కవిని కాను నేను సామాన్యుడను

కవిని కాను నేను సామాన్యుడను
కవిత కాదు నా ముందున్న భవిత
కలుగును మదిలోన కమ్మని భావము
ఆ భావానికి మూలము నా మదిలోని రాగము
ధన్యుడను, ఈ జన్మకు నేను అదృష్టవంతుడిని....!!!

యుగాలుగా ఇక్కడే

సర్వస్వాన్నీ

సముద్రుడికి అర్పిస్తూ

గోదావరి

సూర్యకిరణాలకి సైతం

లోతు తెలీనివ్వకుండా

తెరలు తెరలుగా నవ్వుతూ

గోదావరి

అదే నవ్వు

ఎప్పుడు చూసినా

అంతే కొత్తగా

“బొబ్బ.. బొబ్బ..”

అమ్మ ఒళ్ళో కూచుని

కేరింతలు కొడుతున్న

చంటాడు

ఎప్పటిదో భాష

వీడి గొంతులో

మళ్ళీ కొత్తగా

 పరుగులు పెట్టే నదిలో

తేలిపోతూ బోటు

పరవళ్ళుతొక్కే పసిమనసులో

మునిగిపోతూ నేను!



శుభోదయం మిత్రమా.....

యుగాలుగా ఇక్కడే
సర్వస్వాన్నీ
సముద్రుడికి అర్పిస్తూ
గోదావరి
సూర్యకిరణాలకి సైతం
లోతు తెలీనివ్వకుండా
తెరలు తెరలుగా నవ్వుతూ
గోదావరి
అదే నవ్వు
ఎప్పుడు చూసినా
అంతే కొత్తగా
“బొబ్బ.. బొబ్బ..”
అమ్మ ఒళ్ళో కూచుని
కేరింతలు కొడుతున్న
చంటాడు
ఎప్పటిదో భాష
వీడి గొంతులో
మళ్ళీ కొత్తగా
 పరుగులు పెట్టే నదిలో
తేలిపోతూ బోటు
పరవళ్ళుతొక్కే పసిమనసులో
మునిగిపోతూ నేను!

శుభోదయం మిత్రమా.....

యుగాలుగా ఇక్కడే
సర్వస్వాన్నీ
సముద్రుడికి అర్పిస్తూ
గోదావరి
సూర్యకిరణాలకి సైతం
లోతు తెలీనివ్వకుండా
తెరలు తెరలుగా నవ్వుతూ
గోదావరి
అదే నవ్వు
ఎప్పుడు చూసినా
అంతే కొత్తగా
“బొబ్బ.. బొబ్బ..”
అమ్మ ఒళ్ళో కూచుని
కేరింతలు కొడుతున్న
చంటాడు
ఎప్పటిదో భాష
వీడి గొంతులో
మళ్ళీ కొత్తగా
 పరుగులు పెట్టే నదిలో
తేలిపోతూ బోటు
పరవళ్ళుతొక్కే పసిమనసులో
మునిగిపోతూ నేను!

శుభోదయం మిత్రమా.....

యుగాలుగా ఇక్కడే

యుగాలుగా ఇక్కడే
సర్వస్వాన్నీ
సముద్రుడికి అర్పిస్తూ
గోదావరి
సూర్యకిరణాలకి సైతం
లోతు తెలీనివ్వకుండా
తెరలు తెరలుగా నవ్వుతూ
గోదావరి
అదే నవ్వు
ఎప్పుడు చూసినా
అంతే కొత్తగా
“బొబ్బ.. బొబ్బ..”
అమ్మ ఒళ్ళో కూచుని
కేరింతలు కొడుతున్న
చంటాడు
ఎప్పటిదో భాష
వీడి గొంతులో
మళ్ళీ కొత్తగా
 పరుగులు పెట్టే నదిలో
తేలిపోతూ బోటు
పరవళ్ళుతొక్కే పసిమనసులో
మునిగిపోతూ నేను!

శుభోదయం మిత్రమా.....

