడవనిలోన పుణ్యమూర్తి
   పరుల విత్తమరయ పాపసంచితమగు
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
34.పరధనంబులకును ప్రాణములిచ్చును
   సత్యమంతలేక జారడగును
   ద్విజులమంచు నింత్రుతేజమించుకలేదు
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
35.నోరు పలకవచ్చు నుడి వ్రాయగరాదు
   వ్రాతకన్న సాక్షి వలవదన్న
   పరగలేని వ్రాత భంగ పాటుందెచ్చు
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
36.నిజమాకల్ల రెండు నీలకంఠుడెఱుంగు
   నిజములాడకున్న నీతిదప్పు
   నిజములాడునపుడు నీ రూపమనవచ్చు
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
37.దశగలారినెల్ల దమ బంధువు లటండ్రు
   దశయలేమి నెంత్రు తక్కువగను
   దశయన గమ ధన దశమొక్కటే దశ
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
38.తామసించి చేయదగ దెట్టి కార్యంబు
   వేగిరింప నదియు విషమగును
   పచ్చికాయదెచ్చి పడవేయ ఫలమౌనే
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
39.తల్లిబిడ్డలకును తగవు పుట్టించెడి
   ధనము సుఖము గూర్చునని గడింత్రు
   కాని యెల్లయెడల ఘన దుఃఖన్‌దమది
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
40.తల్లిదండ్రులెన్నదగు తొలి గురువులు
   పార్వతీభవు లిలబరమగురులు
   కూలివాండ్ర జగతి గురులన ద్రోహము
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
41.తామసించి చేయదగ దెట్టి కార్యంబు
   వేగిరింప నదియు విషమగును
   పచ్చికాయదెచ్చి పడవేయ ఫలమౌనే
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
42.పుట్టు పుట్టలేదే పుడమిని జనులెల్ల
   పుట్టి గిట్టలేదె పూర్వులెవరు
   పుట్టి గిట్టుటెల్ల వట్టి భ్రాంతులు సుమీ,
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
43.పెట్టిపోయలేని వట్టి దేబెలు భూమి
   బుట్టిరేమి వారు గిట్టరేమి
   పుట్టలోని చెదలు పుట్టదా గిట్టదా!
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
44.లోకమందుబుట్టి లోకమందె పెరిగి
   లోక విభవమోర్వలేక జనుడు
   లోకమందు జనికి లోబడి చెడిపోవును
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
45.

   మది గలిగిన పూజ మదనారి మెచ్చును
   మనసు నిల్సినంత మహితుడగును
   మనసులేని పూజ మట్టి సమానము
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
46.

   తామును జనులేమను కొన
   బూనుదురో దాని సరసి పొందిన జడనీ,
   రాని పధంబున నడిచిన
   దాననె ధర్మాత్ముడండ్రు తన్నిట వేమా!
47.

   మదము వలన గలుగు మాటలు మఱిపల్కి
   మ్రుచ్చు సద్దులనొగి మోసపుచ్చి
   కాసురాబెనగెడు కష్ఠుండు గురుడౌనే?
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
48.

   మనసే మాయా మృగమౌ
   మననేమిటి పైకిగానీ మణిపోనీకా
   మనసున మనసును జంపిన
   మనందే ముక్తిగలదు మహిలో వేమా!
49.

   మంత్రమొకటి చెప్పి మఱి దేవతార్చన
   చేసి తమకుగరుణచెందినదని
   వేదపఠన చేసి వెఱ్ఱులై పోదురు,
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
50.

   మఠములోనియోగి మాయలన్నియుగోసి
   ఘటములోన నున్న ఘనునిదెలిసి
   మాట మాటకుగురు మరువక తెలుపురా,
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
51.

   తిరిగి వచ్చువేళ మరలిపోయెడి వేళ
   వెంట దేరు ధనము వంటబోరు
   తొనెటకు జనునొ ధనమెందు బోవునో
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
52.

   ఆశయనెడు దాని గోసివేయగాలేక
   మొహబుద్ది వలన మునుగువారు
   కాశివాసులైన గనబోరు మోక్షము
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
53.

   చిత్తమనేడి వేరే శిథిలమైనప్పుడే
   ప్రకృతి యనెడి చెట్టు పడును పిదప
   గోర్కులనెడి పెద్దకొమ్మలెండును గదా
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
54.

   భోగంబుల కాశింపక
   రాగద్వేషంబు రంగుడదమలో
   వేగమె మోక్ష పదంబును
   రాగను నాతండు యోగిరాయుడు వేమా!
55.

   చనువారెల్లను జనులం
   జనిపోయిన వారి పుణ్య సత్కథలెల్లన్‌
   వినవలె గనవలె మనవలె
   నని మషులకు దెలుసగూడ దంత్యము వేమా!
56.

   ఆశయనెడి త్రాళ్ళ నఖిల జనంబులు
   కట్టుపడుచు ముక్తిగానరైరి
   జ్ఞానఖడ్గమునను ఖండింప రాదొకో
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
57.

   అతిథి రాక చూచి యదలించి పడవైచి
   కఠిన చితులగుచు గానలేరు
   కర్మమునకు ముందు ధర్మము గానరో
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
58.

   తను వలచిన దావలచును తను
   వలవక యున్ననెనడు తావలవ డిలన్‌
   తనదు పటాటోపంబులు తన
   మాయలు పనికిరావు ధరలోన వేమా!
59.

   మాటలాడ వచ్చు మనసు నిల్వగలేదు
   తెలుపవచ్చు దన్ను తెలియలేదు
   సురియబట్టవచ్చు శూరుడు కాలేడు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
60.

   తనకేనాడు సుభిక్షము
   తనకేనాడును భగంబు తనరవయునం
   చును తన దశకై యెల్లెడ
   మనసందున జివుకుచుండు మహిలో వేమా!
61.

