శేషుకి నచ్చినవి

యుగాలుగా ఇక్కడే

సర్వస్వాన్నీ

సముద్రుడికి అర్పిస్తూ

గోదావరి

సూర్యకిరణాలకి సైతం

లోతు తెలీనివ్వకుండా

తెరలు తెరలుగా నవ్వుతూ

గోదావరి

అదే నవ్వు

ఎప్పుడు చూసినా

అంతే కొత్తగా

“బొబ్బ.. బొబ్బ..”

అమ్మ ఒళ్ళో కూచుని

కేరింతలు కొడుతున్న

చంటాడు

ఎప్పటిదో భాష

వీడి గొంతులో

మళ్ళీ కొత్తగా

 పరుగులు పెట్టే నదిలో

తేలిపోతూ బోటు

పరవళ్ళుతొక్కే పసిమనసులో

మునిగిపోతూ నేను!



శుభోదయం మిత్రమా.....