యుగాలుగా ఇక్కడే
సర్వస్వాన్నీ
సముద్రుడికి అర్పిస్తూ
గోదావరి
సూర్యకిరణాలకి సైతం
లోతు తెలీనివ్వకుండా
తెరలు తెరలుగా నవ్వుతూ
గోదావరి
అదే నవ్వు
ఎప్పుడు చూసినా
అంతే కొత్తగా
“బొబ్బ.. బొబ్బ..”
అమ్మ ఒళ్ళో కూచుని
కేరింతలు కొడుతున్న
చంటాడు
ఎప్పటిదో భాష
వీడి గొంతులో
మళ్ళీ కొత్తగా
 పరుగులు పెట్టే నదిలో
తేలిపోతూ బోటు
పరవళ్ళుతొక్కే పసిమనసులో
మునిగిపోతూ నేను!

శుభోదయం మిత్రమా.....

oka nestam... tana puttinarojunaa raasaadu ee kavita

నేను పుట్టాను...! విశ్వ..!
.

నేను పుట్టాను...
ఈ లోకం ఒక్క సారిగా ఉలిక్కి పడింది... ! 01 !

నేను ఏడ్చాను...
ఈ ప్రకృతి ప్రళయ రూపంలా మారింది... ! 02 !

నేను నవ్వాను...
ఈ ప్రపంచం ప్రశాంత నిలయమయ్యింది... ! 03 !

నేను ఇష్టపడ్డాను...
ఈ జన్మను ప్రసాదించిన మాతృ దేవతని... ! 04 !

నేను ప్రేమించాను...
ఈ అమ్మను ప్రసాదించిన భగవంతుడిని... ! 05 !

నేను పూజించాను...
ఈ జీవికి జీవితాన్నిచ్చిన కన్న తండ్రిని... ! 06 !

నేను గౌరవించాను...
ఈ జీవితానికి అర్ధం కల్పించిన గురువుని... ! 07 !

నేను భయపడను...
ఈ ప్రయాణంలో ఎదురొచ్చే సమాజానికి... ! 08 !

నేను భయపడ్డాను...
ఈ జగన్నాటకాన్ని నడిపించే సూత్రధారికి... ! 09 !

నేను గెలుస్తాను...
ఈ జీవన చదరంగంలో సాగే కాలం మీద... ! 10 !

నేను ఓడిస్తాను...
ఈ యవ్వన వనంలో వికసించే వాంఛలను... ! 11 !

నేను ఎదుగుతాను...
ఈ బ్రతుకు పందెంలో తగిలే ఎత్తుల మీద... ! 12 !

నేను ఒదుగుతాను...
ఈ పసికూనకి అనుభవాన్ని పంచే పెద్దలకి... ! 13 !

నేను బెదిరిస్తాను...
ఈ ధైర్యాన్ని వనికించాలనుకొనే భయాన్ని... ! 14 !

నేను ఎదిరిస్తాను...
ఈ విజయాన్ని చూసి ఓర్వలేని ఓటమిని... ! 15 !

నేను అన్వేషిస్తాను...
ఈ కుల మత జాతి విద్వేషాలు లేని తీరాన్ని... ! 16 !

నేను ఆస్వాదిస్తాను...
ఈ వ్యక్తిత్వాన్ని వెన్నంటి నిలిచే స్నేహాన్ని... ! 17 !

నేను ఆరాధిస్తాను...
ఈ మనస్తత్వాన్ని అర్ధం చేసుకొనే ప్రేమని... ! 18 !

నేను ఆలోచిస్తాను...
ఈ భూమ్మీద సృష్టించబడిన సృష్టి గురించి... ! 19 !

నేను ఆమోదిస్తాను...
ఈ జగాన దాగున్న మర్మాలను గ్రహించి... ! 20 !

నేను ఆచరిస్తాను...
ఈ జీవితంలో కలిగే నిత్య సత్యాలను గుర్తించి... ! 21 !

నేను ఆహ్వానిస్తాను...
ఈ అలసిన జీవాత్మకు మోక్షాన్ని మరణించి...! విశ్వ..! { 22* }

@ కవులు, కవయత్రులు మరియు కవితా ప్రియులు...