   ఎండిన మా నొకటడవిని
   మండిన నందగ్ని పుట్టి యూడ్చును చెట్లన్‌
   దండిగల వంశమెల్లను
   చండాలుండొకడు పుట్టి చదుపును వేమా!
62.

   నిజము తెలిసియున్న సుజినుడానిజమునె
   పలుకవలయుగాని పరులకొరకు
   చావకూడ దింక నోపదవ్యం పల్క
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
63.

   తామును జనులేమను కొన
   బూనుదురో దాని సరసి పొందిన జడనీ,
   రాని పధంబున నడిచిన
   దాననె ధర్మాత్ముడండ్రు తన్నిట వేమా!
64.

   వినియు వినకయుండు కనియు గనక యుండు
   తలచి తలపకుండు తాను యోగి
   మనుజవరులచేత మణిపూజ గొనుచుండు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
65.

   వెన్న చేతబట్టి వివరంబు తెలియక
   ఘృతము కోరునట్టి యతని భండి
   తాను దైవమయ్యు దైవంబు దలచును
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
66.

   రూపువంక పేరు రూఢిగా నిలుచును
   పేరువంక క్రియలు పెనగుచుండు
   నాశమౌను తుదకు నామరూప క్రియల్‌
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
67.

   లోభమోహములను ప్రాభవములు తప్పు
   తలచిన పనులెల్ల తప్పి చనును
   తానొకటి దలచిన దైవమొండగుచుండు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
68.

   శాంతమే జనులను జయమునొందించును
   శాంతముననె గురువు జాడ తెలియు
   శాంత భావ మహిమ జర్చింపలేమయా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
69.

   వేషధారినెపుడు విశ్వసింపగరాదు
   వేషదోషములొక విధయె యగును
   రట్టుకాదె మునుపు రావణు వేషంబు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
70.

   ఇంగలంబు తోడ నిల సల్పుతోడను
   పరుని యాలితోడ పతితుతోడ
   సరసమాడుటెల్ల చావుకు మూలము
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
71.

   ఐకమత్యమొక్క టావశ్యకం బెప్డు
   దాని బలిమి నెంతయైన గూడు
   గడ్డి వెంట బెట్టి కట్టరా యేనుంగు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
72.

   తామసించి చేయదగదెట్టి కార్యంబు
   వేగిరింప నదియు విషమగును
   పచ్చికాయదెచ్చి పడవేయ ఫలమౌనా?
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
73.

   తల్లీ బిడ్డలకు తగవు పుట్టించెడి
   ధనము సుఖము గూర్చునని గడింత్రు
   కానీయెల్ల యెడల ఘన దుఃఖకరమది
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
74.

   దొంగమాటలాడ దొరుకునె మోక్షము
   చేతగాని పలుకు చేటుదెచ్చు
   గురువుపద్దు కాదు గునహైన్య మదియగు
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
75.

   నలుగురు కల చోటను దా
   దల చూపుచు మెలగుచుండి ధన్యాత గనగా
   దలచెడి యాతడు నిచ్చలు
   గల మాటలే పలుకుచుండగా దగు వేమా!
76.

   నడుచునిచ్చు నతని బత్తెమిచ్చిన వాని
   కడుపు చల్లజేసి ఘనత విడుచు
   నడుప నేర నేర నతడు నాలి ముచ్చేగదా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
77.

   పదుగురాడుమాట పాడియై ధరజెల్లు
   నొక్కడాడుమాట యెక్కదెందు
   వూరకుండు వాని కూరెల్ల నోపదు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
78.

   పతక మందు నొప్పు పలు రత్నముల పెంపు
   బంగరందు కూర్ప బరువు గనును
   గాని యితర లోహమైన హీనము గాదె
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
79.

   జన్నములను మరియు జన్నియల ననేక
   ముల నొనర్చియున్న ఫలముకాన
   రాక యుండు నీతి లేకున్న మాత్రాన
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
80.

   తప్పు పలుకు పలికి తాతోట చేసిన
   కూడియున లక్ష్మీ క్రుంగిపోవు
   నోటికుండ నీళ్ళు నొనరగా నిలుచునా
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
81.

   భూమి నాది యనిన భూమి ఫక్కున నవ్వు
   దాన హీనుఁ జూచి ధనము నవ్వు
   కదన భీతుఁ జూచి కాలుఁడు నవ్వును
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
82.

   నీతి జ్యోతిలేక నిర్మలంబగు నేది
   ఎట్లు కలగుబర మదెంతయైన
   ధనము గలిగియున్న దైవంబు గలుగదు
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
83.

   పగయుడగు గోపముడిగిన
   పగయుడుగన్‌ కోర్కెలుడుగు బరజన్మంపుం
   దగులుడుగు భేదముడిగిన
   త్రిగుణము లుడుగంగ ముక్తి స్థిరమగు వేమా!
84.

   పప్పులేని కూడు పరులకోసహ్యమే
   యుప్పులేని వాడె యధిక బలుడు
   ముప్పులేని వాడు మొదటి సుజ్జానిరా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
85.

   నిక్కమైన మంచి నీలమొక్కటి చాలు
   తళుకు బెళుకు రాలు తట్టెడేల
   చదువ పద్యమరయ జాలదా యొక్కటి
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
86.

   పరుల దత్తమొప్పి పాలనచేసిన
   నిల స్వదత్తమునకు విను మడియగు
   నవని పరుల దత్త మహపరింపగ రాదు
   విశ్వధాబిరామ వినురవేమ!
87.

   నిజములాడు వాని నిందించు జగమెల్ల
   నిజము బల్కరాదు నీచులకడ
   నిజ మహాత్ముగూడ నిజమాడవలయురా
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
88.

   పదుగురాడుమాట పాడియై ధరజెల్లు
   నొక్కడాడుమాట యెక్కదెందు
   వూరకుండు వాని కూరెల్ల నోపదు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
89.

   పరుల మేలు చూచి పలుగాకి వలె నెప్పు
   వట్టి మాటలాడు వాడధముడు
   అట్టి వాని బ్రతుకు టదియేల మంటికా
   విశ్వధాబిరామ వినురవేమ!
90.

   భయమంతయు దేహమునకె
   భయ ముడిగిన నిశ్చయంబు పరమాత్మునకే
   లయమంతయు జీవునకే
   జయమాత్మకు ననుచు జగతిఁ జాటుర వేమా
91.

   భూమి నాది యనిన భూమి ఫక్కున నవ్వు
   దాన హీనుఁ జూచి ధనము నవ్వు
   కదన భీతుఁ జూచి కాలుఁడు నవ్వును
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
92.

   మాటజెప్ప వినని మనుజుడు మూర్ఖుడు
   మాట విన్న నరుడు మానుడగును
   మాట వినగ జెప్ప మానుట కూడదు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
93.

   మనసు తెలిసి యొకని మాటకు బ్రతిచెప్ప
   సంతసించు నతడు చాలమెచ్చు
   మనసు దెలియకున్నడనియుచు ననునేదో
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
94.

   ఆలిమాటలు విని అన్నదమ్ముల రోసి
   వేరేపోవువాడు వెర్రివాడు
   కుక్కతోక పట్టి గోదారీదినా?
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
95.

   జ్ఞానియైనవాని మానక పూజించు
   మనుజుడెప్పుడు పరమునను ముదంబు
   సుఖమునందుచుండుసూరులు మెచ్చగ
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
96.

   హాని కలుగబోదు హరిమది నెంచెడు
   వాని కబ్దు పరము వసుధయందు
   పూని నిష్ఠమీరి పొదలక యుండుము
   విశ్వరాభిరామ వినురవేమ!
97.

   అల్పుడెప్పుడు పలుకు నాడంబరముగాను
   సజ్జనుండు పలుకు చల్లగాను
   కంచు మోగినట్లు కనకంబు మోగునా
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
98.

   న్యాయశాస్త్ర మరయ నన్యాయమున దించు
   ధర్మశాస్త్ర మొసగు రుగ్మతంబు
   జ్యోతిషము జనముల నీతుల దప్పించు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
99.

   దేవుడనగ వేరే దేశముందున్నాడె
   దేహితోడ నెపుడు దేహమందె
   వాహనములనెక్కి పడిదోలుచున్నాడు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
100.

   భూమిలోన బుట్టు భూసారమెల్లను
   తనువులోన బుట్టు తత్త్వమెల్ల
   శ్రమలోన బుట్టు సర్వంబు తానౌను
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
101.

   వ్రాతకంటె హెచ్చు పరమీదు దైవంబు
   చేతకంటె హెచ్చు వ్రాత లేదు
   వ్రాత కజుడు కర్త చేతకు దాకర్త
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
102.

   అనువుగాని చోట అధికుల మనరాదు
   కొంచెముండుటెల్ల కొదువగాదు
   కొండ యద్దమందు కొంచెమై యుండదా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
103.

   ఇంటి ఇంటిలోననీశ్వరుడుండగ
   నంటి చూడలేక యడవులందు
   నుంట మేటంచునుందురా జోగులై
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
104.

   చిత్తశుద్ధి కలిగిచేసిన పుణ్యంబు
   కొంచెమైన నదియు కొదవగాదు
   విత్తనంబు మర్రి వృక్షంబునకు నెంతో
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!
105.

   అగ్నిబానా మేసి యంబుధి నింకించు
   రాముడవలి కేగ రాక, నిలిచి
   చెట్లు గిరులు తెచ్చి సేతువు గట్టడా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
106.

   ఐదు వేళ్లు బలిమి హస్తంబు పనిచేయు
   నం దొకండు విడ్డ పొందు చెడును
   స్వీయుడొకడు విడిన జెడుకదా పనిబల్మి
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ!
107.

   ఆత్మబుద్ధి వలన నఖిలంబ తానయ్యె
   జీవబుద్ధి వలన జీవుడయ్యె
   మోహబుద్ధిలయము ముందర గనుగొను
   విశ్వదాభిరామ వినురమేమ!
108.

   గుణములోగలవాని కులమెంచగానేల
   గుణము కలిగెనేని కోటిసేయు
   గణములేక యున్న గుడ్డిగవ్వయులేదు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
109.

   తల్లితండ్రులందు దయలేని పుత్రుండు
   పుట్టనేమి? వాడు గిట్టనేమి?
   పుట్టలోని చెదలు పుట్టదా గిట్టదా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
110.

   కోపమున ఘనత కొంచెమైపోవును
   కోపమునను గుణము కొరతపడును
   కోపమణచనేని కోరికలీడేరు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
111.

   ఎలుగు తోలు తెచ్చి ఏడాది యుతికినా
   నలుపు నలుపేకాని తెలుపుకాదు
   కొయ్యబొమ్మ తెచ్చి కొట్టితే గుణియోనె
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
112.

   అల్పబుద్ధివానికధికారమిచ్చిన
   దొడ్డవారినెల్ల తొలగగొట్టు
   చెప్పుదినెడు కుక్క చెరకు తీపెరుగునా
   విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ
113.

   పట్టుపట్టరాదు పట్టివిడువరాదు
   పట్టెనేని బిగియ పట్టవలయు
   పట్టువిడుటకన్నా పడిచచ్చుటేమేలు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
114.