నేను ఈ రోజు 22 వ ఏట అడుగు పెట్టిన సందర్భంగా ఈ కవితను రచించాను...
ఇందులో మొత్తం 22 విభాగాలు ఉన్నాయి, ఒక్కో విభాగంలో 2 వాక్యాలు ఉన్నాయి...
అందులో ఆఖరిది ప్రస్తుతం, పైవన్నీ ఇంతవరకూ నేను దాటుకుంటూ వచ్చిన కాలం...
21 వసంతాలు ముగించుకొని 22 లో అడుగిడిన నేను అనుకున్నది...
సాధించాలని మనసారా ఆకాంక్షిస్తున్నాను, దానికి మీ అందరి ఆశీస్సులను ఆశిస్తున్నాను...!

ఇట్లు,
మీ విశ్వ..!
( పేరు : మేడిశెట్టి విజయ్ ప్రెమ్ స్వరూప్, ఎమ్.బి.బి.ఎస్ - చైనా )
( జననం : ఏప్రిల్ 29, 1990. కాకినాడ, ఆంధ్ర ప్రదేశ్, ఇండియా )

నీయంతా ప్రేమను అమ్మగా నీకు పంచటం నాకు చేతకాక

నీ రూపు దోచుకున్ని నా స్వరూపాన్ని కూర్చుకున్నాను
నీ శ్వాసలన్ని నా ఉపిరిగా మార్చుకున్నాను
ఈ లోకాన్నికి రావటాన్నికి నిన్ను మరణం అంచున నిలిపాను
నన్ను లాలించే నిన్ను గుండెలపై తన్నాను
నడకలు నేర్పిన నీతో పరుగులు పెట్టించాను
తొలిపలుకులు నేర్పిన నీతోనే అబద్ధాలు చేప్పాను
మారాంతో నా ఇష్టాలను నీ ఇష్టాలుగా మార్చాను
కష్టం ఎదురైనా వేళ నీ వెనుక దాగి నిన్ను ముందు నిలిపాను
నీ ఓదార్పు కోసం నా భాదను నీకు పంచాను
నీ ప్రతి ఆలోచనలో నేనే నిండి నిన్ను ఒంటరిన్ని చేశాను
ఇలా నేను ఎన్ని చేసినా
నీ ఆణువణువూ నింపుకున్నావు నా పై ప్రేమతో
ప్రతి క్షణం గడిపావు ఆ ప్రేమను పంచాలనే ఆరాటంతో
కోరుకుంటున్నాను ఎన్ని జన్మలైనా నిన్నే నా అమ్మగా
నీయంతా ప్రేమను అమ్మగా నీకు పంచటం నాకు చేతకాక

నా గురించి నేను చెప్పటానికి (deepa, eluru)

నా గురించి నేను చెప్పటానికి

గతాని వెతకాలనుకున్నాను

కానీ గతం జ్ఞాపకాల వేదనతో క్రుంగి పోయాను ............

భవిష్యతును వెతకాలనుకున్నాను

కానీ ఉహ శక్తినే కోల్పోయి నిరాశతో మిగిలిపోయాను .....................

చివరికి వర్తమాన్నాన్ని వెతికాను

నేను నేనులా మిగిలి ఉన్నాను .............

ఒక పువ్వు వికసిస్తూ చెప్పింది....

ఒక పువ్వు వికసిస్తూ చెప్పింది....
ఒక రోజయిన గౌరవం గా జీవించమని.....!

ఒక ఆకు రాలుతూ చెప్పింది....
ఈ జీవితం శాశ్వతం కాదని......!!

ఒక వృక్షం చల్లగా చెప్పింది ...
తను కష్టాలలో వున్న ఇతరులకు సుఖాన్ని ఇవ్వమని....!!!!

ఒక మేఘం వర్షిస్తూ చెప్పింది ...
తనలాగే చెడుని గ్రహించి ,మంచిని పంచమని......!!!!!

ఒక కొవ్వొత్తి వెలుగుతూ చెప్పింది ......
చివరి క్షణం వరకు పరులుకు సాయపడమని ....!!!!!
   సదా మీ  సేవ లో ......