   తుమ్మచెట్టు ముండ్ల తోడనేపుట్టును
   విత్తులొననుండు వెడలునట్లు
   మూర్ఖునకును బుద్ధి ముందుగా బుట్టను
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
115.

   కపటి వేషమూని కడగండ్లు పడనేల
   విపిన భూమి తిరిగి విసుగనేల
   యుపముతోనే ముక్తి ఉన్నది చూడరా
   విశ్వదాభి రామ వినుర వేమ
116.

   అనువుగాని చోట అధికులమనరాదు
   కొంచెముందుటెల్ల కొదువకాదు
   కొండ యద్దమందు కొంచమై ఉండదా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
117.

   మనసులోనున్న మర్మమంత ఎరిగి
   స్థిరము చేసి ఆత్మ తేటపరిచి
   ఘటము నిల్పవలయు, ఘనతలింకేటికి
   విశ్వదాభి రామవినురవేమ
118.

   కదలనీయకుండ గట్టిగా లింగంబు
   కట్టివేయనేమి ఘనత కలుగు
   భావమందు శివుని భావించి కానరా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
119.

   మేక జంకబెట్టిమెలగుచు మందలో
   బ్రమని తిరుగు గొల్ల పగిదిగాను
   దేవునెరుగక పరదవేతల దలచు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
120.

   తన కుల గోత్రము లాకృతి
   తన సంపద కలిమి బలిమి తనకేలనయా?
   తన వెంటరావు నిజమిది
   తన సత్యమే తోడువచ్చు తనతో
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
121.

   కలిమిగల్గనేమి కరుణ లేకుండిన
   కలిమి తగునె దుష్టకర్ములకును
   తేనెగూర్పనీగ తెరువున బోవదా
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
122.

   ఎండిన మానొకటడవిని
   మండిన నందగ్ని పుట్టి యూడ్చును చెట్లన్‌
   దండిగల వంశమెల్లను
   చండాలుండొకడు పుట్టి చదువును వేమా
123.

   కనులు పోవువాడు కాళ్లు పోయినవాడు
   ఉభయులరయుగూడి యుండినట్లు
   పేద పేద గూడి పెనగొని యుండును
   విశ్వదాభిరామా వినురవేమ
124.

   మాటలాడు గల్గు మర్మములెరిగిన
   పిన్నపెద్దతనము లెన్నవలదు
   పిన్నచేతి దివ్వె పెద్దగా వెలగదా?
   విశ్వధాభిరామ వినురవేమ
125.

   కొండముచ్చు పెండ్లికి కోతి పేరంటాలు
   మొండి వాని హితుడు బండవాడు
   దుండగీడునకును కొండెడు దళవాయి
   విశ్వదాభిరామా వినురవేమ
126.

   ఝుషము నీరు వెడల జచ్చుటే సిద్ధము
   నీటనుండనేని నిక్కిపడును
   అండతొలుగు నెడల నందర పని అట్లే
   విశ్వదాభి రామ వినురవేమ
127.

   తల్లియేడ్వ వినక తనయాలు వగచిన
   జాలిపడెడు వాడు జడుడు సుమ్మి
   తారతమ్య మెరుగనేరని పశువది
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
128.

   పరులమేలు చూసి పలుకాకి వలె
   వట్టిమాటలాడు వాడు అధముడు
   అట్టివాని బతుకుటదిఏల మంటికా?
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
129.

   గంగి గోవుపాలు గరిటడైనను చాలు
   కడవెడైనను నేమి ఖరముపాలు
   భక్తికల్గుకూడు పట్టెడైనను చాలు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
130.

   చిక్కియున్నవేళ సింహంబునైనను
   బక్క కుక్కయైనా బాధసేయు
   బలిమిలేని వేళ పంతములు చెల్లవు
   విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
131.

   పనసతొనలకన్న పంచదారలకన్న
      జుంటితేనెకన్న జున్నుకన్న
      చెఱుకు రసముకన్న చెలుల మాటలె తీపి
      విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
132.

  నిండునదులు పారు నిలచి గంభీరమై
     వెఱ్రివాగు పాఱు వేగబొర్లి
     అల్పుడాడురీతి నధికుండు నాడునా
     విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
133.

  ఉప్పులేనికూర యొప్పదు రుచులకు
     పప్పులేని తిండి ఫలములేదు
     అప్పులేనివాడె యధిక సంపన్నుడు
     విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
134.

  పసుల వన్నె వేరు పాలెల్ల ఒక్కటి
     పుష్పజాతి వేరు పూజ ఒకటి
     దర్శనంబులారు దైవంబు ఒక్కటి
     విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
135.

   చంపదగిన శతృవు తనచేత
       చిక్కెనేని కీడు చేయరాదు
       పొసగ మేలు చేసి పొమ్మనుటే మేలు
       విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
136.

   ఆపదగల వేళ అరసి బందువు జూడు
       భయము వేళ జూడు బంటుతనము
       పేదవేళ జూడు పెండ్లాము గుణము
       విశ్వదాభిరామ వినురవేమ

12, డిసెంబర్ 2011, సోమవారం

ఓ సాయం సంధ్య వేళ

ఓ సాయం సంధ్య వేళ
సముద్రపు ఒడ్డుకెళ్ళి
ఇంత ఇసుక తెచ్చి నా దోసిట్లో నింపి . .
నీ కోసం తెచ్చానను
ఆనందం తో పొంగిపోతాను . . .
నాలుగు గవ్వలేరుకొచ్చి వాటిని దండ గా గుచ్చి
నీ కోసం తెచ్చానను
అందం గా మెడలో ధరిస్తాను
అలల పై తేలియాడే రెండు బుడగలను పట్టి
పొట్లం గా కట్టి నీకోసం తెస్తుంటే పేలిపోయాయని
బుంగమూతి పెట్టు
పక పక మని నవ్వుతాను . . .
మణులు మాణిక్యాలడగను . . చినీ చీనాంబరాలు కోరను
నీ కోసం నేనున్నాననే ఓ చిన్ని గుర్తింపు నిస్తే చాలు
సంతోషపు సాగరాన తెలియాడతా నేస్తం . . . 

10, డిసెంబర్ 2011, శనివారం

అమావాశ్య రాతిరిలో వెన్నెల వై వచ్చావు,


అమావాశ్య రాతిరిలో వెన్నెల వై వచ్చావు,
నడిరేయి జాములోకి వేకువలా వచ్చావు
ఆశలేని జీవితాన అందమైన స్వప్నమా
రంగు లేని మనసులోకి హరివిల్లు వై వచ్చావు


రాగం లేని బ్రతుకున అనురాగమే దిద్దావు
యడారి వంటి మనసున తొలి చినుకువై కురిశావు,
అర్థరహిత జీవితాన అందమైన భావమా
అందనంత దూరానికి స్వర్గమే తెచ్చావు


తడి ఆరిన పెదవులని అమృతమై తడిపావు
నీరెరుగని యేరులోకి గంగవలే వచ్చావు
శిశిరంలో వసంతమా, నా యెదలోని రాగమా
పదం లేని పాటలోకి పల్లవివై వచ్చావు

బాగున్నావా అనే పలకరింపు తెచ్చే ఆనంద బాష్పలతో


బాగున్నావా అనే పలకరింపు తెచ్చే ఆనంద బాష్పలతో
కలల ఒడిలో అలసి పోయి బాధ్యతల మెలుకువ వచ్చింది
మనసు బాధల ఆటుపోట్లు కన్నీళ్ళ ఉప్పెనతో ముంచాయి
దారి తెలియని జీవితమనే నిద్దురలో తీయని కల తిరిగి చుక్కానిలా దారి చూపుతుంటే
కనిపించని ఎండమావులకి పరుగులు తీస్తున్న ఓ హృదయమా !
స్నేహమనే చల్లని నీడ క్రింద తల దాచుకో
బాగున్నావా అనే పలకరింపు తెచ్చే ఆనంద బాష్పలతో
నీ దాహం తీర్చుకో !!! అవకాశం లేకపోతే పాతజ్ఞాపకాలతో సర్దుకుపో
ఏదీ అవకాశం లేకపోతే చచ్చిపో...కనీసం నీవు పోయాకన్నా నిజం తెల్సుకొంటుందేమో ..?

గాయాలు జ్ఞాపకమై సలిపినప్పుడల్లా..హృదయ౦లోకత్తిదిగిన బాధ.......


గాయాలు జ్ఞాపకమై సలిపినప్పుడల్లా..హృదయ౦లోకత్తిదిగిన బాధ.......
ఈ రాత్రి నిశ్శబ్ద౦గా ఉ౦డదు
చెవిని తొలిచే కీచురాళ్ళ ధ్వని
చెప్పుకోలేని భాద ఎందుకో ఇలా
ఆలోచనలకు రెక్కలు తొడగకా మానదు
ఇప్పటికెన్ని ఆలోచనలు
గాజుబొమ్మాల్లా పగిలిపోయాయో..?
టార్చిలైటును ఆర్పివెలిగిస్తూ
రాత్రిని పరిశోధిస్తున్న మిణుగురుకు తెలుసు
పదునెక్కిన ఆలోచనల ముల్లుగర్రలు
మానుతున్న గాయాలను మేల్కొలుపుతు౦టాయి
గాయాలు జ్ఞాపకమై సలిపినప్పుడల్లా
హృదయ౦లోకత్తిదిగిన బాధ.......

అర్ధరాత్రి దాటాక
కునుకుపట్టని కళ్ళు నేరేడు పళ్ళవుతాయి
నరాలు కాలుతున్న కరె౦టు తీగలవుతాయి
గుడ్లగూబ గొ౦తువిని
చ౦ద్రుడు మబ్బుదుప్పటి కప్పుకు౦టాడు
నేనుమాత్ర౦...
జ్ఞాపకాల లోయల్ని తవ్వుకు౦టూ
ఏ మూడో ఝామునో
స్వప్న౦తో నిద్రను వెలిగి౦చుకు౦టాను.

తెల్లారిచూస్తే...
జ్ఞాపకాలు జాడను కోల్పోయినట్టే అనిపిస్తు౦ది
అద్దానికి ముఖాన్ని చూపగానే
చెక్కిలిమీద చారికై నిలిచిన జ్ఞాపక౦
మళ్ళీ ఆలోచనల్నిరేపి
నన్నొక కన్నీటి శిబిరాన్ని చేస్తు౦ది.

అనుక్షణం నన్ను వెంటాడే నీడలా...


అనుక్షణం నన్ను వెంటాడే నీడలా...
ఎందుకు నన్నిలా......
ఎవరు నీవు.....?
నాకు ఏమవుతావు.....??
నన్నెందుకు ఇలా....వేధిస్తావు???
నీవు కలవైతే
నేను నిదురిస్తాను...
మధురమైన జ్ఞాపకమైతే
నా మస్తిష్కంలో ఏదో పొరలో.....
నిన్ను పదిలంగా.....నిక్షిప్తపరుస్తాను.
గాయం రేపె బాధవైతే
మౌనంగా.....భరిస్తాను.
కానీ....,
నీవు మాటలు రాని మౌనంలా...
వెలుగు లేని చీకటిలా...
గులాబీ చాటు ముల్లులా......
అనుక్షణం నన్ను వెంటాడే నీడలా...
ఎందుకు నన్ను ఇలా.......వేధిస్తావు....???

ఈ చలి కాలంలో నునువెచ్చని నీ కౌగిలిలో ( పెద్దవాళ్ళకు మాత్రమే )



కోరికల గుర్రాలు.....ఈ ఏకాంత వేళ....
నీ ఏకాంత సేవ చేయడానికి ..ప్రాయం పరుగులు తీస్తోంది...
ఈ చలి కాలంలో నునువెచ్చని నీ కౌగిలిలో
కరిగే సుఖమే కదా....నాకు వరం.
విరహగ్నితో రగిలే తనువు..కోరుతోంది నీ చుంబన వర్షం.
ఎదపోంగుల వేడిలో నన్ను రగిలిస్తావో..కడలిలో కలిపేస్తావో ..
నీయదలోయలో నన్ను కలిపేసి నా తాపం తీరుస్తావో..?
చలి తాపం వేడిలో రగిలే నీ వేడీనిట్టూర్పులు నాలో విరహ వేదనను పెంచుతున్నాయి..
నీ యదపొంగుల తాకిడి నన్ను నిలవనీయడం లేదు..కాల్చి కాల్చి చంపేస్తుంది
నా కోరికల గుర్రాలకు కళ్ళెం వేస్తావో...
వాటిపై ఎక్కి స్వారియే చేస్తావో...నీ ఇష్టం.
నేడు నేను నీ కలయికతో....అమరత్వం పొందాలి...
ఒక్కసారి నావిరహ వేదన చల్లార్చనీ ...
రేపన్నది వుంటే....అది ఖచ్చితంగా స్వర్గమే అవ్వాలి.

గుండె ముక్కలైపోయి సుడిగుండాలే చెలరేగి



ఆడదాన్ని అద్బుతంగా వర్నించిన పాట ఇది టైటిల్ సాంగ్ అయినా ..మంచి మెలోడీతో మనసుకు ఆహ్లాద్దాన్ని చ్చేసాంగ్..ఆడవాళ్ళ జీవితాన్ని ప్రక్రుతితో వర్నిస్తూండే పాట ఆపాట లో పదాలు చదవండి ..వీడియోకూడా ఉంది చూడండి
తరంగిణీ ఓ ఓ… ఓ తరంగిణి
తరంగిణీ ఓ ఓ… ఓ తరంగిణి
ఏ ఒడిలో నీ జననం ఏ కడలికో నీ పయనం
ఏ ఒడిలో నీ జననం ఏ కడలికో నీ పయనం
తరంగిణీ ఓ ఓ… ఓ తరంగిణి

ఇసుక తిన్నెలెదురైనా ఏ గిరులు తిరిగి పొమ్మన్నా
లోయల్లో దిగిపోయినా పాయలుగా విడిపోయినా
లోయల్లో దిగిపోయినా పాయలుగా విడిపోయినా
ఆగిపోదు నీ నడక ఆ..
ఆగిపోదు నీ నడక ఆ గమ్యం చేరేదాకా
తరంగిణీ ఓ ఓ… ఓ తరంగిణి

గుండె ముక్కలైపోయి సుడిగుండాలే చెలరేగి
కల్లోలం విషమించినా ఆ…
కల్లోలం విషమించినా కాలమే వంచించినా
తరంగిణీ ఓ ఓ… ఓ తరంగిణి
ఆగిపోదు నీ నడక ఆ గమ్యం చేరేదాకా ఆ…
తరంగిణీ ఓ ఓ… ఓ తరంగిణి

ఎదలోని రాపిడిలోన కదలాడు నురగలపైన
కలకలనవ్వులున్నాయో ఓ….
కలకలనవ్వులున్నాయో కన్నీళ్ళు పొంగుతున్నాయో
తెలిసేదెవరికి.. ఆ దైవానికి

తరంగిణీ ఓ ఓ… ఓ తరంగిణి
ఏ ఒడిలో నీ జననం ఏ కడలికో నీ పయనం
ఏ ఒడిలో నీ జననం ఏ కడలికో నీ పయనం
తరంగిణీ ఓ ఓ… ఓ తరంగిణి
ఓ తరంగిణి ఓ తరంగిణి

నీవు లేక.....



నీవు లేక.....
నీ నిట్టూర్పులలో.....
నా విరహం ఊపిరి వదిలింది.
ఎన్నో వెన్నల రాత్రులు
నీ తోడు లేక ఉసూరుమన్నాయి.
నువ్వు జీవితం కోసం వేస్తున్న స్కెచ్లలలో...
పనికిరాని గీతల్ల నా కోరికలు ఏరేజ్ అవుతున్నాయి.
స్టాక్ మార్కెట్ సెన్సెక్స్ లా....
కురిపించకు నా మీద ప్రేమను.
కాస్త నిలకడగా ఉండు...
నా కళ్ళ రెప రెపలను
నువ్వు కాగితాల రెప రెపలతో పోలిస్తే.....
నా కలలన్నిటిని నోట్ల కట్టల్లా....
బీరువాలో దాచాల్సిందేనా....?

నన్నెందుకు ఇలా....వేధిస్తావు....?


నన్నెందుకు ఇలా....వేధిస్తావు....?
ఎందుకు నన్నిలా......
ఎవరు నీవు.....?
నాకు ఏమవుతావు.....
నన్నెందుకు ఇలా....వేధిస్తావు
నీవు కలవైతే
నేను నిదురిస్తాను...
మధురమైన జ్ఞాపకమైతే
నా మస్తిష్కంలో ఏదో పొరలో.....
నిన్ను పదిలంగా.....నిక్షిప్తపరుస్తాను.
గాయం రేపె బాధవైతే
మౌనంగా.....భరిస్తాను.
కానీ....,
నీవు మాటలు రాని మౌనంలా...
వెలుగు లేని చీకటిలా...
గులాబీ చాటు ముల్లులా......
అనుక్షణం నన్ను వెంటాడే నీడలా...
ఎందుకు నన్ను ఇలా.......వేధిస్తావు....

ఏదివిలో విరిసిన పారిజాతమో.. ఏకవిలో మెరసిన ప్రేమ గీతమో


ఏదివిలో విరిసిన పారిజాతమో.. ఏకవిలో మెరసిన ప్రేమ గీతమో
ఏదివిలో విరిసిన పారిజాతమో.. ఏకవిలో మెరసిన ప్రేమ గీతమో
నామదిలో నీవైనిండిపోయెనే..
ఏదివిలో విరిసిన పారిజాతమో.. ఏకవిలో మెరసిన ప్రేమ గీతమో
నీరూపమే దివ్యి దీపమై..నీ నవ్వులే నవ్యితారలై..
నాకన్నుల వెన్నెల కాంతి నింపవే..
ఏదివిలో విరిసిన పారిజాతమో.. ఏకవిలో మెరసిన ప్రేమ గీతమో
పాలబుగ్గలను లేత సిగ్గులను లేతసిగ్గులు పల్లవించగా రావే
నీలి ముంగురులు పిల్లగాలితో ఆటలాడగా రావే
కాలి అందియలు ఘల్లు ఘల్లుమన రాజ హంసలా రావే
ఏదివిలో విరిసిన పారిజాతమో.. ఏకవిలో మెరసిన ప్రేమ గీతమో
నిదుర మబ్బులను మెరుపు తీగవీ కలలు రేపినది నీవే
బ్రతుకు వీణపై ప్రనయ రాగములు ఆలపించినది నీవే
పదము పదములో మదువులూరగా..కావ్యికన్యివైరావే..
ఏదివిలో విరిసిన పారిజాతమో.. ఏకవిలో మెరసిన ప్రేమ గీతమో

నామది నెమ్మదించడానికి..నువ్వు గుర్తొస్తే చాలు


నామది నెమ్మదించడానికి..నువ్వు గుర్తొస్తే చాలు
కొన్నిసార్లు ఆవేశంతో..కొన్నిసార్లు ఆత్రుతతో
మరికొన్నిసార్లు అసంతృప్తితో..ఎన్నో ప్రశ్నార్ధకాల పరిహాసాల నడుమ
పరుగులు పెడుతుంటాను దేనికోసమో..?

నామది నెమ్మదించడానికి..నువ్వు గుర్తొస్తే చాలు
ఒక హయైన భరోసా !

నీమాటతోనో...స్పర్శలోనో..ప్రశ్నలన్నీ ఆవిరయిపోతూ
అద్దంలాంటి నీచిరునవ్వు..నను గెలుస్తూ...గెలిపిస్తూ...
నీతోడు నిజంగా...ఒక అందమైన మాయ!!

ఆ అందమైన మాయలో ఎప్పుడో మునిగిపోయాను..?
బయటికి రాలేను ఒంటరిగా ఆలోచించలేని..అది సాద్యింకాదు

నేనుగా నన్ను నేను ఎందుకు కోల్పోయానీ తెలీదు..
సూర్యుడు పగలు బాగా వెలుగుతాడు సాయంత్రం వెలుగు కోల్పోతాడు
ఇప్పుడు నేను వెలుగును కోల్పోయిన సూర్యున్ని ...
అంతా నాదే అనికొని బ్రమలో ఉన్నానేమోకదా.

ఎందుకో నీవు జ్ఞాపకం వచ్చినప్పుడు బరించలేని భాద..
తట్టుకోలేని ఆవేదన అనిపిస్తుంది..కాని ఏం చేయలేని పరిస్థితి..
భాదపడటం నీవు నాకిచ్చిన గిఫ్టేమోకదా....?

జరిగిపోయిన నిజాన్ని ..జరుగుతున్న వాస్తవంలో ఏది నిజం
నీకు నేను గుర్తున్నానా...అప్పుడలా ఇప్పుడిలా ఏలా ఉండగలుతున్నావు
నిజమే బ్రమలో ఉన్న నేను ఏదినిజమో ఏది అబద్దమో తేల్చుకోలేక పోతున్నానా..?

నాది అనుకున్నది నా ఎదురుగా దూరం అయినప్పడే ..నిజం బ్రమలా మారింది..
ఏది జరుగకూడదని భయపడతామో అదే నాకళ్ళేదురుగుగా జరిగితే..
ప్రతిక్షనం అదే గుర్తుకువచ్చి..మనస్సు గందరగోళంలో నిదుర కరువౌతుంది

వెచ్చని నీ ఒడిలో నా శ్వాస ఆగితే...మరణించానని చింతించను...


వెచ్చని నీ ఒడిలో నా శ్వాస ఆగితే...మరణించానని చింతించను...
దూరం ఎంత అని ఆలోచించను... నీ అడుగు వెంట నా అడుగు సాగితే...
ఇవ్వటానికి సంకోచించను .... చిరునవ్వు చెరగని నీ పెదవితో నా ప్రాణం కోరితే...
మరో మహొదయం నా కోసం ఉదయిస్తే.... మరో జన్మ నాకు మిగిలి ఉంటే...
నీ మమతానురాగాల కోసం ఎన్నిసార్లు అస్తమించడానికైనా నేను సిద్ధం!!

చల్లని రోజు ఆ చలిలో చూడు ..ఆ మంచులో నీవే కనిపిస్తున్నావు


పున్నమి రోజు చంద్రున్ని చూడు
ఆ వెన్నలలో నీవే కనిపిస్తున్నావు

వేసవి రోజు సూర్యున్ని చూడు
ఆ వెలుగులో నీవే కనిపిస్తున్నావు

వర్షపు రోజు ఆ వానని చూడు
ఆ చినుకులో నీవే కనిపిస్తున్నావు

చల్లని రోజు ఆ చలిలో చూడు
ఆ మంచులో నీవే కనిపిస్తున్నావు

నా కళ్ళలోకిపరిసిలనగా చూడు
ఆ కలలోను నీవే కనిపిస్తున్నావు

నా హృదయాన్ని తట్టి చూడు
ఆ హృదయం లోను నీవే కనిపిస్తున్నావు

అనుక్షణా౦ నీవు నాకు కనిపిస్తూనే ఉన్నావు ప్రియా
నాచివరి శ్వాస అగిపోయేదాకా నీవు నామనస్సులో నిలచే ఉంటావు ప్రియా

kalala prayanam

మనస్సనే ఈ కాగితం పై అర్ధం కాని, రాయలేని సిరాలా మిగిలిపోతూన్నాను


ప్రేమ గురుంచి ఏదో రాయాలని కూర్చున్నాను
కాని అక్షరాల కూర్పు రాక వెతుకుతూన్నే ఉన్నాను
నువ్వు వదిలిన గుర్తులను చెరపాలని ప్రయత్నిస్తుంటే
ఇక నీ గురుంచి ఏలా రాయను ఏమని రాయను

నువ్వు నాతో లేక ఎన్నో నడిజాములు వెళ్ళిపోయినా
మలివేక్కువలో నీతో గడుపుతున్న నాకు
నీ సంభాషణల తాలూకు గుర్తులు జ్ఞప్తి చేస్తుంటే
ఇక నీ గురుంచి రాయడం ఏలా సాధ్యం ?

మరచిపోయక మరీ మరీ గుర్తొస్తూన
ఈ ప్రేమ తాలూకు స్వప్నాలతో గడుపుతున్న నాకు
ఏప్పుడో నడచి వెళ్ళిపోయిన నా గతం తాలూకు జ్ఞాపకాలనే మరువని నేను
ఇక ఇప్పుడు నాతో ఉన్న నీ ఆలోచనలను ఏలా మరువను ?
మరచి నీ గురుంచి ఏమని రాయను ?

నీ మౌనంతో కాలిపోతున్న నా మది చిత్తి
ఇంకా ఆరక ముందే
నన్ను వదిలి వెళ్ళిన నా ఈ గాయం తాలూకు
గుర్తులు ఇంకా మానక ముందే
నన్ను నీ నుంచి నీ జ్ఞాపకాల నుంచి వేరుచేయడం ఏలా సాధ్యం ?

నీ కోసం రాయాలని తపిస్తూ
ఈ ఆలోచనల హోరుగాలిలో చిక్కుకొని
నీ ప్రేమ సంకెళ్ళకు బందీనైన నాకు
నీ నుంచి దూరమవడం చేతకాక, నిన్ను మరువడం ఇష్టం లేక,
ఇక రాయడం చేతగాక
మనస్సనే ఈ కాగితం పై అర్ధం కాని, రాయలేని సిరాలా మిగిలిపోతూన్నాను

నా కళ్ళకి చీకటి రాబోతుంది నా గొంతు మూగబోవడానికి సిద్దమవుతుంది

నీ స్నేహం ఎడారిలో నవ వసంతం
నీ తలపు కడలిలో దారిచూపిన ధృవకిరణం 
నీ సహచర్యం నిశీధిలో నను తాకిన శశికిరణం
కదిలే కాలం తన కాళ్ళ కింద నా హృదయాన్ని అణచివేస్తున్నా...... 
మరణించే కాలం మిగిలున్నంతవరకు ఓ చెలియా....
నీ చెలిమి నిన్ను మరవనివ్వదు 
నీ జ్ఞాపకం నిన్ను మరుపు రానివ్వదు
నీతో గడిపిన క్షణాలన్నీ ఇకపై నన్ను ప్రశ్నిస్తాయి
ఎందుకు మళ్ళీ ఆ అవకాశాన్ని మాకివ్వడంలేదని?
నీతో మాట్లాడిన నా హృదయం 
నిన్ను కలిసే వరకు నాతో మాట్లాడనని మారాం చేస్తుంది...!
నీతో నడిచిన నా పాదాలు తమతో నడిచే నీ పాదాల కోసం ఎదురుచూస్తాయి....
వాటికి తెలియదు కదా.. ఇకపై మనం కలవమని కలిసుండే కాలం తిరిగిరాదని
నా కళ్ళకి చీకటి రాబోతుంది నా గొంతు మూగబోవడానికి సిద్దమవుతుంది
నా శరీరం నుండి నా హృదయం వేరు చేయబడుతోంది
నీ మనసుకి దూరమైపోవాలని వెళ్తున్న నాతో 
నా హృదయం అంటుంది నన్ను ద్రోహిని చేశావు కదరా.... అని 
దానికి ఏమని సమాధానం చెప్పను?
గుండెనిండా దు:ఖం ఆపుకుంటూ అణచుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూ పారిపోతున్న.... అలిసిపోతూ పరుగులు తీస్తున్న
నేనేమైపోయాననే ఆనవాళ్ళు కూడా నీకు తెలియనంత వరకు పరుగులు తీస్తూనే ఉంటా
బహుశా! ఈ పరుగు "జీవితం లో ఏదైతే నా దగ్గరికి రావొద్దనుకున్నానో దాని ఒడి చేరే వరకేమో 
అదేంటో అని ఆలోచిస్తున్నావా? అదిగో చూడు నా వైపు వెటకారంగా చూస్తూ హేళన చేసే నవ్వుతో
నాకు స్వాగతం పలుకుతుంది..................ఒంటరితనం